رضا شهابی کارگر مبارز و عضو هیئت‌مدیره سندیکای کارگران شرکت‌واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، که بیش از ۴۰ روز است در اعتصاب غذا بسر می‌برد، همچنان در معرض فشار و کینه‌جویی ارتجاع و سرمایه است. جمهوری اسلامی با بن‌بست و بحران‌های متعددی روبروست. دزدی و فساد تمام دستگاه حکومتی را فرا گرفته است. شکاف عمیق فقر و ثروت در جامعه، به نهایت خود رسیده است. نفرت و نارضایتی از نظم حاکم و گرایش به سرنگونی آن، در صفوف کارگران و زحمتکشان افزایش یافته است. از این مهم‌تر، اعتراضات و اعتصابات کارگری پیوسته در حال گسترش است. کارگران در شهرهای مختلف کشور، هر روز دست به اعتصاب و تجمع می‌زنند، وارد خیابان‌ها می‌شوند و با شعارها و پرچم‌های مستقل، به طرح مطالبات خود می‌پردازند. در این اعتراضات، شعارهای سیاسی، خواست‌های سیاسی پیوسته پررنگ‌تر شده و خصلت سیاسی مبارزات طبقه کارگر برجسته‌تر شده است. جنبش طبقاتی کارگران، آرام و استوار، مراحل پیشروی خود را طی می‌کند و به آهستگی در حال اعتلاست. رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی که هیچ راهی برای حل بحران‌های موجود، پاسخگویی به مطالبات و بهبود شرایط زندگی کارگران و زحمتکشان ندارد، به قهر و زور و سرکوب بیشتری روی آورده است.
نحوۀ برخورد رژیم با رضا شهابی عضو هیئت‌مدیره سندیکای کارگران شرکت‌واحد، تنها یک نمونه و شاهد غیرقابل انکاری‌ست بر همین واقعیت.
رضا شهابی بخاطر فعالیت‌های سندیکایی و تلاش برای آگاهی و تشکل‌یابی کارگران، در ۲۲ خرداد ۸۹ در حین رانندگی اتوبوس و جابجایی مسافران بازداشت شد. او ۱۹ ماه در انفرادی ۲۰۹ اوین بود و به ۵ سال زندان، پرداخت ۷ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان جریمه نقدی و ۵ سال محرومیت از فعالیت‌های سندیکایی محکوم شد. شهابی مشغول گذراندن دوران محکومیت پنج ساله بود که با پرونده‌سازی دستگاه امنیتی مجددا به دادگاه فراخوانده شد و یک سال دیگر بر دوره محکومیت او افزوده شد. رضا شهابی به دلیل برخوردهای خشن و وحشیانه ماموران امنیتی، هم‌چنین در جریان بازجویی‌ها و شکنجه‌ها در زندان، از ناحیه کمر و گردن به شدت آسیب دید و طی دو مرحله تحت عمل‌جراحی در بیرون از زندان قرار گرفت. بدلیل بیماری و عدم تحمل حبس، مرخصی پزشکی رضا از سوی پزشکی قانونی مورد تایید قرار گفت. به‌رغم این موضوع، دادستانی، با سوءاستفاده از وثیقه‌ای که برای آمدن به مرخصی از رضا گرفته بود و به بهانه باقی ماندن سه ماه از محکومیت حبس، با تهدید به ضبط ملک وثیقه‌گذار، رضا شهابی را به اجبار دوباره به زندان برگرداندند. پس از ورود رضا شهابی به زندان در ۱۸ مرداد ۹۶، از طرف واحد اجرای احکام زندان به او ابلاغ شد که کلیه مرخصی‌های پزشکی او غیبت حساب می‌شود و زندان وی ۹۶۸ روز دیگر تا تاریخ ۱۸/ ۱۰/ ۹۷ ادامه خواهد یافت. این درحالی‌ست که مرخصی پزشکی جزء ایام زندان محسوب می‌شود. رضا شهابی در اعتراض به این اقدام ضدکارگری مسئولین قضایی و امنیتی که حتا ناقض قوانین رژیم در این زمینه است، از همان لحظه ورود دست به اعتصاب غذا زد.
