اعتراضات و مبارزات بازنشستگان به شرایط اسف‌بار مادی و معیشتی که رژیم جمهوری اسلامی به آنها تحمیل کرده است، هرروز دامنه وسیع‌تری به خود می‌گیرد. درطول ماه‌های اخیر، بازنشستگان سراسر ایران، مکرر، تجمعات، راهپیمائی‌ها و تظاهرات برپا کردند و خواستار تحقق مطالبات خود شدند.
تنها در دو ماه گذشته، آنها چندین تجمع، راهپیمایی و تظاهرات در تعدادی از شهرهای ایران برپا کردند. روز ۵ آبان ماه ۹۷ بازنشستگان بانکها از سراسر کشور به تهران آمدند و در اعتراض به پایین بودن حقوقشان در مقابل دفتر صندوق بازنشستگی بانکها تجمع کردند.
روز۶ آذر صدها تن از بازنشستگان کشوری در تهران با تجمع در مقابل ساختمان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی خواستار تحقق مطالبات خود شدند. در شعارنوشته‌هایی که آنها در دست داشتند، آمده بود، “بیمه کامل و درمان رایگان، حق همه بازنشستگان است”، “معلم زندانی آزاد باید گردد” “تا حق خود نگیریم، از پا نمینشینیم.” “ظلم و ستم کافیه،سفره ما خالیه” “معیشت،امنیت، سلامت، حق مسلم ماست”
روز ۱۹ آذر گروهی از بازنشستگان شهرهای مختلف ایران در مقابل مجلس تجمع و تظاهرات برپا کردند. آنها به اجرا نشدن
همسان‌سازی مستمری‌ها و ارتقاء خدمات بیمه تکمیلی اعتراض داشتند. به‌رغم اقدامات سرکوبگرانه پلیس برای متفرق کردن بازنشستگان، آنها همچنان به اعتراضات خود ادامه دادند.
روز ۲۷ آذر صدها تن از بازنشستگان در تهران مقابل ساختمان مجلس تظاهرات برپا کردند و سپس به سمت ساختمان سازمان برنامه‌وبودجه راهپیمایی کردند. در شعارنوشته‌های آنها آمده بود “درمان رایگان حق مسلم ما است”، “اجرای هرچه سریع‌تر همسان‌سازی حقوق‌ها را خواستاریم”،” داشتن زندگی مناسب و مطابق با استانداردهای جهانی، خواسته‌ای به‌حق و شدنی است” ” ما خواهان احیای سازمان بازنشستگی با نظارت نمایندگانی از بازنشستگان هستیم”،”آموزش رایگان حق فرزندان ما است، نه به خصوصی‌سازی آموزش”. آنها شعار می‌دادند “دولت خیانت می‌کند، مجلس حمایت می‌کند”، “معلم زندانی، کارگر زندانی، آزاد باید گردد”
هم‌زمان در چند شهر دیگر نیز بازنشستگان مقابل سازمان‌های دولتی تجمع کردند. در شیراز بازنشستگان صنایع مخابراتی راه دور بار دیگر به خیابان آمدند و مسیر منتهی به استانداری را مسدود کردند. در این روز بازنشستگان در کرمانشاه و رشت نیز تجمع‌های اعتراضی برپا کردند.
روز ۲۹آذر متجاوز از هزار تن از معلمان و بازنشستگان اصفهان که اغلب آنها را زنان تشکیل می‌دادند، در مقابل اداره آموزش‌وپرورش تجمع کردند. آنها شعار سر دادند: “مشکل ما حل نشه مدرسه تعطیل میشه”،”معلم زندانی آزاد باید گردد”،”حقوق ما ریالیه، هزینه‌ها دلاریه”،”کارگر زندانی آزاد باید گردد”، “قرار انقلاب ما این نبود، فقر و فساد و فرق و تبعیض نبود.”
