اولین روزها وماههای پس از انقلاب توده های ستمدیده ایران علیه حکومت سرمایه داری واستبدادی رژیم سلطنتی شاه را بیاد می‌آورم. قیامی پیروزمند از این نظر که رژیم سلطنتی را برانداخت وقیامی که درتضاد و کشاکش حفظ و یا دگرگونی بنیادین نظم موجود بر له وعلیه منافع کارگران وزحمتکشان میهن ما با حدت وشدت هرچه تمام تر در جریان است ، نیروی عظیمی از بطن جامعه واز سوی محکومان که دهه ها تحت استبداد وخود کامگی به سر می‌برده اند ، آزاد شده وخواهان ادامه انقلاب تا پیروزی نهایی یعنی بر پایی جامعه ای که در آن منافع طبقه کارگرو زحمتکشان وستمدیدگان در اولویت خود قرار دارند. با سرنگونی نظام سلطنت ، بورژوازی موقتا یک گام عقب نشسته است اما شکست نخورده و بنابر این صفی جدید از نیروی ذخیره خود را در مقابل توده های زحمتکش وستمدیده قرار داده است تا علیرغم عقب نشینی موقت منافع خود را حفظ نماید. حاکمیتی جدید روی کار آمده ، اگر چه در درون خود انشقاق عظیم دارد ، اما در مقابل هرگونه دگرگونی به سود بی چیزان استثمار شده وتحت ستم استبداد ودیکتاتوری مقاومت می‌کند. ارتجاع سرمایه داری با استفاده از مذهب که دهه ها آنرا برای تحمیق توده هاحفظ وتقویت نموده بود پیاپی یورش می‌آورد، میخواهند سازمان‌های واقعا مبارز را خنثی نموده و از صحنه جامعه حذف نمایند ، میخواهند شوراهای کارگری ، مردمی ودهقانی و… در حال گسترش را متوقف ومضمحل نمایند ، میخواهند ساواک ونیروهای سرکوبگر را از زیر ضرب خارج وبازسازی نمایند ، میخواهند قوانین کار را حتی به سنتهای ماقبل سرمایه داری ارجاع دهند ، میخواهند دستاورد ناچیز سالها تلاش ومبارزه زنان را باز پس گرفته وحتی آنان را به تاریکی قرون وسطا وبه کنج عزلت خانه ها به عقب برانند ، میخواهند خلقهای تحت ستم ملی را در همان وضعیت خارج از مرکز توسعه و تمدن به عنوان کرد وعرب و بلوچ وترکمن و…. در همان عقب ماندگی اقتصادی ،سیاسی ، اجتماعی و فرهنگی نگاه دارند وبا تفرقه وتشتت میان توده ستمدیده ، کل جنبش را مهار زده وحاکمیت سرمایه را استحکام بخشند . میخواهند با انواع سرکوب و پروپاگاند مذهب قرون وسطایی را بر ذهن وضمیر توده ها رسوخ دهند و ودر همه زمینه ها از رشد وتعالی علمی وتکنولوژی مستقل از انحصارات جلوگیری نمایند ، میخواهند آزادی نیم بندی که با تلاش وجانفشانی شریف ترین انسانها بدست آمده است را باز ستانند واستبدادی هزار بار خشونت بارتر از سابق را برقرار سازند و…. اما همه اینها به این آسانی صورت نمی‌گرفت، زیرا مقاومتی سخت در همه حوزه ها را در مقابل خود می‌دیدند ، نظم استثماری و ستمگرانه را باید با سرکوبی خشونت بار برقرا وحفظ می‌نمودند وبنابراین به یورشی بیرحمانه و همه جانبه دست زدند یورشی که در تاریخ ملت ها، بی‌سابقه ویا کم سابقه بود . در همه جا گروه های لمپن واوباش متوهم به مذهب را سازمان دادند و به سرکوب هرگونه روشنگری پرداختند ، علیه ملیتهای گوناگون کرد ، عرب، ترکمن و… لشکر کشیدند وبیشرمانه به قتل وعام پرداختند ، حجاب را پیش کشیدند تا زنان را به پستوی خانه ها بفرستند واز اجتماع حذف نمایند ، به دانشگاه ها که محلی برای اشاعه مبارزه و آگاهی و آزادمنشی تبديل شده بود یورش بردند و با خون فرزندان خلق رنگین ساخته وبه تعطیلی کشاندند . اعدام‌های گسترده را سازمان دادند وبه قتل عام پرداختند ، جنگ ۸ ساله را بر مردم تحمیل نمودند وصدها هزار انسان را قربانی نموده وکشور را به افلاس کشاندند ، به زندانیان سیاسی که سالها تحت شکنجه های قرون وسطایی قرار داشتند ، یورش بردند و چند هزار نفر از آنان را به قتل رساندند . اما تمام این جنایات وددمنشیها نتوانست توده های تحت ستم واستثمار را از مبارزه مایوس سازد ومبارزه ادامه یافت . در نتیجه همین مبارزه ومقاومت بود که راس هرم قدرتشان دچار انشقاقهای پیاپی شد واجازه داد تا کارگران وزحمتکشان با پراتیک انقلابی و رسایی هرچه تمام تر فریاد برآوردند که تا ما هنوز زنده ایم وتا انسان تحت ستمی هست ، مبارزه وجود دارد . اکنون زمان دیگریست ، ما مقاوم‌تر از هر زمان وجود داریم وفرزندان ما جدا از تمام توهمات مذهب و ناسیونالیسم علیه ستم وسرمایه داری به ما ملحق شده ونیروی دیگری بخشیده اند . ما هنوز زنده ایم بدون اینکه این همه سال ستم وسرکوب قامتمان را خم نموده باشد ، ما هنوز زنده ایم وشاهد دلاوری دخترانمان علیه بیداد شما هستیم ، دخترانی که پرچم مبارزه مادرانشان را وسیعتر وانبوه تر از هرزمان و باشهامتی وصف ناپذیر برافراشته اند . ما هنوز زنده ایم تا مبارزات مداوم وآگاهانه کارگران وزحمتکشان را هر روز و تا سرنگونی نظم ستمگرانه شما همراه وشاهد باشیم ، ما هنوز زنده ایم وشرایط آماده انقلابی دیگر رابه باور نشسته ایم و برای انجام موفقیت آمیز آن از تمام امکانات و انتقال تجربیاتمان به نسلی مبارز تر از خود استفاده می‌کنیم .
سحرنزدیک وشب در گریز از این همه اخگر مبارزه از سوی نسلی است که جانبازاند و داغ ودرفش شما را ای ستمکاران ، به سخره می‌گیرند، باشد که فردا روز دیگری باشد .
یک بازنشسته از داخل کشور
۲۵ اسفند ۱۴۰۲
نظرات شما