نامش را فریاد بزن، نام آرمیتا را، نام دختر ۱۶ ساله‌ای که به حجاب اجباری نه گفته بود. نام او را فریاد بزن که به قدرت حاکم نه گفته بود. نام او را فریاد بزن، با تمام قدرت فریاد بزن!
نام او را که شجاع بود و بی‌باک، نام او را که نقاش بود و ورزشکار، نام او را که دانش‌آموز بود با دنیایی از آرزوهای زیبا، نام او را فریاد بزن، نام او را که چشم از جهان فروبست اما در قلب‌های بیش از ۸۰ میلیون انسان جاودانه شد.
نامش را فریاد بزن، با تمام قدرت فریاد بزن!
نام آرمیتا را، نام او را که هم‌چون ژینا، و تمامی ژیناهای این سرزمین هم‌چون نیکا، سارینا، حدیث، نگین، اسرا، آرنیکا، فرشته، صدف، آیناز، لینا، مرضیه، بهناز، پریسا، کبری، نسیم، غزاله، نادیا، الهه، ستاره، دیانا، پرستو، نسرین، حنانه، مژگان، سمیه، مهدیس، ماریا، هدیه، مهسا، مونا، آیلار، سمانه، هانیه، مائده، دریا، عاطفه، یلدا، مینو، پگاه، دنیا و آیدا و آیداها به دست حکومت جنایتکار اسلامی به قتل رسیدند، همان‌طور که پیش از آن‌ها میناها، نیکتاها، آزاده‌ها و ترانه‌ها و نداها به قتل رسیدند.
نام‌شان را فریاد بزن، نامه همه‌شان را!
آرمیتای بعدی کیست؟ کدام یک از دختران جوان و نوجوان آرمیتا و یا ژینای بعدی‌ست؟ کدام یک؟! نام‌شان را فریاد بزن، نامه همه‌شان را! نباید فراموش کرد، نباید گذاشت این جنایات مدام تکرار شوند. نباید گذاشت!
جمهوری اسلامی مسئول و عامل مستقیم قتل آرمیتا گراوند است. همان‌طور که مسئول و عامل مستقیم قتل تمامی جان‌فشاندگان جنبشی‌ست که با شعار “زن، زندگی، آزادی” سراسر ایران، نه، سراسر جهان را درنوردید!
همان‌طور که هر روز در این کشور پهناور، از شرق تا غرب، از شمال تا جنوب دست به کشتار می‌زند، از بلوچ و کُرد تا فارس و عرب، از کارگر و معلم تا دانش آموز و دانشجو، برای او فرقی ندارد.
همان‌طور که ادریس پورصادقی اهل یکی از روستاهای مریوان را که ۲۵ مهر دستگیر شده بود به قتل رساند، و مردم جسد او را با دست‌های بسته در رودخانه “گرده‌لان” مریوان پیدا کردند.
همان‌طور که امروز در کشتار مردم ستم‌دیده غزه، در کشتار کودکان وزنان غزه، در کنار دولت صهیونیستی و جنایتکار اسرائیل به‌عنوان یکی از عوامل این جنگ ارتجاعی سهیم است.
شک نکنیم! حکومت جنایتکار اسلامی با همه‌ی ابزارهای سرکوب‌اش از مردم متحد و مبارزات‌شان می‌ترسد، از بپا خاستن بیش از ۸۰ میلیون انسان وحشت دارد. حتا از برگزاری مراسم سالگرد جان‌فشاندگان جنبش انقلابی سال گذشته می‌ترسد، منع می‌کند، دستگیر می‌کند. همه‌ی این‌ها به دلیل وحشت رژیم از انقلاب است، همه‌ی این‌ها برای ترساندن ماست، برای متفرق کردن ما، برای ایجاد شک و تردید در ما.
شک نکنیم! حکومت جنایتکار اسلامی در گرداب بحران‌های عمیق که با روز عمیق‌تر می‌شوند، دست و پا می‌زند و برای رهایی از مرگی محتوم به هر دری می‌زند، حکومتی که برای بقا تنها به جنایت و دستگاه سرکوب‌اش متکی‌ست. اما همه می‌دانیم که به سرنیزه می‌توان تکیه داد اما بر روی آن نمی‌توان نشست.
شک نکنیم! این حکومت از اعتصاب سراسری می‌ترسد، از شنیدن نام انقلاب بر خود می‌لرزد.
شک نکنیم! ما می‌توانیم، ما می‌توانیم به این جنایات با سرنگونی جمهوری اسلامی پایان دهیم. خیابان از آن ماست و اعتصاب سراسری سلاح ما.
شک نکنیم!
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی- برقرار باد حکومت شورایی
نابود باد نظام سرمایه‌داری
زنده باد آزادی- زنده باد سوسیالیسم
سازمان فدائیان (اقلیت)
۶ آبان ۱۴۰۲
کار، نان، آزادی – حکومت شورایی
نظرات شما