از ۲۸ آوریل ۲۰۲۱، در اقصی نقاط کشور ۵۰ میلیونی کلمبیا با شکل‌گیری اعتراضات و مقاومت مواجه هستیم. در همه شهرها و روستاها هر روزه اعتراضاتی از جمله بستن خیابان ها و جاده‌ها، برای مقابله با پلیس و ارتش، دیده می‌شود.
اعتصابات و اعتراضات در پی فراخوان برپایی اعتصاب عمومی در ۲۸ آوریل با شعار “برای زندگی، صلح، دمکراسی” از سوی “کمیته ملی اعتصاب” (Comite National de Paro, CNP) متشکل از اتحادیه‌های کارگری، سازمان‌های سیاسی و اجتماعی کلمبیا با هدف مقابله با سیاست‌های دولت راست افراطی و رفرم‌های اقتصادی رئیس جمهوری کلمبیا، ایوان دوکه، جان تازه‌ای گرفتند.
اعتصاب عمومی روز ۲۸ آپریل آغازگاه بسیج مجدد با تاکید بر خواسته‌های فراخوان اعتصاب عظیم نوامبر ۲۰۱۹ می‌باشد. اعتراضاتی که در مارس ۲۰۲۰ با شیوع کرونا و برقراری محدودیت در ساعات رفت و آمد متوقف شدند بی آن‌که مذاکرات با دولت نتیجه‌ای به دنبال داشته باشد.
کمیته در فراخوان خود نوشته است:
“انگیزه ما از بسیج فوق‌العاده ای که در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۹ داشتیم، کماکان به قوت خود باقی است: بخاطر زندگی و علیه کشتارها، برای صلح. با تاکید بر درخواست از دولت برای تحقق معاهده صلح و خودداری از اقدام علیه آن. طبیعی است که ما طلب می‌کنیم، که دولت از تلاش برای از بین بردن دموکراسی که محدود شده است، خودداری کند.”
از این فراخوان کمیته ملی اعتصاب به جز بزرگترین اتحادیه‌های کارگری کشور، اتحادیه سازمان‌های سیاسی و اجتماعی، “کنگره خلق‌ها” (Congreso de Los Pueblos)، دانشجویان، سازمان‌های دهقانان خرد، احزاب اپوزیسیون و همچنین انجمن‌های فمینیست و بومیان، نیز پشتیبانی کردند.
علت این اعتراضات قبل از همه برنامه رفرم‌های مالیاتی در خدمت ثروتمندان کلمبیایی بود. مالیات بر ارزش افزوده قرار است طبق این طرح از شش درصد به نوزده درصد افزایش یابد. این مالیات غیر مستقیم بر کالاهای مصرفی روزمره ، بر توده‌های کارگر و زحمتکش با دستمزد ناچیز، تاثیر مخربی خواهد داشت. به عنوان نمونه بهای تخم مرغ، شکر و دیگر مواد اساسی تغذیه به شدت افزایش می یابد.
تنش‌های اجتماعی موجود حاصل از شکاف عظیم طبقاتی و سطح بسیار بالای فقر در این کشور می‌باشد، که در دوران پاندمی کرونا بیش از پیش تشدید شده است. تنها در طی سال گذشته – در دوران تشدید بحران به دلیل پاندمی کرونا- ۶ / ۳ میلیون نفر در فقر مطلق بسر برده‌اند. در مقایسه با قبل ما شاهد افزایش نرخ فقر از ۷ / ۳۵ درصد به ۵ / ۴۲ درصد می‌باشیم.
۷۰ درصد کارگران کلمبیایی در بخش غیر رسمی اشتغال دارند. بسیاری از آنان در نتیجه بحران موجود بیکار شده‌اند و مجبورند بدون هیچ گونه عایدی برای زنده‌ماندن بجنگند. در سایر بخش‌ها و شرکت‌ها نیز هزاران کارگر در پی اخراج، بیکار شده‌اند.