رضا شهابی را به سالن ۱۰ زندان گوهردشت که فاقد هرگونه امکانات اولیه زندگی‌ست، منتقل کردند. با وجود آنکه جان این کارگر مبارز بطور جدی در خطر و در یک قدمی فلج شدن قرار گرفته است، اما هیچ‌گونه مراقبت پزشکی مانند اندازه‌گیری وزن و فشارخون صورت نمی‌گیرد و با هماهنگی مسولان امنیتی و قضایی و زندان، حتا زندانبان عدم دریافت غذا توسط رضا شهابی را ثبت و گزارش نمی‌کند. همه‌ی ما با برخوردهای وحشیانه و خصمانه رژیم سرمایه‌داری حاکم با طبقه کارگر و پیشروان آگاه و کمونیست آن آشنا هستیم. داغ سر به نیست شدن شاهرخ زمانی در زندان، هنوز بردل کارگران و جنبش طبقاتی کارگران زنده است. از این رو بایستی مجدانه تلاش کرد رضا شهابی، سایر اعضای سندیکا و همه فعالان سندیکایی و کارگری مبارز را از اتهامات واهی دستگاه حکومتی وا رهاند و از چنگ رژیم خون‌آشام نجات داد.
البته تلاش‌های بی‌وقفه و با ارزشی از طرف سندیکای کارگران شرکت‌واحد صورت گرفته است. چند و چون این تلاش‌ها نیز یکبار دیگر این واقعیت را به اثبات می‌رساند که به‌رغم بازداشت و زندان و سرکوب خشن کارگران آگاه و پیشرو و فعالان کارگری و سندیکایی، این سندیکا در میان کارگران شرکت‌واحد ریشه دوانده و توانسته است آگاهی و همبستگی را در میان کارگران ارتقاء دهد و بخش قابل توجهی از کارگران این شرکت را متشکل سازد.
سندیکای کارگران شرکت‌واحد، با موضع‌گیری‌ها و اطلاع‌رسانی منظم و روزانه از کانال تلگرامی و سایت سندیکا، حرکت اعتراضی خود برای آزادی رضا شهابی را آغاز کرد. اطلاعیه‌های پی‌درپی سندیکا و سازماندهی دید و بازدید با همسر شهابی، نه فقط تاثیرات مهمی در بردن موضوع بازداشت و اعتصاب غذای شهابی به میان کارگران شرکت‌واحد و جلب پشتیبانی آن‌ها داشت، بلکه به سرعت موضوع را از حد کارگران شرکت‌واحد فراتر برد. در نبردی که شیپور آن را دستگاه قضایی و امنیتی به صدا درآورده بود، صرف‌نظر از سازمان‌ها و احزاب سیاسی کمونیست و چپ و تشکل‌ها و فعالان کارگری، گروه‌هایی از معلمان، دانشجویان، پرستاران و دیگر فعالان حقوق اجتماعی و بسیاری از کارگران نیز گاه خیلی علنی و آشکار جانب رضا شهابی و سندیکای شرکت‌واحد را گرفتند.
در هجدمین روز اعتصاب غذای شهابی، سندیکای کارگران شرکت‌واحد، بیانیه‌ای را برای امضاء خطاب به کارگران، معلمان، پرستاران، دانشچویان و فعالین مدنی انتشار داد و همگان را به حمایت از سندیکا برای نجات جان شهابی دعوت کرد و بدنبال آن تجمع اعتراضی در مقابل مجلس را سازمان داد. صبح روز ۱۴ شهریور، گروهی از کارگران شرکت‌واحد همراه با گروه‌هایی از معلمان، دانشجویان و فعالان کارگری در اعتراض به بازگرداندن شهابی به زندان و برای آزادی فوری وی، در برابر مجلس دست به تجمع زدند. این تجمع با دخالت نیروهای مسلح مستقر در محل به خشونت کشیده شد. اعتراض‌کنندگان در ادامه تجمع پرشور خود که حمایت شماری از مردم را نیز همراه داشت، در خیابان مقابل مجلس دست به راه‌پیمایی زدند. اعتراض‌کنندگان با شعارهایی چون “آزادی شهابی خواسته فوری ما”، “کارگر زندانی آزاد باید گردد”، “دانشجو کارگر اتحاد اتحاد”، “کارگر، دانشجو، معلم، اتحاد اتحاد” تظاهرات خود را تا داخل مترو ادامه دادند. نکته قابل توجه اینکه در پایان این حرکت اعتراضی، بر اهمیت و ادامه همکاری و اتحادی که در جریان این عمل مبارزاتی شکل گرفته بود، تاکید شد.
