از لحظه واگذاری مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه به بخش خصوصی تاکنون، کارگران این شرکت یک لحظه آرام و قرار نداشته و پیوسته درحال اعتراض بوده‌اند. غیراز اعتصابات بزرگ کارگران در مقطع واگذاری (اسفند ۹۴)، سال ۹۵ نیز کارگران این شرکت ده‌ها بار دست به اعتصاب و تجمع و راه‌پیمایی زده‌اند. این مبارزات با همان شدت و حدت در سال ۹۶ نیز ادامه یافته است.
خصوصی‌شدن کشت و صنعت هفت‌تپه، از همان آغاز با یک تعرض بزرگ و همه‌جانبه علیه کارگران این شرکت همراه بوده است. دستمزدها بموقع پرداخت نمیشود و مانند نیمه اول دهه هشتاد و پیش از شکل‌گیری و اعلام موجودیت سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، با ۴ – ۳ ماه تاخیر پرداخت میشود. بسیاری از مزایای کارگران مانند حق پاداش بهره‌برداری، لباس و کفش و غیره یا بکلی حذف شده و یا با اشکالات جدی روبرو شده است. کارفرما، بیمه کارگران و نیز سهم ۴ درصدی بیمه بازنشستگی پیش‌از موعد را نمی‌پردازد که این موضوع تمدید اعتبار دفترچه‌های بیمه و صدور احکام بازنشستگی بسیاری از کارگران را با مشکل روبرو ساخته است. برای صدها کارگر فصلی نی‌بر، فقط بابت زمان اشتغال حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی پرداخت شده است. این موضوع نیز تاثیر منفی مستقیمی بر سابقه کار و در نتیجه زمان بازنشستگی این گروه از کارگران داشته است . حدود سه سال پیش ظاهرا دولت طی مصوبه‌ای، ۲۵ میلیارد تومان برای پرداخت حق بیمه دوران غیراشتغال کارگران فصلی نی‌بر اختصاص داده بود، اما گویا فقط مبلغ ۱۵ میلیارد آن به سازمان تامین اجتماعی پرداخت شد که گروهی از کارگران فصلی توانستند بازنشست شوند، اما از ۱۰ میلیارد باقی‌مانده، خبری نیست. علاوه بر این‌ها کارفرما با برقراری یک فضا و دیسیپلین شبه‌نظامی و پادگانی و نصب دوربین‌های دیجیتالی، کنترل و شدت کار و استثمار کارگران را افزایش داده است. کارگران هفت‌تپه راهی نداشته‌اند جز آن‌که در برابر این یورش‌ها بایستند، از دستاوردها و حقوق خود دفاع کنند و به کارفرما اجازه ندهند با آنها مانند برده رفتار کند. کارگران نیشکر هفت‌تپه با استفاده از مهم‌ترین سلاح طبقه کارگر یعنی اعتصاب و بعد تجمع و راه‌پیمایی و مسدود ساختن جاده و گاه اشکال رادیکال‌تر مبارزه، به نبرد با کارفرما و حامیان دولتی آن برخاسته‌اند.
سال‌های گذشته به کنار، در همین سال ۹۶ کارگران نیشکر هفت‌تپه چندین اعتصاب و تجمع و راه‌پیمایی با حضور پررنگ خانواده‌ها داشته‌اند. اعتصابات و تجمعات کارگران در نیمه اول خرداد که در ادامه به راه‌پیمایی و مسدودساختن جاده اندیمشک – اهواز منجر گردید و البته اخراج و تعلیق ۳۰ کارگر را درپی داشت. نیمه دوم خرداد، دوباره کارگران وارد اعتصاب شدند. هنوز شعله‌های این اعتصاب فروکش نکرده بود که با بدعهدی‌های کارفرما و مدیریت، کارگران مجددا در اوائل تیر ماه وارد اعتصاب شدند و تا بازگشت بکار کارگران اخراجی یا تعلیقی، به اعتصاب ادامه دادند. نیمه دوم تیر ماه نیز اعتصابات و تجمعات اعتراضی و مسدودساختن جاده تکرار شد. ۱۳ کارگر طی یورش شبانه نیروهای امنیتی به محل زندگی یا در محل کار بازداشت و روانه زندان شدند. اعتصاب اما تا آزادی تمام کارگران بازداشت شده ادامه یافت. در اعتصابات یکپارچه مرداد ماه دست‌کم ۷۰ تن از کارگران به دادگاه احضار شدند.
