کارگران ایران امسال در شرایطی به استقبال مراسم اول ماه مه، روز جهانی کارگر شتافتند که رژیم جمهوری اسلامی، از هر گونه تجمع اعتراضی توده‌های مردم، به ویژه اجتماعات اعتراضی کارگران و ورود گسترده
در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر قرار گرفته‌ایم. اول ماه مه، نماد اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران، در مبارزۀ جهانی علیه سرمایه است. همبستگی کارگری، ضرورتی‌ست برخاسته از هستی و موجودیت
با آغاز سال ٨٩، ناقوس بیکاری بلندتر از همیشه به صدا درآمد. هر قدر دلقکی به نام احمدی‌نژاد در بوق و کرنای‌اش دمید که “آی آدم‌ها بیکاری کم شده و کم تر خواهد شد به پنج درصد خواهم‌اش رساند”، بروسعت
بعد از مدت‌ها مُعطلی، بلاتکلیفی و ناروشنی وضعیت دستمزدهای کارگری، سرانجام “شورایعالی کار” در تاریخ ۲۲/۱۲/۸۸ میزان حداقل دستمزدهای کارگری برای سال ۸۹ را تعیین نمود و مزد ماهانه، از ۲۶۳۵۲۰ تومان،
زنان ستم‌دیده و زحمتکش ایران! خجسته باد ۸ مارس، روز جهانی زن بر شما و همه انسان‌هایی که خواهان برافتادن هرگونه ستم و تبعیض علیه زن‌اند و برای برابری کامل اجتماعی و سیاسی تلاش و مبارزه می‌کنند. ۸
فقر چیست؟ دولت جمهوری اسلامی این را نمی داند چرا که همواره با بوق و کرنای اش هم چنان که روز را انکار می‌کند فقر را نیز انکار می‌کند و اساساً برای او فقر و کلماتی در ردیف آن مانند خط فقر معنایی
جنبش دانشجویی ایران در طی ده سال گذشته روند رو به رشد غیر قابل انکاری را پشت سر گذاشته است. این جنبش، به رغم فراز و فرودهایی که طی ده سال گذشته با آن مواجه بوده اما، به جرأت می توان گفت که در
روز جمعه ١٠ مهر ماه، محمد علی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران جمهوری اسلامی، در گردهمائی مسئولان بسیج دانشجویی دانشگاه های ایران، به مزدوران بسیجی اعلام کرد که: در مقابله با ناآرامی های احتمالی در
تصویب بودجه ٨٩ اگر چه منجر به گسترش درگیری بین دو نهاد قدرتمند حکومت اسلامی یعنی دولت و مجلس شد، و اگر چه کار بدانجا رسید که این دو نهاد حکومتی به تهدید یکدیگر روی آوردند؛ اما از نگاه و منافع
در حالیکه در آخرین روزهای بهمن ماه بسر می بریم و بیش از یک ماه به پایان سال ۸۸ باقی نمانده است، اما وضعیت تعیین حداقل دستمزدهای کارگری برای سال ۸۹، همچنان نامشخص و نامعلوم است. تأخیر در تعیین
نظرات شما