دور جدید اعتراضات معلمان که از ماه شهریور و بدنبال خُلف وعده مقامات دولتی در رابطه با پرداخت فوق‌العاده ویژه شروع شده بود، در دو هفته‌ی اخیر به اعتراضاتی سراسری با خواست‌هایی بسیار فراتر از پرداخت فوق‌العاده ویژه فرا روئید. تنها در طول دو هفته‌ی اخیر شاهد ۴ اعتراض سراسری معلمان بودیم که شنبه ۳ مهرماه اوج این اعتراضات بود.
سه‌شنبه ۲۳ شهریور تهران و چند شهر دیگر شاهد اعتراض معلمان بود. در این روز هم‌چنین تعدادی معلم از شهرهای دیگر برای شرکت در تجمع اعتراضی به تهران آمده بودند. روز شنبه ۲۷ شهریور معلمان شاغل و بازنشسته در استان‌های فارس، البرز، کهکیلویه و بویراحمد، اصفهان، خوزستان و ایلام در برابر ادارات آموزش و پرورش دست به تجمع اعتراضی زدند.
در پی این تجمعات اعتراضی که از شهریور ماه آغاز شده بود، روز یکشنبه ۲۸ شهریور “شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران” با انتشار اطلاعیه‌ای خطاب به معلمان، دانش‌آموزان و خانواده‌های‌شان، ضمن حمایت از اعتراضات معلمان در روزها و هفته‌های گذشته اعلام کرد که به زودی “سلسله برنامه‌های اعتراضی را در دستور کار قرار داده و فراخوان تجمع سراسری وهماهنگی را اعلام خواهد نمود و تا رسیدن به خواست‌های برحق فرهنگیان و دانش‌آموزان از جمله : اجرای نظام رتبه‌بندی، اجرای نظام همسان‌سازی حقوق بازنشستگان، تهیه‌ی گوشی، سیم‌کارت و اینترنت رایگان برای همه‌ی معلمان و دانش آموزان کشور، با حضور در مدرسه و خودداری از رفتن به کلاس درس و تدریس درفضای مجازی و خودداری از فعالیت در سامانه‌ی شاد، به یاری شما جنبش سراسری فرهنگیان را ادامه خواهیم داد”.
این شورا هم‌چنین با اعلام اسامی تشکل‌های صنفی معلمان که عضو این شورا می‌باشند، از دیگر معلمان خواست تا نظرات و پیشنهادات خود را با این تشکل‌های صنفی در میان گذاشته، با آن‌ها در ارتباط باشند و به تشکل‌های صنفی معلمان بپیوندند.
شورا هم‌چنین بیانیه‌ای به مناسبت سال تحصیلی جدید خطاب به مردم و فرهنگیان کشور منتشر کرد و بار دیگر برخواست‌های معلمان کشور تاکید کرد. در این بیانیه به دولت جمهوری اسلامی اعلام شد در صورتی که تا پایان شهریور خواست‌های معلمان برآورده نشود، معلمان دست به اعتراض خواهند زد.
در ادامه “شورا” فراخوانی برای تجمع در روز شنبه ۳ مهرماه منتشر کرد. در این فراخوان “شورا” اعلام نمود “حقوق و دستمزد فرهنگیان تامین‌کننده هزینه یک زندگی شرافتمندانه نیست، هم‌چنین خانواده‌ها توانایی پرداخت شهریه‌ی مدارس، فراهم کردن وسایل و ابزار آموزش مجازی را ندارند، و تدریس مجازی بسیار ناکارآمد بوده و تامین کننده اهداف آموزشی و پرورشی نیست”، از تمامی معلمان شاغل و بازنشسته خواست تا در روز شنبه ۳ مهر دست به تجمع اعتراضی سراسری بزنند.
روز ۵ شنبه اول مهر آغاز سال تحصیلی، معلمان بار دیگر به خیابان‌ها آمدند. در این روز معلمان از جمله در شهرهای کرج، دیواندره، کوهدشت لرستان، زنجان، تبریز، قزوین، همدان، کرمانشاه، مشهد، ساری، سنندج، آبادان، قم، اراک، شاهرود، اردبیل، ارومیه، یزد، ممسنی و شهرکرد دست به تجمع زدند.