بهرغم اعتصابات و اعتراضات مکررکارگران اما کارفرما جزاعمال زور و وعده های توخالی چیزی تحویل کارگران نداده است.شیوه عمل کارفرما درارتباط با خواست های کارگران دراساس بی توجهی ودرنهایت این بوده است که پس‌از یک سلسله اعتصاب و اعتراض سرانجام از مجموع خواست‌های کارگران، تنها یک ماه، از چهار ماه حقوق عقب‌افتاده را به حساب کارگران واریز نماید و درعین‌حال وعده بدهد بقیه را بعدا خواهد پرداخت. اما تابخواهد پرداخت همان یک ماه دستمزد عملی شود، یک ماه گذشته است و کارگران دوباره سر جای اول هستند و ۴ ماه حقوق معوقه طلبکارند. این روال تا به امروز ادامه یافته است.
اعتصابات و تجمعات اعتراضی کارگران هفت‌تپه در ماه جاری (آذر ماه) نیز در واقع ادامه اعتصابات و اعتراضات پیشین بود چرا که یورش کارفرما ادامه دارد، حقوق های عقب افتاده راپرداخت نکرده و هنوز هیچ‌یک از خواست‌های کارگران برآورده نشده است. اعتصاب اخیر کارگران که از ۱۱ آذر آغاز شد و در ۱۸ ،۱۹و۲۰ آذر به اوج خود رسید، یکبار دیگر سطح نسبتا بالای اتحاد و آگاهی سیاسی کارگران، وجود یک سازماندهی مخفی نسبتاً قوی و رشد بیش ازپیش اشکال رادیکال مبارزه در صفوف کارگران هفت تپه را به نمایش گذاشت.
پنجشنبه ۹ آذر پیام کوتاهی از طرف “کارگران کشت و صنعت هفت‌تپه شوش” در شبکه‌های اجتماعی انتشار یافت. این پیام حاکی از آن بود که روز قبل (۸ آذر) گروهی از کارگران مبارز و پیشرو شرکت، گردهم آمده و در جلسه‌ای پس از شور و بحث و مشورت، سازماندهی یک اعتصاب فراگیر را تدارک دیده‌اند. این گروه از کارگران تصمیمات جلسه خود را در ۵ بند به اطلاع “پرسنل زحمتکش” شرکت رساند، در این پیام، علاوه بر فراخوان و اعلام اعتصاب از روز شنبه ۱۱ آذر، تمام پرسنل شرکت به اتحاد و اعتصاب دعوت شده و به اعتصاب شکنان نیز هشدار داده شده است. در پیام، ضمن افشای دروغ‌ها و نیرنگ‌های مدیریت، بر تصمیم قاطع کارگران به ادامه مبارزه تا پیروزی تاکید شده است. پیام می‌نویسد :
” طی جلسه ای که دیروز ۸ آذر بین عده ای از کارگران رسمی وروزمزد و دلسوزان این شرکت برگزار شد در پایان جلسه تصمیماتی گرفته شد که به اطلاع پرسنل زحمتکش شرکت ایفاد می‌گردد.
۱– از کلیه کارگران بخشهای مختلف شرکت اعم از کارخانه ؛ تجهیزات ؛ اداری بهره برداری و علی الخصوص کشاورزی دعوت به عمل می آید تا روز شنبه (۱۱ آذر) با اقدامی شجاعانه دست از کار کشیده و در مقابل دفتر مدیریت تجمع نمایند.
۲– به اطلاع کلیه پرسنل میرساند به علت توهین مدیریت این شرکت به شعور کارگران نجیب هفت تپه و به خصوص به کل جامعه کارگری کشور و سواستفاده مکرر ازحجب وحیای پرسنل ودروغ پردازی های گستاخانه و تمسخر ماها کارگران, این تجمع با تجمعات دفعات گذشته فرق داشته و تا احقاق اهداف پرسنل از جمله حقوق‌های کارگران روزمزد در ماه های بهمن و اسفند سال ۹۴ هیچ کارگری بر سر کار باز نخواهد گشت.