روز یکشنبه ۲ دی‌ماه، صدها تن از فرهنگیان شاغل و بازنشسته تبریز در اعتراض به وضعیت معیشتی خود مقابل اداره کل آموزش‌وپرورش آذربایجان شرقی، در تبریز دست به تجمع زدند. آنها فریاد می‌زدند:”تا حق خود نگیریم از پا نمینشینیم”
“حقوق ما ریالیه هزینه‌ها دلاریه”، “کارگر، معلم، اتحاد اتحاد”
در ادامه این اعتراضات روز چهارشنبه ۱۲ دی‌ماه نیز، صدها تن از بازنشستگان در مقابل مجلس تجمع و تظاهرات برپا کردند و خواستار تحقق مطالبات خود شدند. این تجمع و تظاهرات با فراخوان اتحاد سرا سری بازنشستگان ایران، گروه بازنشستگان تأمین اجتماعی، شورای بازنشستگان ایران، انجام گرفت.
در این فراخوان با اشاره به بی‌اعتنائی رژیم نسبت به مطالبات بازنشستگان و نادیده گرفتن آنها در لایحه بودجه، آمده بود:
“این بودجه برای سروسامان دادن امور حکومتیان و سهم‌بری دستگاه‌ها و نهادهای درون دایره قدرت تنظیم‌شده است نه برای رفاه عموم مردم.
ما بازنشستگان همه صندوق‌ها، برای دستیابی به مطالبات زیر بار دیگر به خیابان می‌آییم. با گام‌های راسخ و استوار. چراکه بارها هشدار داده‌ایم “تا حق خود نگیریم از پای نمینشینیم”: سپس مطالبات بازنشستگان به شرح زیر اعلام‌شده بود.
“۱- ارتقاء سطح دریافتی حقوق‌بگیران و مستمری‌بگیران به میزان بالاتر از خط فقر کارشناسی شده متناسب با هزینه زندگی استاندارد امروزی.
۲- – تهیه و تدوین بودجه سالیانه بر مبنای حمایت از منافع مزدبگیران و تأمین منابع مالی لازم برای تضمین یک زندگی مناسب بازنشستگان. هم‌ترازی حقوق بازنشستگان با شاغلین با اجرای کامل ماده ۶۴ و ۱۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال ٨۶
٣- توقف تعرض به منابع و امکانات صندوق‌ها. اعاده منابع صندوق‌های بازنشستگی و جبران خسارت و استرداد بدهی‌های دولت به صندوق‌ها و ایجاد سازوکار مناسب به‌منظور کنترل و نظارت بر آنها توسط منتخبین واقعی بازنشستگان
۴- لغو بیمه‌های تکمیلی و برقراری بیمه کارآمد و رایگان
۵- توقف سیاست و برنامه‌های خصوصی‌سازی در عرصه‌های تولید، آموزش، بهداشت و درمان و خدمات عمومی
۶- توقف روند پرونده‌سازی و پیگردهای قضایی و امنیتی برای فعالین صنفی و اجتماعی و آزادی فوری و بی‌قیدوشرط کلیه فعالین صنفی و اجتماعی
۷- به رسمیت شناختن حق ایجاد تشکل‌های مستقل بازنشستگان
ما اعلام می‌کنیم چنانچه پاسخ عملی درخور به خواسته‌های ما داده نشود استمرار تجمعات و اعتراضات برای پیگیری مطالبات خود را حق قانونی و طبیعی خود می‌دانیم.”
بازنشستگان در این تجمع شعارنوشته‌هایی در دست داشتند که بر آنها نوشته‌شده بود ” نان، کار، آزادی” “دانشجو، کارگر، بازنشسته، اتحاد” آنها شعار سر دادند، ” تا حق خود نگیریم، از پا نمینشینیم” “کارگر زندانی، معلم زندانی، دانشجوی زندانی، آزاد باید گردد” ” زندانی سیاسی آزاد باید گردد” ” دولت خیانت می‌کند، مجلس حمایت می‌کند”.
در مشهد نیز بازنشستگان در برابر سازمان بازنشستگان خراسان اجتماع کرده و مطالبات خود را اعلام کردند. آنها همچنین شعار سردادند،”تورم،گرانی بلای جان مردم”،”ظلم و ستم کافیه سفره ما خالیه” بازنشستگان بنر بزرگی با خود حمل می‌کردند که بر روی آن نوشته‌شده بود: نیاز کنونی ما تشکل مستقل همه بازنشستگان است تا نمایندگان واقعی خود را بشناسیم.