به‌رغم این اعتراضات و خواست کارگران شرکت‌واحد و سندیکای آن‌ها و دیگر کارگران و گروه‌ها و فعالان حقوق اجتماعی، اما رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی، بی‌توجه به جان و زندگی کارگر مبارزی که جز پیکار در راه حقوق، آگاهی و تشکل کارگران جرم دیگری نداشته است، این خواست را بی‌پاسخ گذاشت. بی‌اعتنایی رژیم سفاک جمهوری اسلامی حاکی از آن بود که سندیکا، این نبرد را بایستی با اقدامات دیگر و در اشکال اعتراضی موثرتری ادامه دهد. سندیکا عموم کارگران و رانندگان شرکت را مورد خطاب قرار داد، از مخاطراتی که جان رضا شهابی را تهدید می‌کند، از فعالیت‌ها و تلاش‌های رضا شهابی و سندیکا سخن گفت و همه را به تلاش برای آزادی رضا شهابی فرا خواند. ۱۷ شهریور درسی و یکمین روز اعتصاب غذایی شهابی، سندیکا با انتشار اطلاعیه‌ای در کانال تلگرامی خود، برای همراهی با رضا شهابی در مورد اقدام بعدی سندیکا از کارگران نظرخواهی کرد و چند روز بعد این نظر را به مرحله اجرا گذاشت. به فراخوان سندیکا روز ۲۲ شهریور، رانندگان خطوط BRT از ساعات اولیه صبح به نشانه اعتراض به زندانی کردن شهابی، چراغ‌های اتوبوس‌هایشان را روشن کردند و سرعت اتوبوس‌ها را به ۲۰ کیلومتر در ساعت کاهش دادند و بدین ترتیب همبستگی خود را با رضا شهابی اعلام کردند. به‌رغم آنکه عوامل امنیتی و حراستی‌های شرکت‌واحد از یک روز قبل خود را برای مقابله آماده ویکی از کارگرانی را که اعلامیه اعتراضی سندیکا را در بین رانندگان پخش می‌کرد، دستگیر و به پلیس امنیت تحویل داده بودند ، به‌رغم آنکه عمال امنیتی و حراستی به نحو چشمگیری در خطوط BRT حضور یافته و حتا تعدادی از رانندگان معترض را نیز از خطوط بیرون کردند و به‌رغم آنکه به شماری از اعضای فعال سندیکا که شناخته شده‌تر بودند، اجازه تردد در خطوط را ندادند، اما هیچ یک از این اقدامات نتوانست تاثیری برآکسیون اعتراضی کارگران بگذارد. اگرچه در اثر فشارهای مدیریت شرکت و خارج کردن رانندگان پیشرو از خطوط، برای مدت کوتاهی تعداد چراغ‌های روشن کم‌تر شد، اما با ورود رانندگان عصرکار، تعداد بیشتری از رانندگان به این اعتراض پیوستند. بدین ترتیب اکثریت بسیار بزرگی از رانندگان BRT به خواست و فراخوان سندیکا پاسخ مثبت دادند و برای آزادی رضا شهابی که رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی او را به زندان افکنده است، وارد عرصه مبارزۀ رودررو با رژیم شدند.
روز (یکشنبه ۲۶ شهریور) در چهلمین روز اعتصاب غذای رضا شهابی عضو هیئت‌مدیره سندیکای کارگران شرکت‌واحد، او همچنان اسیر و زندانی‌ست. جان این کارگر رزمنده در معرض خطر جدی است و باید برای نجات جان او و آزادی‌اش از زندان، بیشتر از این تلاش کرد. چه بسا سندیکای کارگران شرکت‌واحد نیز بایستی این آمادگی را در بدنه خود ایجاد کند که در این نبرد طبقاتی از برنده‌ترین سلاح طبقه کارگر، اعتصاب استفاده کند.