۳– به کلیه پرسنلی که تاکنون همچون کبک سر در زیر برف برده و تاکنون در هیچ اعتصابی شرکت نکرده اند اخطار داده میشود که دیگر دوران سوء استفاده از شهامت بعضی پرسنل که حتی حاضر به خودسوزی شده بودند به سر آمده وچنانچه در تحصن روز شنبه شرکت نکنند اسامی آنها در شبکه های مجازی معرفی خواهد گردید.
۴– به قائم مقام دروغگوی شرکت هشدار جدی داده خواهد شد چنانچه سریعا شرکت را ترک نکند, به عاقبت بدی مشابه افراد خائن به شرکت در گذشته همچون آقای زیودار و مستعدی مبتلا گردیده و اجازه ورود به شرکت از سوی کارگران از وی سلب خواهد شد.” (تأکیدها ازماست)
در بند ۵ پیام، به نیروهای انتظامی و دادگستری شوش توصیه شده است که دست از مقابله با کارگران و پرونده‌سازی برای آنها بردارند.
بدنبال انتشار این فراخوان توأم با اخطار و تهدید اعتصاب شکنان و قائم مقام شرکت، “سیامک افشار” قائم‌مقام شرکت سراسیمه خود را به جمع کارگران رساند تا طبق معمول به حیله‌ها و تاکتیک‌های همیشکی برای جلوگیری از اعتصاب متوسل شود. ۹ آذر اعلام کرد یک ماه حقوق کارگران واریز میشود و چنین وعده داد که با آغاز فصل بهره‌برداری، پرداخت دستمزد همه کارگران رسمی، قراردادی، پیمانی و روزمزد، عملیاتی خواهد شد.
۱۰ آذر هشدارهایی از جانب کارگران وسیعا در شبکه‌های مجازی پخش شد به این مضمون که مدیریت بخاطر ترس از اعتصاب، به دست و پا افتاده است و کارگران نباید فریب وعده‌های توخالی آن را بخورند و با ذکر اینکه همین مدیریت بود که کارگران مبارز را به دادگاه معرفی کرد، مجددا به جاسوسان و خبرچینان هشدار می‌داد که دست از این کار و همکاری با مدیریت بردارند وگرنه اسامی آنها را در شبکه‌های مجازی منتشر خواهند کرد. ۱۱ آذر، روز آغاز اعتصاب فرا رسید و پس‌از آن‌که در همان ساعات اولیه صبح، پس از ورود کارگران کشاورزی به محوطه کارخانه ، بلافاصله به گروه‌های کوچک‌تر تقسیم شدند و هر گروه در قسمتی از شرکت مستقر شد. گروهی در قسمت بهره‌برداری، گروه دیگری به طرف نیروگاه برق کارخانه رفتند که اگر لازم باشد برق کارخانه را قطع کنند و کوره بخار کارخانه را خاموش سازند! با ورود این کارگران به محوطه کارخانه که شعار “مرگ بر افشار” سرداده بودند، سایر کارگران نیز به اعتصاب پیوستند. “سیامک افشار” که قبل از شروع اعتصاب در محل حاضر شده بود به این خیال که مانع اعتصاب شود، با دیدن کارگران خشمگین، فرار را برقرار ترجیح داد اگرچه بعدا بازگشت تا باز هم وعده‌هایی به کارگران بدهد.