این در حالیست که تنها ۲۳۰۰ مالک بزرگ بیش از نیمی از زمین های قابل کشت کشور را در تصرف خود دارند. این واقعیت میراث استعمار و سلطه امپریالیسم است. عایدی حاصل از صادرات مواد خام، به نفع شرکت‌های خصوصی تمام می‌شود، که اغلب متعلق به کشورهای امپریالیستی به ویژه ایالات متحده آمریکا هستند که روابط حسنه‌ای با دولت کلمبیا دارد و نیروهای نظامی آن را تعلیم می‌دهد.
با آگاهی به این واقعیت ابراز نگرانی جو بایدن از اوضاع کلمبیا ریاکارانه به نظر می‌رسد. ایالات متحده در سیاست‌های نظامی‌گری و سرکوبگرانه دولت کلمبیا نقش عمده‌ای به عهده دارد. در دوران “مبارزه با مواد مخدر” روند نظامی‌سازی کلمبیا با حمایت آمریکا بیش از پیش تحقق یافت. حتی بعد از صلح با چریکهای فارک Farc، که سابقه طولانی در مبارزه با رژیم حاکم داشتند، دولت، نیروهای امنیتی و واحدهای شبه نظامی به خشونت پایان نداده‌اند. تنها از آن زمان، یعنی سال ۲۰۱۶ تا سال ۲۰۲۰ بالغ بر ۹۷۱ فعال اجتماعی، فعالین محیط زیست، اعضای اتحادیه ها، نمایندگان انجمن‌های محلی، بومیان و نمایندگان جنبش‌های مختلف به قتل رسیده‌اند.
مذاکرات کمیته ملی اعتصاب با دولت کلمبیا بی‌نتیجه مانده است. دولت دوکه خواسته‌های اعتصاب کنندگان را رد کرد و دستور تشدید اقدامات پلیس در سرکوب اعتراضات را صادر نمود.
کمیته اعتصاب روز یکشنبه سندی با ۱۹ خواست مشخص در اختیار دولت قرار داده بود. کمیته اعتصاب موضع دولت در زمینه تشدید سرکوب اعتراضات را اعلام جنگ تلقی می‌کند.
شورش توده‌های کارگر و زحمتکش در کلمبیا از آوریل ۲۰۱۹
اعتراضات توده‌ای علیه سیاست اقتصادی و اجتماعی دولت ایوان دوکه (Ivan Duque ) از اویل ماه مارس ۲۰۱۹ وارد مرحله جدیدی شد. نمایندگان بیش از ۱۷۰ سازمان اجتماعی، سیاسی و نیز سندیکاهای کارگری شروع یک اعتصاب عمومی را در تاریخ ۲۵ آپریل همان سال اعلام کردند.
سازمان‌های یادشده در برگیرنده جنبش‌های دانشجویی، اقلیت های قومی، زنان، حقوق بشر، کارگران، دهقانان، سندیکاهای مختلف، معلمان و فعالین محیط زیست می‌باشد.
در بیانیه سیاسی این اتحاد تاکید شده است که تعیین‌کننده برای فراخوان اعتصاب قبل از همه قتل‌های سیستماتیک فعالین اجتماعی و حقوق بشر، عدم رعایت قرارداد صلح با Farc، قطع مذاکرات صلح با ELN (ارتش چریکی رهایی بخش ملی) و نیز ارائه توسعه ملی توسط دولت دوکه می‌باشد.
این طرح سبب افزایش و تعمیق نابرابری در کشور می‌شود. سازماندهندگان اعتصاب از اعتصابی با ماهیت سیاسی صحبت می‌کنند. چرا که مضمون آن اعتراض و مخالفت با سیاست‌های دولت در زمینه انرژی، اقتصاد، ارتش و سیاست اجتماعی می‌باشد. هدف دفاع از زندگی، صلح، دموکراسی، محیط زیست و همه حقوق مردم کلمبیا می‌باشد. سازماندهندگان اعتصاب قصد دارند متحدانه در جهت ایجاد یک “جبهه خلق دموکراتیک و گسترده” تلاش کنند.
طرح فراخوان به اعتصاب و آکسیون‌های دیگر در روند یک نشست ملی سازمان‌های سیاسی و اجتماعی در ۹ و ۱۰ فوریه ۲۰۱۹ در دانشگاه خودمختار کلمبیا در بوگوتا تهیه شد. در این نشست ۳۸۰ نماینده از ۱۷۰ سازمان اجتماعی و سیاسی حضور داشتند به قصد “پیشروی به سوی وحدت و بطور متحد برای اتوپی تاریخ دیگری برای خلق‌ها مبارزه کنیم.”