دو روز بعد شنبه ۳ مهر، معلمان این بار با فراخوان “شورا” وسیع‌ترین تجمعات اعتراضی خود در طی دو ماه اخیر را برگزار کردند. این تجمعات اعتراضی حداقل در شهرهای تهران، تبریز، آبادان، یزد، ایلام، سقز، کرمانشاه، شیراز، اهواز، اصفهان، بجنورد، اندیمشک، مریوان، ماهشهر، ساری، اشکنان در استان فارس، بهبهان، ایذه، لامرد در استان فارس، یاسوج، مشهد، خرم آباد، بوشهر، رشت، کازرون، الیگودرز، نورآباد ممسنی، دلفان لرستان، اردبیل، شهر بابک، گچساران استان کهکیلویه و بویراحمد، قزوین، دورود، زنجان و سنندج برگزار گردید. تجمع سراسری معلمان در بیش از ۴۰ شهر در ۲۰ استان کشور برگزارشد.
در قطعنامه پایانی تجمعات اعتراضی روز شنبه که از سوی “شورا” تهیه شده بود، بر مهم‌ترین خواست‌های معلمان تاکید شد، از جمله:
اجرای رتبه‌بندی براساس ۸۰ درصد حقوق هیات علمی دانشگاه‌ها اجرای رتبه‌بندی باید سایر معلمان از جمله معلمان مدارس غیرانتفاعی و خرید خدمتی و غیره را نیز دربربگیرد.
همسان سازی کامل حقوق بازنشستگان براساس قانون مدیریت خدمات کشوری و پرداخت بدهی سال‌های گذشته به آن‌ها.
اجرای کامل و بدون تبعیض فوق‌العاده ویژه برای تمام فرهنگیان از جمله معلمان تازه استخدام.
توجه به خواست‌های کارنامه سبزها و امنیت شغلی معلمان خرید خدمتی، مربیان پیش دبستان، نهضت سوادآموزی و معلمان شاغل در مدارس بخش خصوصی.
توقف خصوصی سازی و پولی کردن آموزش و پرورش و تاکید بر حق تحصیل رایگان و آموزش با کیفیت.
پایان دادن به پرونده سازی علیه معلمان، بازگشت به کار معلمان اخراجی و آزادی معلمان دربند.
و بالاخره در رابطه با شیوع کرونا، ایجاد شرایط امن برای معلمان و دانش‌آموزان از جمله استفاده از واکسن معتبر و مورد تایید سازمان بهداشت جهانی، واکسیناسیون رایگان، در اختیار قراردادن امکانات بهداشتی مانند ماسک و مواد ضدعفونی به صورت رایگان، در اختیار قراردادن رایگان وسایل آموزشی مجازی از جمله اینترنت و گوشی هوشمند برای تمامی دانش‌آموزان و معلمان.
در تجمعات دو هفته‌ی اخیر عمده شعارهای معلمان عبارت بودند از : تا حقمونو نگیریم سرکلاس نمی‌ریم، معلم بیدار است از تبعیض بیزار است، رتبه‌ی ۸۰ درصد حق مسلم ماست، حقوق بازنشسته همسان باید گردد، نه تسلیم نه سازش رتبه بدون خواهش، مشکل ما حل نشه مدرسه تعطیل میشه، معلم داد بزن حق‌تو فریاد بزن، تجمع، تشکل حق مسلم ماست، تا رتبه‌بندی نشه کلاسا تعطیل میشه، گوشی و تبلت ما حریم شخصی ما، ۸۰ درصد حل نشه کلاسا منحل میشه، معلم بپاخیز برای رفع تبعیض.
در ارتباط با اعتراضات اخیر معلمان و شعارها و خواست‌های مطرح شده در قطعنامه پایانی تجمعات اعتراضی روز شنبه ۳ مهر می‌توان بر روی چند نکته مهم انگشت گذاشت.
اولین نکته مهم این است که معلمان به تجربه و در طول مبارزات خود به این نتیجه رسیده‌اند که نباید به وعده‌ها دلخوش کنند و شرایط واقعی زندگی معلمان، آن‌ها را بیش از همیشه برای رسیدن به خواست‌های‌شان مصمم‌تر کرده است. برای همین است که شعار اعتصاب بیش از هر زمان دیگر در این اعتراضات شنیده شد. از سوی دیگر استقبال از اعتراض برای رسیدن به خواست‌ها نیز در میان معلمان بیش از همیشه است. به عبارتی معلمان خشمگین هستند و این را از شعارها، صحبت‌های معلمان در این اعتراضات و قسمت پایانی قطعنامه “شورا” به خوبی می‌توان دید. در قطعنامه پایانی تجمعات اعتراضی روز شنبه ۳ مهر آمده است: “شورای هماهنگی اعلام می‌دارد، فریب وعده‌های بی‌‌پشتوانه و تکراری مسئولان را نخورده و به پشتوانه‌ِ قشر فرهیخته‌ِ فرهنگیان محترم تا عملی شدن خواسته‌های مطرح شده، این اعتراضات را ادامه خواهد داد و در فراخوان‌های بعدی به استحضار جامعه‌ِ معلمان کشور و مردم عزیز ایران خواهد رساند”.