مدیریت شرکت که روزهای قبل نتوانسته بود کارگران را از اعتصاب منصرف سازد، عوامل خود را به میان کارگران فرستاد که با توزیع فیش‌های حقوقی ، در دل کارگران اعتصابی، تردید بیاندازد. اما این اقدام نیز با شکست روبرو گردید چرا که کارگران این اقدام مدیریت را نیز تاکتیکی برای جلوگیری از شکل‌گیری اعتصاب می‌دانستند ازاین رو فریب مدیریت را نخوردند و مطابق قرار و فراخوان قبلی همه کارگران دست از کار کشیدند. کارگران درحالی‌که شعار می‌دادند “کارگر هفت‌تپه‌ایم، گرسنه‌ایم گرسنه‌ایم”، “کارگر هفت‌تپه ذلت نمی‌پذیرد” و “افشار حیا کن هفت‌تپه را رها کن”، مصممانه به اعتصاب و تجمع ادامه دادند. بار دیگر سر و کله مدیریت پیدا شد با این وعده که ظرف یک هفته، یک ماه از حقوق کارگران پرداخت خواهد شد و سپس در فواصل ده روز به ده روز، باقی‌مانده مطالبات آنان شامل ۴ ماه حقوق و پاداش بهره‌برداری معوقه را نیز پرداخت خواهد کرد. اما تمام این‌ها وعده‌هایی بیش نبود. کارگران با توجه به شناخت و تجارب قبلی، بر ادامه اعتصاب و خواست‌های خود پای‌فشردند. خواست‌ها همان خواست‌هایی بود که کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه پس‌از واگذاری این شرکت به بخش خصوصی، بارها آن را مطرح کرده و برای آن دست به اعتصاب و تجمع زده‌اند. پرداخت بموقع دستمزدها، پرداخت ۴ ماه مزد معوقه سال جاری، پرداخت مزد بهمن و اسفند ۹۴، پرداخت پاداش بهره‌داری سال‌های ۹۴ و ۹۵، پرداخت ۴ درصد بیمه بازنشستگی بابت کارگرانی که مشمول مقررات بازنشستگی مشاغل سخت و زیان‌آور می‌شوند، پرداخت مطالبات بیمه‌ای کارگران فصلی به سازمان تامین اجتماعی، پایان دادن به فضای پادگانی و سرکوب در شرکت و بالاخره عودت مالکیت شرکت به دولت!
۱۲ آذر اعتصاب ادامه یافت. کارگران پس‌از ورود به کارخانه، دروازه را بستند و از ورود تراکتورها و وانت‌بارها و کامیون‌های حامل نیشکر ممانعت بعمل آوردند. گروهی از کارگران، باسکول را به اشغال خود درآوردند، گروهی دیگری از تخلیه نیشکر در آسیاب جلوگیری کردند.
۱۳ آذر، حراست با اعلام آماده‌باش قبلی و بسیج نیرو سعی کرد از ورود کارگران جلوگیری کند. اما کارگران این مانع را از سر راه خود کنار زدند و دوباره به گروه‌های کوچک تقسیم شدند و آنطور که یکی از کارگران هفت‌تپه گزارش نمود:
“کارگرهای نی بر نیشکر هفت تپه صبح امروز ۱۳ آذر اول توی میدون جمع شدن. بعد حراست اماده باش داد به نیروهاش که مثلا جلوی ورود کارگرا رو بگیرن بعد که حراست اجازه ورود بهشون رو ندادن به زور وارد شدن و مستقیم به سمت یاردبهره برداری حرکت کردند. تقریبا پنجاه تا شصت نفری بودن. چندنفرشون دروازه ی خروجی شمالی رو بستن که مانع خروج ماشینهای حامل باگاس به شرکت کاغذ پارس و همینطور خروج دستگاهایی که نیشکر خودشون رو تخلیه کردن باید برگردن به مزارع بهره برداری و مجددا نیشکر بار بزنن و برگردن شدن. چندنفرشون هم دروازه ورودی و باسکول رو بستن که هم جلوی ورود ماشین ها و تراکتورهای حامل نیشکر رو بگیرن و هم کسی نتونه با باسکول وزن گیری کنه. چندنفرشون هم اومدن سمت آسیاب الف(فعلی) و با قراردادن چندتا بشکه ی دویست لیتری سبز رنگ روغن و نشستن بر روی بشکه ها مانع روی سکو رفتن تراکتورهای حامل نیشکر و تخلیه آنها به داخل آسیاب شدند. چند نفرشون هم به سمت آسیاب ب(توسعه) رفتن و با قرار دادن صندلی مانع تخلیه تراکتورها و ماشین های سنگین حامل نیشکر به داخل آسیاب شدند.