بیش از ۱۸۰ تن از فعالان اعتصاب سراسری رانندگان کامیون بازداشت و روانه زندان شده‌اند. به‌رغم بازداشت‌های گسترده و تهدیدهای پی در پی مقامات قضایی، امنیتی و انتظامی به مجازات‌های سنگین اعتصابیون،

اعتصابات و اعتراضات کارگری در سرتاسر کشور در حال افزایش و گسترش است. وخامت روزافزون وضعیت معیشتی کارگران و خانواده‌های کارگری و فشارهای خردکننده بر دوش طبقه کارگر بدان حد فزونی یافته است که کارگر

در سراسر دورانی که جمهوری اسلامی، بر ایران حاکم شده است، همواره مبارزه توده‌های زحمتکش مردم علیه این رژیم ارتجاعی و ضد انسانی در اشکالی بسیار متنوع ادامه داشته است. از راه‌پیمایی‌ها و تظاهرات،

تحولات سیاسی جامعه ایران در طول یک ماه گذشته، نشان دهندۀ عمیق‌تر شدن بحران سیاسی‌ست که جمهوری اسلامی با آن روبرو شده است. این تحولات در همین مدت کوتاه به خوبی نشان می‌دهد که این بحران، یک بحران

پس از انتخابات فرمایشی ٢٢ خرداد ٨٨، مرحله تازه ای از اعتراضات جوانان و توده های جان به لب رسیده مردم ایران شکل گرفت. از ویژگی های بارز این دوره از مبارزات مردم، حضور علنی اقشار مختلف توده های

عدم پرداخت به موقع دستمزدها، چندین سال است که به یکی از مشکلات اصلی و مهم بخش‌های زیادی از کارگران تبدیل شده است. سرمایه‌داران دستمزد کارگران را به موقع نمی‌پردازند و در عین حال با حربه‌ی توقف و

۱ – حزب طبقه کارگر – سازماندهی هسته‌های سرخ – وظایف هسته‌های سرخ ۲ – تشکل‌های غیر حزبی کارگران – کمیته‌های کارخانه و کارگاه – اتحادیه‌های کارگری ۳ – اعتصاب عمومی سیاسی و قیام مسلحانه تشکل‌های

س – سؤال شده است که چگونه می‌توان کمیته اعتصاب تشکیل داد و در کارخانه‌ای که هر کس دنبال نان می‌دود اعتصاب، سازمان‌دهی نمود؟ درعین‌حال سؤال دیگری مطرح‌شده است به این مضمون که طرح شعار شوراها از

اکنون دیگر همگان می‌پذیرند که جمهوری اسلامی با بزرگ‌ترین بحران سیاسی تمام دوران حیات خود روبروست. ابعاد و ژرفای این بحران تا به آن حد است که حتی هیئت حاکمه نیز به واقعیت وجودی آن اعتراف می‌کند و