نکته مهم دیگر این است که اگرچه شعار محوری این تجمعات افزایش حقوق معلمان به اندازه ۸۰ درصد حقوق اعضای هیات علمی است، اما خواست‌های مطرح شده تمامی معلمان از جمله بازنشستگان آموزش و پرورش و نیز دانش‌آموزان و اولیای آن‌ها را نیز در نظر گرفته و این یک موضوع بسیار مهم است.
برای نمونه خواست رتبه‌بندی نه فقط برای معلمان رسمی که برای تمامی معلمان از جمله معلمان خرید خدمت و مدارس “غیرانتقاعی” مطرح شده است. هم‌اکنون معلمان خرید خدمتی هستند که دریافتی آن‌ها به زحمت به یک میلیون تومان در ماه می‌رسد. معلمان مدارس بخش خصوصی نیز وضعیت بهتری ندارند و به‌غیر از معلمانی که در معدود مدارس خصوصی خاص با شهریه‌های نجومی تدریس می‌کنند، عموم معلمان مدارس “غیرانتفاعی” به رغم داشتن مدارک تحصیلی بالا دستمزدهایی بسیار ناچیز دریافت می‌کنند.
در قطعنامه پایانی هم‌چنین موضوع کارنامه سبزها و امنیت شغلی معلمان غیررسمی (با عناوین مختلف) مطرح شده است. طرح موضوع همسان سازی واقعی حقوق بازنشستگان براساس قانون خدمات کشوری نیز موضوع مهمی‌ست که برای معلمان بازنشسته اهمیت بسزایی دارد که در جریان همسان‌سازی ناقص قبلی به خواست‌های‌شان نرسیدند. موضوع همسان‌سازی دائمی حقوق‌ها نیز یک موضوع مهم دیگر است، این‌که حقوق بازنشستگان باید ۹۰ درصد شاغلان هم‌ردیف‌شان باشد و سالانه به حقوق بازنشستگان براین مبنا افزوده شود.
حق تحصیل رایگان، آموزش با کیفیت و ایجاد شرایط امن برای درگیر نشدن معلمان و کودکان به ویروس کرونا نیز مساله همگان است، هم معلمان، هم دانش‌آموزان و هم بویژه والدین دانش‌آموزان. اطلاعیه “شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” در حمایت از خواست‌های معلمان با تاکید بر “تحصیل رایگان حق مسلم کودکان ماست” بیان روشن این خواست‌های همگانی است. “شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت” در اطلاعیه خود جدا از حق تحصیل رایگان که برای فرزندان طبقه کارگر بسیار مهم است، بر ضرورت تامین رایگان وسایل مورد نیاز برای آموزش مجازی و واکسیناسیون تاکید کرد.
در پی اعتراضات معلمان و روند رو به رشد آن، مقامات دولتی بار دیگر با حیله‌های همیشگی به میدان آمده و با وعده وعید تلاش کردند تا حداقل در میان معلمان شکاف انداخته و تردید و دودلی را غالب سازند. قالیباف رئیس مجلس اسلامی وعده داد که لایحه‌ی رتبه‌بندی در دستور کار هفته آینده مجلس قرار خواهد گرفت و ابراهیم رئیسی نیز در روز اول مهر از لایحه رتبه‌بندی سخن گفت. اما همان‌طور که گفته شد، معلمان این‌بار به وعده بسنده نخواهند کرد. معلمان این‌بار عمل می‌خواهند. معلمان به‌خوبی دریافته‌اند که تنها با اعتصاب و اعتراض در کف خیابان می‌توانند حاکمیت را مجبور به پذیرش خواست‌های‌شان کنند.
سیاست واقعی دولت را رحیم زارع نماینده مجلس و سخنگوی کمیسیون تلفیق بودجه به‌روشنی بر زبان آورد. او در گفت‌وگو با خبرنگار صداوسیما گفت: “پیش بینی‌های مالی صورت گرفته درباره رتبه‌بندی معلمان حاکی از این است که برای اجرایی کردن این لایحه حدود ۶۰ هزار میلیارد تومان اعتبار مالی نیاز است که البته پیش‌بینی دولت از اعتبارات مورد نیاز بیش از اینها است. با این حال در صورت قرار گرفتن لایحه رتبه بندی در دستور کار جلسات آتی مجلس و تصویب احتمالی آن، اجرای این لایحه به احتمال زیاد به سال آینده موکول خواهد شد“!! و البته کسی هم از سال آینده خبر ندارد. همان‌طور که قانون خدمات کشوری و بسیاری از قوانین دیگر که در محدوده‌ای (از جمله افزایش دستمزد و یا حقوق) به نفع کارگران و زحمتکشان بودند به‌رغم تصویب هیچ‌وقت اجرایی نشدند. این را امروز همگان می‌دانند که در جمهوری اسلامی برای سرکوب و ارگان‌های مرتبط با آن، برای تبلیغ خرافات و مذهب و ارگان‌های مفت‌خور مرتبط با آن همواره پول و بودجه هست. اما وقتی که صحبت از افزایش حقوق و مستمری و دستمزد می‌شود یا بهانه این است که کسری بودجه داریم یا این‌که افزایش حقوق به افزایش تورم منجر می‌شود!!