تعداد دیگری از همین کارگرا هم بصورت پراکنده در یاردبهره برداری مستقر شده بودند و تاکید داشتن تا زمانی که حق و حقوقشون رو که نتیجه ی چندسال زحمت و تلاش در مزارع این شرکت بوده رو نگیرن وضعیت همچنان همینطوره”
سرانجام مدیریت وعده داد و به شورای تأمین شهرشوش نیزتعهد سپرد که ۱۴ آذر حقوق مرداد، ۲۸ آذر حقوق شهریور و در تاریخ ۱۴ / ۱۰ / و ۲۸ / ۱۰ / نیز حقوق‌های مهر و آبان کارگران را بپردازد. اما مدیریت به این وعده خود نیزعمل نکرد وحقوق مرداد تنها بخشی از کارگران رسمی صنعت و بخش محدودی ازکارگران دائمی کشاورزی را پرداخت نمود و نه همه کارگران را. بدیهی بود که با این شیوه، کارگران هفت‌تپه در تدارک اعتصاب و تجمع دیگری باشند. چرا که کارگر بدون دستمزد، نمی‌تواند زندگی‌اش را اداره کند.درپیامی که روز ۱۷ آذر توسط”جمعی ازکارگران نیشکرهفت تپه” انتشار یافت، مصرانه خواسته شده بود که مجتمع کشت و صنعت هفت تپه به دولت بازگردانده شود.دراین پیام همچنین هشدار داده شده بود که درصورت ادامه وضع موجود، کارگران و خانواده هایشان، خود وارد عمل خواهندشد و “غاصبان” را ازشرکت بیرون خواهندانداخت.بدنبال این هشدار، روز ۱۸ آذرکارگران بخش کشاورزی بار دیگر دست به اعتصاب و اعتراض زدند وبا بیل و ابزار کار، وارد شرکت شده و بلافاصله با بستن درب اصلی ودرب ورود تریلرهای نیشکر مانع تردد انهاشدند وسپس با ورود به کارخانه و خاموش کردن کورهای بخاروآسیاب ها ، عملا بهره برداری را متوقف ساختند. درادامه این حرکت اعتراضی سایرکارگران نیز به آن ها پیوستند و بیش از هزارکارگر دراین تجمع حضور داشتند. کارگران با شکستن دوربین های مداربسته وحمله به دفترمدیریت و شکستن شیشه ها درصدد بیرون آوردن افشار بودند که نامبرده و چند تن دیگر ازمدیران اصلی ازترس کارگران خودرا مخفی کرده بودند. هجده آذر دستمزد عده معدود دیگری ازکارگران پرداخت شد البته با این هدف مذبوحانه که میان کارگران معترض نفاق و شکاف ایجاد شود.اما کارگران با حفظ اتحاد و همبستگی خود روز ۱۹ اذر نیزمانند روزقبل به اعتصاب و اعتراض ادامه دادند.این اعتراضات با حضورگسترده و پررنگ خانواده ها همراه بود و حضور نیروهای امنیتی درمنطقه کارخانه نیز نتوانست خللی دراراده و اتحاد کارگران ایجاد کند.کارفرما که مذبوحانه تلاش می کرد درصفوف کارگران شکاف و تفرقه ایجاد کند وبه همین خاطر دستمزد کارگران یک بخش را واریز می کرد و بخش دیگری را نه،درتعقیب همین نیت پلید خود، این باردستمزد مرداد ماه همه بخش ها را در ۱۹ آذر واریز کرد اما با این کلک و حقه بازی که دستمزد گروهی ازکارگران را واریز و گروه دیگری را واریز نکرده بود.۲۰ اذر اعتصاب و تجمع درمحوطه کار خانه که با میتینگ و سخن رانی کارگران همراه بود ادامه یافت و به اوج خود رسید. کارگران یکصدا براخراج مالک خصوصی وبازگرداندن مالکیت شرکت به دولت تأکید داشتند.