اما صرف‌نظر از نتایجی که حرکت اعتراضی اخیر سندیکا تاکنون درپی داشته است، این اقدام متحدانه و جسورانه و شرکت نسبتا گسترده رانندگان شرکت‌واحد در آن را نه فقط بایستی در شمار سلسله پیروزی‌ها و پیشروی‌های این سندیکا بحساب آورد، بلکه بایستی جایگاهی بسیار مهم‌تر و ویژه‌ای به آن اختصاص داد. چرا که سندیکای کارگران شرکت‌واحد، با این اقدام و ابتکارعمل خود، مبارزات کارگران را وارد فاز جدیدی ساخت. البته پرونده سندیکای کارگران شرکت‌واحد، سرشار از سازماندهی تجمع و اعتراض است و هر ساله چندین اقدام اعتراضی از جمله در شکل تجمع، راه‌پیمایی و حرکت اتوبوس‌ها با چراغ روشن و سرعت کم، را سازمان داده است. اما اکثر قریب به اتفاق این اعتراضات در ارتباط با خواست‌های صنفی و روزمره کارگران بوده‌اند. سندیکای شرکت‌واحد و کارگران این شرکت اما در اعتراض اخیر خود با یک خواست سیاسی، مستقیم و بی‌واسطه وارد عرصه نبرد سیاسی شدند. این بسیار حائز اهمیت است که کارگران شرکت‌واحد در ارتباط با آزادی رضا شهابی که زندانی سیاسی رژیم است، وسط صحنه آمدند. آزادی رضا شهابی که رژیم حاکم او را به زندان افکنده است، یک خواست سیاسی و چنگ در چنگ شدن با نظامی‌ست که این عضو سندیکا را به حبس محکوم کرده است. اعتراض به بازداشت و زندانی شدن رضا شهابی، سازماندهی و شرکت در این حرکت اعتراضی یک عمل سیاسی است و کارگران شرکت‌واحد در واقع حول این عمل سیاسی است که همبستگی خودشان را نشان دادند و با این اقدام خود، مبارزه کارگری را یک پله و یک فاز بالاتر بردند. لازم به گفتن نیست که کیفیت این خواست واین سطح از مبارزه، با اینکه کارگران در ارتباط با یک خواست صنفی مثلا خواست مسکن دست به اعتراض بزنند متفاوت است. ناگفته نماند که سندیکای کارگران شرکت‌واحد در بحبوحۀ کارزار مبارزاتی خود برای آزادی رضا شهابی، از خواست‌های صنفی کارگران نیز غافل نبود.سندیکا درهمین دوره، تجمعاتی را نیز با خواست مسکن برگزار نمود و از تلاش برای خنثاسازی کوشش‌های مذبوحانه حراست و مدیریت برای ایجاد شورای اسلامی در سامانه‌های او ۶ نیز غافل نبود و اعتراضاتی را نیز در این زمینه سازمان داد. نکته دیگری که نباید آن را ناگفته گذاشت، سندیکای شرکت‌واحد، راه را بر کسانی که قصد داشتند به بهانه دیدار و همدردی با همسر شهابی، به نفع خود بهره‌برداری تبلیغاتی و سیاسی کنند بموقع مسدود ساخت.
درهرحال حرکت اعتراضی سندیکای کارگران شرکت‌واحد و مشارکت و همبستگی کارگران در یک عمل سیاسی مشخص، نشانه دیگری بر پیشرفت جنبش کارگری است. نمونه بارز دیگر آن را در هفت‌تپه دیدیم. وقتی که دستگاه امنیتی تعداد زیادی از کارگران را دستگیر و روانه زندان کرد، کارگران نی‌شکر هفت‌تپه در همبستگی و دفاع از بازداشت‌شدگان و برای آزادی آن‌ها یکپارچه دست به اعتصاب زدند و تا آزادی آخرین نفر آن‌ها به اعتصاب ادامه دادند. این اقدام‌های اعتراضی یکبار دیگر نشان می دهد که خصلت سیاسی مبارزات کارگری پیوسته برجسته‌تر شده و جنبش طبقاتی کارگران گام‌های جدیدی به جلو برداشته است. بدیهی‌ست که کارگران سایر شرکت‌ها و کارخانه‌ها نیز از این اقدامات اعتراضی بیاموزند و به دفاع از رفقا و رهبران خویش برخیزند.
