بحران ژرف اقتصادی در یونان که سال گذشته با اعتصابات و تظاهرات گسترده توده ای و کارگری همراه شد، بار دیگر با یک برنامه جدید ریاضت اقتصادی که دولت سوسیا ل – دمکرات پاپاندرئو منتشر نمود سر باز کرد.

بیش از یک صد هزار نفر روز جمعه بیستم خرداد در خیابان های صنعا، پایتخت یمن تجمع و تظاهرات کردند و خواهان سقوط علی عبدالله صالح شدند. این تظاهرات بزرگ ترین اعتراضی بود که پس از رفتن وی برای درمان

باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده ی آمریکا روز ۲۹ اردیبهشت (۱۹ مه) سخنانی را در رابطه با خاورمیانه و آفریقای شمالی و تحولات این مناطق از جهان ایراد کرد. وی در این سخنان به ایران هم اشاره نمود

مسئله ی فلسطین و مبارزات مردم آن برای داشتن کشور و دولتی مستقل از همان روز نخست اشغال این کشور و بیرون راندن مردم از سرزمین خود، به معضلی بین المللی تبدیل شد. مبارزات مردم فلسطین که اکنون بیش از

موج جنبش های توده ای و انقلابی که از اوایل سال جاری میلادی نخست کشورهای عرب شمال آفریقا – تونس و مصر – را درنوردید و سپس به یمن و بحرین در حاشیه خلیج فارس رسید، آن گاه در لیبی دنبال شد، اکنون به

بحران سیاسی – اجتماعی که کشور ساحل عاج را از مدت ها پیش فراگرفته بود با انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر ۲۰۱۰ شدت گرفت و دو رقیب آن با صف آرایی نظامی در برابر یکدیگر این کشور را وارد یک جنگ داخلی

نزدیک به یک ماه پس از نخستین حملات هوایی نیروهای متجاوز امپریالیستی به برخی از شهرهای لیبی، آتش جنگ داخلی در این کشور همچنان شعله وراست. نیروها مخالف رژیم قذافی که قصد داشتند شهر مهم بورقه را با

خیزش نیروهای مخالف رژیم حاکم بر لیبی که از میانه ی ماه فوریه آغاز شد از شکل تظاهرات و اعتصابات به جنگ داخلی فراروییده است. پس از آن که مخالفان برخی از شهرهای مهم همچون بنغازی را “آزاد” نمودند،

موج قیام ها و شورش های مردمی که از تونس آغاز شد، پس از مصر به دیگر کشورهای عرب منطقه ی آفریقای شمالی و حاشیه خلیج فارس رسید. شتاب رویدادها به حدی ست که پرداختن همزمان به تمام این رویدادها

موج تظاهرات و قیام‌های توده‌ای که از شمال آفریقا برخاست، به سوی خاورمیانه به حرکت درآمده و در حال پیشروی‌ست. پس از قیام توده‌های کارگر و زحمتکش تونس که به فرار بن علی، دیکتاتور این کشور انجامید،