اعتصاب و اعتراض درهفت تپه بدون شک ادامه خواهد یافت. کارگران هفت تپه برای ادامه زندگی راه دیگری جز چنگ درچنگ شدن با سرمایه دار مالک این شرکت و دولت حامی وی ندارند. درحال حاضر تنگناهای معیشتی و فشار بر روی کارگران هفت‌تپه فوق‌العاده زیاد است. بسیاری از کارگران هفت‌تپه مایحتاج خود و حتا نان را، به صورت نسیه و قسطی تهیه می‌کنند. مستاصل شده‌اند. چهارم آبان یک کارگر تعلیق شده نیشکر هفت‌تپه، که پسر و دختر جوانش نیز همراه وی بودند، از فرط فشار و استیصال، به قصد خودسوزی روی خود بنزین ریخت. او قصد داشت خود و فرزندانش را در مقابل کارخانه به آتش بکشد که سایر کارگران مانع این کار شدند. در گزارشی که “جامعه فردا” در همین زمینه انتشار داد، شمه‌ای از وضعیت اسفناک کارگران هفت‌تپه به تصویر کشیده شده است. علی، کارگری که ۱۸ سال به صورت استخدام رسمی در بخشهای مختلف کارخانه کار کرده است، مشکلات کارگران پس از واگذاری شرکت به بخش خصوصی، از جمله تاخیر در پرداخت دستمزدها را بیان می‌کند. او می‌گوید “تاخیر در پرداخت حقوق‌ها کار را بجایی رساند که کارگرها مجبور شدن نون قسطی بگیرن” او در مورد تصمیم به خودسوزی کارگر هفت‌تپه می‌گوید، “این کارگر را به خاطر شرکت در اعتراضات کارگری از کار محروم کرده بودن، اول بهش گفته بودند ۴ – ۳ روز سر کار نیا. این ۴ – ۳ روز به ۵۳ روز کشیده شد و سراغش نیامدن. به اداره کار شکایت کرد و رای بازگشت بکار گرفت با این حال بعد ازمدت کوتاهی مجددا از کار تعلیق‌اش کردند.همون روز که خبر تعلیقش را شنید، رفت خونه بچه‌هاشو برداشت و اومد جلوی دفتر مدیریت، بنزین ریخت روی خودش و بچه‌هاش. بهش گفته بودن چرا تو اعتصاب شرکت کردی و علیه مدیریت شعار دادی.”
علی در ادامه صحبت‌ها ضمن اشاره به عقب‌افتادن حقوق‌ها، پرداخت نشدن مطالبات کارگران می‌گوید کسی به درد ما گوش نمی‌کند، فشار روی کارگر زیاد است و فشار زیاد می‌تواند به خودسوزی هم منجر شود. علی کمی هم در مورد خودش می‌گوید، از ناتوانی در تهیه شیرخشک برای نوزاد شیرخوار تا تهیه شهریه برای مدرسه فرزندان دیگر و نابسامانی وضع بیمه درمانی و معضل تغذیه و مسکن، می‌گوید “شاید باورتون نشه بسیاری از کارگران ما روزانه دو وعده غذا می‌خورن” علی که تا چند ماه دیگر قرارداد اجاره خانه‌اش به پایان می‌رسد و برای تامین هزینه‌ها مجبور شده از پول پیش که به صاحب‌خانه داده است بگیرد و خرج کند، حالا باید در فکر سرپناه جدید باشد اما پولی در بساط ندارد. او می‌گوید” گروه خونی‌ام او منفی است. خودتون می‌دونید چقدر کمیابه. چند هفته پیش یک نفر که برادرش به شدت نیاز به کلیه داشت پیشنهاد داد ۳۰ میلیون کلیه‌ام را بخرد.” علی کارگر رسمی هفت‌تپه با ۱۸ سال سابقه کار تاسف می‌خورد که گروه خونی‌اش او منفی است چون کمیاب است و اما خوشحال است از اینکه بالاخره کسی پیدا شده کلیه‌اش را بخرد! می‌گوید “همینه دیگه یه نفر خودسوزی می‌کنه، یکی هم مثل من کارش به کلیه‌فروشی می‌کشه” !
این است وضعیت اسفناکی که طبقه سرمایه‌دار و رژیم سیاسی حامی آن بر کارگران تحمیل کرده است و این است یک تصویر به نسبت واقعی از وضعیت معیشتی کارگران هفت‌تپه و چنان‌که کارگر دیگر هفت‌تپه در همین گزارش می‌گوید “کارد به استخوان رسیده است.” !