از طرف اتحادیه‌های کارگری، رهبری CUT اتحادیه فراگیر (Central Unitaria de Trabajadores) کلمبیا حاضر بود که از اعتصاب پشتیبانی کرد.
برای دوران پسا اعتصاب نیز اعتراضات و آکسیون های متعددی در نظر گرفته شده است.
شرکت صدها هزار نفر در اعتصاب روز ۲۵ آپریل ۲۰۱۹
“جهت واکنش به خشونت مداوم و اتهامات تبهکارانه علیه نیروهای چپ و اپوزیسیون، بیش از ۱۸۰ سازمان فراخوان به اعتصاب عمومی سراسری در روز ۲۵ آپریل دادند. احزاب سیاسی، اتحادیه های کارگری، بومیان، دهقانان خرده پا و سازمان های افرو- کلمبیایی ، و نیز دانشجویان، خیابان ها، میادین و دانشگاه ها را به اشغال خود درآورده‌اند، تا خواسته‌های خود را مطرح کنند. یکی از خواسته‌های اصلی رعایت قرارداد صلح و اتخاذ اقدامات ضروری برای محافظت از فعالین اجتماعی و اپوزیسیون می‌باشد.
از زمان آغاز ریاست جمهوری دوکه در ماه اوت ۲۰۱۸، وی سعی در تغییر توافقنامه صلح داشت. (….) پروژه بزرگ دیگر دوران تصدی دوکه ، برنامه توسعه ملی، از آن زمان بلوکه شده است. اعتصاب عمومی اولین جنبش بزرگ اعتصابی کلمبیا در سه سال گذشته می‌باشد. مواد توافقنامه سال ۲۰۱۶، که طی مبارزات با دولت قبلی به دست آمده بود، هنوز طبق اطلاعات سازمان‌های اجتماعی اجرا نشده‌اند. طرح توسعه ملی که توسط رئیس جمهور دوکه طرح می‌شود، سبب بدتر شدن شرایط زندگی بخش‌های پایین جامعه می‌گردد. “(نقل از عقب‌نشینی در روند صلح و اعتصاب سراسری در کلمبیا منتشر شده در America21 مورخ ۲۶ آوریل ۲۰۱۹.)
در تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۹ در مقاله‌ای در نشریه Junge Welt در مورد اعتصاب این گزارش درج شده بود: “صدها هزار نفر در اعتصاب عمومی سراسری روز پنجشنبه در کلمبیا شرکت کردند. اتحادیه های CUT, CTC و CGT و تعدادی از سازمان‌های سیاسی و اجتماعی به آن پیوستند. این اولین اعتصاب عمومی دوران ریاست جمهوری ایوان دوکه با تظاهرات بیشماری همراه بود.
یکی از خواست‌های اصلی انجام تعهدات دولت کلمبیا در چارچوب قرارداد صلح با چریکهای سابق فارک بود. علاوه بر این تظاهرکنندگان با “طرح توسعه ملی” دولت مخالفت کردند. به اعتقاد اتحادیه‌های کارگران این طرح حقوق کارگران را محدود می‌کند و سبب افزایش فقر می‌شود.
روز جمعه، برگزارکنندگان ارزیابی مثبتی از روز آکسیون خود ارائه کردند. چند صد هزار کلمبیایی در خیابان‌های سراسر کشور حضور داشتند. به گفته نلسون آلارکون رهبر اتحادیه معلمان Fecode، حداقل ۲۸۰ هزار آموزگار در اعتصاب عمومی در سراسر کشور شرکت کرده بودند.
در مناطق مختلف روستایی، که سازمان‌های کشاورزان، جنبش‌های بومیان و افرو- کلمبیایی ها فعال هستند، معترضان اقدام به مسدود کردن جاده‌ها نمودند. از طرف دیگر چندین سازمان اعلام کردند که پنجشنبه تنها اولین روز اعتراض بوده است.
-نوشته فوق بر اساس مطالب منتشر شده در سایت‌های زیر تهیه شده است.
LabourNet
Amerika21
نظرات شما