چهارشنبه شب، نهم اکتبر (۱۷ مهر)، پس از بیش از شش ساعت بمباران هوایی، نیروهای پیاده نظام ترکیه با پشتیبانی شبه‌نظامیان سوریه‌ای، وارد خاک سوریه در مناطق کردنشین شمال این کشور در بخش شرقی رود فرات، شدند.
دولت اردوغان این عملیات تجاوزگرانه را “چشمه‌ی صلح” نامیده است. از “چشمه‌ی صلح” اردوغان در ساعات اولیه‌ی حمله‌ی نظامی، خون بیش از ۱۳ نفر غیرنظامی که شامل زنان و کودکان نیز می‌باشند و همچنین ده‌ها مجروح جاری شده است. اردوغان مدعی است هدف از این تهاجم “مبارزه با تروریسم” و ایجاد “منطقه‌ی امن” برای اسکان پناهجویان سوریه‌ای در ترکیه است.
این اولین تهاجم نظامی دولت ترکیه به مناطق کردنشین در سوریه نیست. در ژانویه ی ۲۰۱۸، منطقه‌ی کردنشین عفرین در سوریه مورد تجاوز نظامی دولت ترکیه قرار گرفت. در آن زمان نیز این عملیات، تحت عنوان “شاخه‌ی زیتون” صورت گرفت. پس از اشغال این منطقه با کمک اسلام‌گرایان سوریه، ۲۵۰ هزار نفر آواره شدند. بیشتر این جمعیت هنوز در کمپ آوارگان در منطقه‌ای بین عفرین و الپو تحت شرایط بسیار بد بهداشتی، با کمبود مواد غذایی و آب آشامیدنی به سر می‌برند. حدود صد هزار نفری که در این منطقه ماندند، مورد قتل و غارت نیروی نظامی اشغالگر ترکیه و اسلام‌گرایان تحت حمایت‌شان قرار گرفتند. حداقل ۳۲ مدرسه تخریب کامل شده و ۳۱۸ مدرسه، دانشگاه و موسسه آموزشی تعطیل گردیده است. “شاخه‌ی زیتون” اردوغان، به هیچ‌وجه منادی صلح نبود. کشاورزی این منطقه که بر کشت درختان زیتون استوار بود، در برخی از مناطق نابود شد و در مناطقی دیگر محصولات کشاورزان به غارت رفت. وزیر کشاورزی ترکیه رسما تائید کرده است که از صادرات زیتون از منطقه ی عفرین ۸۰ میلیون دلار نصیب دولت ترکیه شده است.
هدف از تجاوز اخیر دولت ترکیه نیز صلح و امنیت برای میلیون‌ها مردم ساکن این مناطق نیست، بلکه یکی از اهداف مهم آن تحکیم قدرت سیاسی این دولت در منازعات بین دولت‌های ارتجاعی منطقه و نیروهای امپریالیستی است. دولت اردوغان که با بحران عمیق سیاسی و اجتماعی در درون کشور خود مواجه است، از جنگ به عنوان ابزاری برای تحریف اذهان عمومی در داخل، تقویت ناسیونالیسم مذهبی و فرقه‌گرایانه و به حاشیه راندن و منزوی کردن نیروهای مترقی و چپ در این کشور استفاده می‌کند و سیاست استراتژیک خود یعنی سرکوب و کشتار کردهای منطقه را به پیش می‌برد.
و اما آن بخش از کردهای سوریه و “یگان‌های مدافع خلق” کرد که چشم امید به حمایت آمریکا در مقابل دولت ترکیه داشتند و از اشغال نظامی عفرین درس نگرفتند، ترامپ را سرزنش می‌کنند که “از پشت به آنان خنجر زده است”، چرا که حمله‌ی نظامی ترکیه دو روز پس از ترک نیروهای آمریکایی از منطقه صورت گرفت. البته بدیهی است که تدارک این حمله از قبل صورت گرفته است و موافقتنامه‌ای که در ماه اگوست بین دولت آمریکا و ترکیه برای ایجاد منطقه‌ی امن در مرز بین ترکیه و شمال سوریه انجام گرفت، چراغ سبزی برای تهاجمی وسیع‌تر از سوی دولت ترکیه به مناطق کردنشین شمال سوریه بود.
حمله‌ی نظامی اخیر ترکیه به مناطق کردنشین در شمال سوریه، عواقبی صد چندان وخیم‌تر از حمله به عفرین در پی خواهد داشت. نه تنها بیش از ۳ میلیون کرد در خطر مصائب جنگ و کشتار و آوارگی قرار گرفته‌اند، بلکه در این منطقه اردوگاه زندانیان داعش با ۱۲هزار داعشی زندانی وجود دارد، که با از دست دادن کنترل منطقه توسط کردها، آزاد خواهند شد و کل منطقه می‌تواند بار دیگر به آتش و خون ارتجاع اسلامی داعشیان کشیده شود.
کمیته‌ی خارج کشور سازمان فدائیان (اقلیت) تهاجم نظامی دولت ترکیه به مناطق کردنشین سوریه را شدیدا محکوم می‌کند و مردم کرد سوریه را به اتکا به نیروی خود، بدون چشم داشتن به کمک و یاری نیروهای امپریالیستی به مبارزه و مقاومت قهرمانانه در مقابل نیروهای اشغالگر فرامی‌خواند و بر ضرورت همبستگی جهانی نیروهای مترقی و کمونیست در جهان تاکید می کند.
زنده باد همبستگی بین المللی کارگران
نابود باد نظام سرمایه داری – برقرار باد سوسیالیسم
کمیته خارج کشور سازمان فدائیان (اقلیت)
۱۰ اکتبر ۲۰۱۹ (۱۸مهر ۱۳۹۸)
نظرات شما