در اعتصاب اخیر هفت‌تپه، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه باصدور اطلاعیه هایی در تاریخ ۱۸و ۱۹ آذر،ضمن حمایت از مطالبات کارگران، برادامه اعتصاب و اعتراض متحد و متشکل و ایستادگی درمقابل بیحقوقی ها و فشار ها تأکید نمود.سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در اطلاعیه ۱۹ آذر خود از جمله چنین نوشت” ما بار ها گفته آیم و خواهیم گفت که عامل تمام سیه روزی ها،فقر و فلاکت ما کارگران ، نظام سرمایه داری است و برای رهایی از این مصائب، چاره ای جز اتحاد و همبستگی در مبارزه طبقاتی نداریم. با مبارزه ی متشکل و آگاهانه، ما کارگران می توانیم پشت صاحبان سرمایه را به خاک بزنیم . امروز خانواده های کارگری توانستند با حضور خود، نیرو و توان طبقاتی کارگران را دوچندان کنند . به این دلیل ما دست تمامی خانواده های کارگری را که در این اعتصاب حضور داشتند به گرامی می فشاریم و یاد آور می شویم که باید همیشه خانواده های کارگری در این کارزار طبقاتی و تا پیروزی نهایی حضور داشته باشند. ”
علاوه بر این ما شاهد صدور اطلاعیه‌ها و رهنمودهایی نیزاز سوی “جمعی ازکارگران هفت تپه” بودیم . این نشان دهنده این واقعیت است که گروه‌هایی از کارگران پیشرو هفت‌تپه متشکل در محفل‌ها و کمیته‌های غیرعلنی و مخفی نیز درسازماندهی اعتصابات و اعتراضات اخیر کارگران هفت تپه نقش مهمی ایفا کرده اند. درهر حال یک نکته مسلم است و آن اینکه هیچ چیز مانع و جلودار اعتراضات و مبارزات کارگران هفت‌تپه نیست. آگاهی سیاسی کارگران کشت و صنعت هفت‌تپه به آن درجه ارتقاء یافته است که دیگر نمی‌توان به سادگی آنها را فریب داد. اعتصابات اخیر هفت‌تپه نشان داد کارگر هفت‌تپه مرعوب حراست و نیروهای امنیتی و انتظامی و دادگاه و بازداشت نمیشود. حضور خانواده ها و اشکال رادیکال مبارزه نیز در میان کارگران پیوسته پررنگ و پررنگ‌تر میشود. کارگر هفت‌تپه چه از لحاظ اقتصادی و معیشتی و چه از نظر آگاهی در چنان شرایطی بسر می‌برد که بازداشت و ارعاب ده‌ها تن از آنها نیز نمی‌تواند مانع اعتراضاتشان گردد. اگر این اعتراضات با اعتصاب و تجمع آغاز میشود و اشکال رادیکال و گاه شورشی بخود می‌گیرد و تا حضور گسترده خانواده‌ها در خیابان‌ها و مسدودساختن جاده، قطع برق و تلفن و خاموش ساختن کوره بخاروتوقف کامل کارخانه و قرق‌کردن بخشهای مختلف شرکت و تهدید اعتصاب‌شکنان و جیره‌خواران مدیریت و شخص مدیرعامل به مجازات و شکستن در و پنجره دفترآن امتداد می‌یابد، این در همان حال فشارهای معیشتی و مستاصل‌کننده‌ای که بر دوش کارگر هفت‌تپه بار شده را نیز بازتاب می‌دهد.
کارگر هفت‌تپه گرسنه است، کارد به استخوانش رسیده است، معترض است، سرسازش ندارد و ذلت نمی‌پذیرد و وضعیت کنونی را تحمل نمی کند.
کارگر هفت‌تپه در همان حال آگاه است وبه درجاتی متشکل . خواهان تغییراست و به مبارزه ادامه می‌دهد. مبارزه‌ای که با رادیکالیسم و آگاهی درهم تنیده شده است.
متن کامل نشریه کار شماره ۷۵۵ در فرمت پی دی اف
نظرات شما