جمهوری اسلامی در تمام عرصه‌ها فاجعه آفریده است. فقر و گرسنگی که این رژیم تبهکار بر توده‌های زحمتکش مردم ایران تحمیل کرده است، در طول ۴ دهه اخیر مدام در حال افزایش است. میلیون‌ها تن از مردم ایران بیکارند و تنها گذران زندگی آنها به‌اصطلاح یارانه نقدی ۴۵ هزارتومانی است که با آن‌یک کیلو گوشت هم نمی‌توان خرید و شاید هم اندک کمکی از کمیته امداد. میلیون‌ها کارگر شاغل در زیرخط فقر زندگی می‌کنند و چندین میلیون از این کارگران، حداقل دستمزد را دریافت می‌کنند که کمی بیش از یک‌میلیون تومان است. این در حالی است که متوسط هزینه یک خانوار ۵ تا ۶ میلیون تومان برآورد شده است.
بازنشستگان ۳۰ سال در این کشور زحمت کشیدند، حق بیمه پرداختند، تا در دوران بازنشستگی زندگی بی‌دغدغه‌ای را در آرامش بگذرانند. اکنون اما به اذعان حتی نهادهای رسمی و متخصصین اقتصادی رژیم ۸۰ تا ۹۰ درصد بازنشستگان زیرخط فقر قرار دارند. آن‌گونه که خود بازنشستگان مطرح می‌کنند، بیش از ۶۰ درصد بازنشستگان تأمین اجتماعی، حداقل بگیر هستند. بقیه نیز مستمری بازنشستگی آنها به نصف خط فقر هم نمی‌رسد، بخش بزرگی از بازنشستگان کشوری به‌ویژه فرهنگیان نیز وضعیت مشابهی دارند. به‌رغم وعده‌های توخالی مقامات رژیم در چند سال گذشته برای بهبود وضعیت بازنشستگان، نه تنها هیچ بهبودی صورت نگرفته، بلکه مدام وضعیت معیشتی بازنشستگان وخیم‌تر شده است. مقامات دزد و فاسد جمهوری اسلامی حتی صندوق‌های بازنشستگی را که حاصل یک عمر زحمت و رنج بازنشستگان بوده است، چپاول و غارت کرده‌اند. بنابراین روشن است که بازنشستگان راهی جز ادامه و تشدید مبارزه ندارند. آنها برای پیشبرد مبارزه‌ای مؤثرتر تلاش کرده‌اند مبارزات بازنشستگان صندوق‌های مختلف را هماهنگ کنند و مبارزه‌ای متحدانهِ را پیش ببرند. آنها نیاز به اتحادها و تشکلی فراگیر دارند و برای تحقق آن تلاش می‌کنند. اما علاوه بر این،آگاه‌اند که برای تحقق مطالبات خود، باید با جنبش‌های دیگر به‌ویژه جنبش طبقاتی کارگران متحد شوند. از همین روست که در شعارهای خود خواستار اتحاد کارگران، معلمان، دانشجویان، بازنشستگان علیه رژیم ستمگر حاکم بر ایران شده‌اند.
بازنشستگان همان‌گونه که در مطالبات و شعارهای خود عنوان کرده‌اند، فقط خواستار تحقق مطالبات برحق رفاهی خود نیستند. آنها خواستار آموزش رایگان برای عموم مردم هستند و با خصوصی‌سازی‌های رژیم مخالف‌اند. آنها با استبداد، دیکتاتوری و سرکوب‌های رژیم آشکارا اعلام مخالفت کرده‌اند و خواستار آزادی زندانیان سیاسی شده‌اند. بازنشستگان، همان‌گونه که مکرر اعلام کرده‌اند و در عمل نشان داده‌اند، تا رسیدن به مطالبات و اهداف خود پیگیرانه به مبارزه ادامه خواهند داد.
متن کامل نشریه کار شماره ۸۰۵ در فرمت پی دی اف
نظرات شما