امسال در حالی به استقبال ۴۷ امین سالگرد حماسه سیاهکل ۱۹ بهمن ۴۹ می رویم، که امواج خیزش توده های شهری،کارگران – زحمتکشان وتهیدستان با شعار های «مرگ بردیکتاتور» ،«مرگ برخامنه ای»، و«نابودباد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی» در عموم شهرهای ایران به اعتراض وخیزش انقلابی برخاسته اند.
درنوزده بهمن چهل هفت سال پیش، غرش مسلسل های فدائیان مارکسیست وانقلابی درکوهپایه های سیاهکل بود، که سکوت دیر پای جزیره ثبات شاهنشاهی را به لرزه درآورد.نقطه پایانی بود برخواب نوشین خستگانی که دهن دره می کردند ودربرکه های گند گرفته خود “گذارمسالمت آمیز”و “راه رشد غیر سرمایه داری” وخزعبلات دیگررا نشخوار می کردند و تا شانه وگردن درنظم گندیده و مسلط ستم شاهی فرو رفته بودند.همان گندابی که بعدا جمهوری اسلامی نام گرفت،واین باربا شرکای نوپای “اکثریتی” خود در آن غوطه ور گردیدند!
بعد از وادادن حزب توده در ۲۸ مرداد ۳۲ ، هیچ صدائی از کسی بر نمی خاست ، خستگی وخمودگی وسیع و گسترده بود.همه سرگرم کارهای کوچک خویش بودند،چشم انداز ها تیره،دست ها آویخته ،گردن ها کج،ودژخیم سرمست از نوشانوش های شبانه، بی خبراز آن که درجنگل خاموش سیاهکل نجوای دیگری بربالهای باد حادثه وحماسه ،شاخساران جنگل را به تکان درآورده. سازی دیگر، ازنوعی دیگر،وجنسی دیگر نواخته می شود.”سازمان چریکهای فدائی خلق ایران” سرود خود را سرمی دهد.«زنده باد انقلاب ،وزنده باد عمل انقلابی وپراتیک اجتماعی».نقطه عطفی درتاریخ مبارزات حق طلبانه کارگران،زحمتکشان وهمه تهیدستان وبیچیزان آغازمی گردد.تمامی عرصه های زندگی اجتماعی وفرهنگی تحت تاثیرحماسه جاودان سیاهکل قرارمی گیرد.شعر وتاتر،دانشگاه وخیابان،توده های کارگر وزحمتکش،روشنفکران زن ومرد، همه طعم شیرین اعتراض وانقلاب را چشیدند. دیگر سکوت نبود،موج در موج بود که از اعماق دریای جوشان توده ها،کارگران،زحمتکشان، ودانشگاهیان ودانشجویان برمی خاست.
امروزدرحالی به استقبال نوزده بهمن چهل ونه می رویم، که جامعه تحت سلطه وحاکمیت رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی در شرایط بسیار باریک وحساس تر از هرزمانی قرار دارد. فسادوگندیدگی رژیم بیش از آن است که نسخه داروودرمان برایش پیچانده شود.جسدش درمسیر سردخانه انقلاب ودر انتظارخاک سپاری است.توده های انقلابی،کارگران وزحمتکشان بخوبی دریافته اند ودر همه جا،کارگاه وکارخانه،مدرسه ودانشگاه،در خیابان ها ومیدان شهرها به جوش وخروش برخاسته اند.
در این شرایط واوضاع واحوال حساس وبرآمد اجتماعی وانقلابی، که همزمان با روزهای غرور آفرین بهمن ماه است،سازمان ما وظایف سنگینی بر دوش دارد ،کاری سترگ درهمآهنگی ، هدایت وپیشبرد جنبش اجتماعی کار،نان،آزادی وسرنگونی جمهوری اسلامی را در پیش رو دارد. ماه بهمن برای ما، وسازمان ،وتوده ها ی اجتماعی یاد آورخاطره های پرشورو جانبازی بنیانگذاران سازمان درراه آزادی،رفاه وسعادت کارگران وزحمتکشان ومردم ایران است.