دستورالعمل ساماندهی نیروی انسانی برای سال تحصیلی ۱۴۰۱ – ۱۴۰۰ وزارت آموزش و پرورش یک نمونه کاملا روشن دیگر از سیاست‌های حاکم بر جمهوری اسلامی برای سال تحصیلی پیشارو است. در این “دستورالعمل” مقامات وزارتخانه مشخص می‌کنند که برای کمبود معلم به‌جای استخدام معلم جدید از جمله کارنامه سبزها، می‌خواهند با فشار آوردن بر معلمان و معاونین مدارس و نیز افزایش تراکم کلاس‌ها – آن‌هم در شرایط کرونایی – مشکل کمبود معلم را جبران کنند!!!
هم اکنون مدارس دولتی اولیاء دانش‌آموزان را مجبور به پرداخت شهریه تحت عناوین مختلف می‌کنند، به این دلیل روشن که وزارتخانه بودجه هیچ کدام از هزینه‌های مدرسه را تامین نمی‌کند و مدرسه باید خودش هزینه‌های جاری را تامین کند، آن وقت مقامات وزارتخانه با وقاحت می‌گویند مدارس دولتی حق گرفتن شهریه را ندارند، اما این شهریه را با هزار اسم دیگر از والدین می‌گیرند.
بدیهی‌ست دولتی که حاضر به تامین کاغذ امتحان و گچ و آب و برق مدرسه نیست، دولتی که حاضر به استخدام معلم نیست و معلمان خرید خدمتی مجبورند تقریبا مجانی در مدارس درس بدهند، به‌طریق اولی حاضر نخواهد بود ۶۰ هزار میلیارد تومان هزینه رتبه‌بندی معلمان بکند و تازه همسان‌سازی بازنشستگان بماند!! دولتی که هم اکنون نیز نیمی از هزینه‌های خود را با چاپ اسکناس و یا فروش اوراق قرضه تامین کرده است. اما همین دولت به‌گفته‌ی راغفر اقتصاددان حامی جمهوری اسلامی که در نشست ابراهیم رئیسی با “اقتصاددانان” حضور داشت، حاضر نیست از ۲۰ شرکت بزرگ به قول او “خصولتی” و “رانتی” که تنها در سال ۹۹ سود خالص آن‌ها بالغ بر ۲۵۰ هزار میلیارد تومان بوده مالیات بگیرد (گفت‌وگوی وی با خبرگزاری دولتی ایلنا در روز شنبه ۳ مهر). پولی که با آن می‌توان هم رتبه‌بندی را اجرا کرد و هم همسان‌سازی را، هم بودجه مدارس را تامین کرد و هم تبلت و اینترنت رایگان را و تازه اضافه هم می‌آید.
مساله این است که هیچ اراده‌ای در جمهوری اسلامی، دولت حافظ نظم سرمایه‌داری حاکم، برای حل معضلات معیشتی معلمان، بازنشستگان، کارگران و دیگر اقشار زحمتکش جامعه وجود ندارد و اگر هم زمانی مجبور می‌شود به صورت ناقص مثلا همسان‌سازی را اجرا کند، به‌خاطر زور طرف مقابل یعنی معلمان و بازنشستگان است. وضعیت فاجعه‌بار معیشتی ۹۹ درصدی‌های جامعه به‌خوبی بیان‌گر این مساله است، وضعیتی که جمهوری اسلامی و نظام سرمایه‌داری حاکم عامل آن هستند.
تنها مبارزه و اتحاد معلمان، مبارزه و اتحاد و همبستگی کارگران و زحمتکشان می‌تواند این چرخه را که هم اکنون به نفع سرمایه‌داران و مقامات دزد و فاسد حکومتی در چرخش است به نفع کارگران، بازنشستگان، معلمان و دیگر زحمتکشان جامعه به حرکت درآورد و با توجه به تمامی چشم‌اندازهای موجود، می‌توان گفت که بدون هیچ تردیدی مبارزات معلمان و دیگر زحمتکشان جامعه تشدید خواهد شد.
نظرات شما