این واقعیت بر کسی پوشیده نیست که فعالیت‌های دو سه ساله اخیر سندیکای کارگران شرکت‌واحد، از جنبه‌های مختلفی قرین موفقیت بوده است. پیروزی‌های سندیکا قبل از هر چیز خود را در گسترش نفوذ و اعتبار آن در میان هزاران کارگر این شرکت نشان داده است. این فعالیت‌ها چه از نظر بالا بردن درجه آگاهی و تشکل‌یابی کارگران شرکت، چه از نظر به میدان کشاندن کارگران و سازماندهی عمل مبارزاتی قرین موفقیت بوده است. تاثیرات مثبتی را که فعالیت‌های سندیکای کارگران شرکت‌واحد (و هفت‌تپه) بر تقویت همبستگی کارگری و بر کل جنبش طبقاتی کارگران و پیشرفت آن گذاشته است قابل انکار نیست. علاوه بر اثرات مثبت آن در تقویت همبستگی کارگری در داخل کشور، در راستای تقویت همبستگی بین‌المللی کارگری نیز گام‌های بسیار مهمی برداشته است. گسترش فعالیت‌های سندیکا بویژه فعالیت‌های تبلیغی آن در عرصه بین‌المللی در راستای تقویت و تحکیم روابط خود با اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری بزرگ جهانی و بردن مسائل و معضلات کارگران و تشکل‌های کارگری ایران به میان آن‌ها، همراه با افشاء سیاست‌های ضدکارگری رژیم، از دستاوردهای اخیر و پیروزی‌های این سندیکاست. این تلاش ها و پیوندها تا بدانجا تقویت شده و گسترش یافته است که در جریان همین حرکت اعتراضی سندیکا برای آزادی رضا شهابی، چندین سندیکا و اتحادیه بزرگ کارگری از سندیکای کارگران شرکت‌واحد و عضو هیئت‌مدیرۀ آن رضا شهابی حمایت کرده و خواستار آزادی فوری وی شده‌اند. اتحادیه کارگری “وردی” (اتحادیه خدمات همگانی آلمان) که عضو فدراسیون کارگران حمل‌ونقل اروپا (ITF) با بیش از ۳ میلیون و پانصدهزار کارگر متشکل در ۲۳۰ اتحادیه حمل‌ونقل در ۴۱ کشور است، رئیس عفو بین‌الملل فرانسه همراه با دبیرکل‌های ۵ سندیکای کارگری بزرگ فرانسه، سندیکایCFDT ، CGT ،FSU ،VNSA و Solidarie، کنگره اتحادیه‌های کارگری بریتانیا (TUC) کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری نروژ (LO) که بیش از ۹۰۰ هزار کارگر را نمایندگی می‌کند، اتحادیه کارگران خدمات عمومی کانادا، اتحادیه جهانی اینداستریال که بیش از ۵۰ میلیون کارگر در بخش‌های انرژی و تولید در ۱۴۰ کشور را دربر می‌گیرد، کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری (ITUC) اتحادیه سراسری کارگران ترانسپورت (سوئد) با ۶۱ هزار عضو، اتحادیه سراسری فلز سوئد (۳۱۳ هزار عضو)، اتحادیه کمونال سوئد (۵۰۰ هزار عضو)، اتحادیه سراسری کارگران سوئد (LO) با بیش از یک میلیون و چهارصد هزار عضو و برخی سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری دیگر، با ارسال نامه‌ها و پیام‌هایی ضمن ابراز همبستگی با سندیکای کارگران شرکت‌واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه و کارگران ایران، خواستار آزادی فوری رضا شهابی شدند. این حمایت‌ها و همبستگی بین‌المللی کارگری نیز به سهم خود موید پیروزی‌ها و پیشروی‌های سندیکای کارگران شرکت‌واحد و جنبش کارگری ایران است.
جمهوری اسلامی با تشدید سرکوب و خفقان و انتقام‌جویی از فعالان کارگری، عملا راه را برای پررنگ‌تر شدن خصلت سیاسی مبارزات کارگران گشوده است. این فقط رضا شهابی نیست که مورد مواخذه و در معرض انواع تهدید و فشار قرار گرفته و به زندان افکنده شده است. دستگاه قضایی و امنیتی، فقط با رضا شهابی عضو سندیکای کارگران شرکت‌واحد نیست که از در بی‌رحمی و کینه‌ورزی وارد شده است. این سندیکای کارگران شرکت‌واحد اتوبوس‌رانی تهران و بالاتر از آن جنبش طبقاتی کارگران است که مورد کینۀ طبقه سرمایه دار و عوامل آن قرار گرفته است. دستگاه قضایی و امنیتی نه فقط از رضا شهابی و سندیکای کارگران شرکت‌واحد، بلکه از جنبش طبقاتی کارگران است که انتقام‌جویی می‌کند و بدین اعتبار دفاع از رضا شهابی، دفاع از تلاش و مبارزۀ کارگران پیشرو برای تشکل‌یابی، دفاع از سندیکای مبارز کارگران شرکت‌واحد و دفاع از جنبش مبارزاتی طبقه کارگر است.
نظرات شما