امروز علیرغم اعتلای سیاسی وبرآمد انقلابی که در جامعه آغاز شده،ورژیم را در کلیت وهستی اش تهدید می کند، صفوف جنبش کمونیستی،همچنان وبه روال سابق درتشتت وپراکندگی به سرمی برد.بخش هائی ازاین جنبش با پشت کردن به کار اصولی انقلابی ،وبا فرقه گرائی ،موج سواری وانقلابی نمائی، آسیب های جدی به جنبش کمونیستی وارد کرده اند.اینان هم در برنامه وهم در مشی به اصول وپرنسیب های مارکسیستی پایبندی ندارند. اپور تونیسم در برنامه ومشی این جریان بشدت رواج دارد.هروز یک نام بدون پشتوانه وبدون اتکاء برواقعیت مادی به جنبش اجتماعی کارگران وزحمتکشان می دهد.خیلی عجیب نیست که در بزنگاه تاریخی نه نتها پشت طبقه کارگروتوده ها را خالی کند،بلکه کینه خودرا در همسوئی با سلطنت طلبانی که با آنان همنشین هم صحبت هستند، متوجه طبقه کارگر وجنبش انقلابی بکنند. وظیفه سازمان ماو همه کمونیست های راستین است که با سعی در پاکیزگی مبارزه تئوریک -سیاسی ، مبارزه طبقاتی، وبا حفظ وتلفیق اصول برنامه کمونیستی برای آلترناتیو کارگری “حکومت شورائی” تلاش مداوم وبی وقفه ای انجام بدهیم.
برخی ازجریانات جنبی سازمان ما،با فاصله گرفتن از کارفشرده ومنظبط تشکیلاتی حزبی وسازمانی، و بسنده کردن به کارهای روشنفکری از ناحیه دیگری درنبرد طبقاتی جنبش کمونیستی در همیاری از مبارزات کارگران وزحمتکشان وایجادآلترناتیو کارگری وکمونیستی همه نیروی خودرا به کار نمی بندندو شانه از زیر بار رهبری خالی می کنند.پراکنده کاری ،محفل گرائی وکم کاری درمیان کمونیست ها،باید جای خود را به تلاش واتحادی منضبط حزبی وکار بی وقفه و پیگیر کمونیستی بدهد. سازمان های کمونیستی وانقلابی ،افراد وجریانات منفرد با توجه به شرایط حساس موجود ،بامسئولیت پذیری،و باحفظ اصول انقلابی درپیکاراجتماعی ومبارزه طبقاتی واحد باید هر چه متحد تر ویک دل ویک رای شوند. غفلت در شرایط کنونی فاجعه ی سنگین ومصائبی که رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی طی نزدیک به چهل سال به جامعه وارد کرده،در اشکال دیگری تداوم پیدا خواهدکرد.
زمان آن فرا رسیده است که سازمان ما و کلیه سازمانها وجریانات جدی کمونیستی ، وافراد منفرد انقلابی کمونیست، با الهام گرفتن از انقلابات اجتماعی، خصوصا انقلاب اکتبر ۱۹۱۷شوروی دست بدست هم بدهند.طبقه کارگر وزحمتکش ،توده های بی چیز وفقیررا در تشکل های انقلابی در راستای یک انقلاب اجتماعی سوسیالیستی وحکومت شورائی کارگران وزحمتکشان سازماندهی ورهبری کنند. کارگران رشته های واحد کارگری در جاهای مختلف را تشویق به مبارزه جمعی ومتحد نمایند. با حمایت وپشتیبانی خود کارگران را درایجاد شورای رهبری سراسری تشکل های مستقل کارگری یاری کنند. درهمآهنگی ودر راستای مبارزه نهائی طبقه کارگر،اعتصاب عمومی سیاسی ،در پیوند بامبارزات مردم شهری وروستائی وسرانجام دریک قیام عمومی مسلحانه در براندازی رژیم سرمایه داری جهموری اسلامی تلاش نمایند.ضرورت سرنگونی رژیم در گرو ایجاد کمیته ها ی کارخانه،کمیته های مبارزات مردم در محلات و سرباز خانه ها، وایجاد شوراهای قدرتمند برای تسخیر قدرت است.اگرغفلت انجام گیرد یا رژیم زیر آب جنبش مردم را می زند،یا توسط امپریالیسم آمریکا،سرمایه داری غرب ،سلطنت طلبان،لیبرال هاواصلاح طلبان دروغین برون مرزی حاصل جنبش اجتماعی مردم را به یغما می برند. ما،فعالان سازمان فدائیان اقلیت در فرخنده روزهای بهمن ودر چهل وهفتمین سالگرد نوزده بهمن چهل ونه بنیانگذاری سازمان را، به جنبش کارگری، وبه کلیه کمونیست های راستین تبریک گفته،وهمه کوشش وامکانات خودرا در داخل کشوردرهمبستگی با مبارزات کارگران وزحمتکشان وجنبش انقلابی وسیع توده ای به کارخواهیم گرفت. در برپائی آلترناتیو کارگری و حکومت شورائی لحظه ای درنگ را جایز نمی دانیم.
گرامی باد چهل وهفتمین سالگرد حماسه سیاهکل
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
برقرار باد حکومت شورائی
زنده باد آزادی-زنده باد سوسیالیسم
فعالان سازمان فدائیان اقلیت – داخل کشور
۱۲ /۱۱ / ۱۳۹۶
کار-نان-آزادی حکومت شورائی
نظرات شما