خبر تعیین مدیریت جدید کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه و واگذاری آن به “شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی” (هفت طرح نیشکر خوزستان) روز ۱۹ مهر اعلام شد. ایلنا از قول معاون اقتصادی وزارت کار نوشت” بعد از بازدیدهای میدانی و ارائه گزارش هیئت اعزامی” شرکت هفت‌تپه تعیین تکلیف و به شرکت توسعه صنایع نیشکر واگذار شد.” ایلنا همان روز از قول نظام‌الدین موسوی نماینده مجلس نیز چنین نوشت” هفت‌تپه به شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی واگذار و حقوق معوقه کارگران با همکاری بانک‌ها پرداخت می‌شود” به دنبال آن ناصری مدیرعامل شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی، روز سه‌شنبه ۲۰ مهر در گفتگو با خبرنگار ایرنا ، ضمن آنکه قول داد دستمزدهای عقب‌افتاده پرداخت شود، گفت:” همزمان با برداشت نیشکر محصولات هفت‌تپه به واحدهای نیشکری امام خمینی و دهخدا حمل می‌شود تا تبدیل به شکر شود.” روز بعدازآن ۲۱ مهر در سایت شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی از قول همین فرد اعلام شد” هفت‌تپه از صبح امروز با مدیر و هیئت‌مدیره جدید کارش را آغاز کرد”.
اعلام پی‌درپی این خبرها حاکی از کارسازشدن اعتصابات و اعتراضات خیابانی کارگران هفت‌تپه و عقب‌نشینی دولت در برابر کارگران است. دور جدید اعتصاب ، تجمعات و اعتراضات پرشور و پرشمار خیابانی کارگران هفت‌تپه که از ۶ مهر آغازشده با جدیت و با حضور گسترده کارگران ادامه داشت. استمرار این مبارزات و تجمعات مکرر در مقابل فرمانداری و اداره کار شوش و بالاخره حضور پررنگ کارگران مقابل استانداری خوزستان و خیابان‌های اهواز در روز ۱۷ مهر، دولت را وادار ساخت مدیریت جدیدی برای کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه تعیین کند. جدیت و پیگیری کارگران هفت‌تپه، اتحاد و استمرار کم‌نظیر و درازمدت مبارزات متشکل آن‌ها، سرانجام دولت را وادار نمود پنبه را از گوش‌های کر خویش درآوَرَد و تا حدی به خواست کارگران توجه کند. تعیین مدیریت جدید اگرچه یکی از خواست‌های کارگران هفت‌تپه بوده اما این تمام ماجرا نبود چراکه خواست کارگران فقط تعیین تکلیف مدیریت شرکت نبود بلکه تعیین تکلیف مالکیت شرکت نیز بوده است که در تصمیم اخیر دولت این موضوع همچنان نامعلوم و در پرده ابهام باقی‌مانده است. خیلی زود مشخص شد که سازمان گسترش صنایع ایران، مدیریت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه را به‌صورت پیمانی به شرکت توسعه نیشکر و صنایع جانبی( هفت طرح نیشکر خوزستان) واگذار نموده است. ابهام و ناروشنی زمانی بیشتر شد که ناصری مدیرعامل شرکت توسعه نیشکر، از انتقال نی‌های هفت‌تپه به کارخانه‌های نیشکر هفت طرح سخن گفت و موضوع اورهال کارخانه نیشکر هفت‌تپه را مسکوت گذاشت. بنابراین این شائبه قوت گرفته و کارگران را به‌شدت نگران ساخته مدیریت جدیدی که به‌صورت قرارداد پیمانی وارد هفت‌تپه شده ، با برداشت محصول و انتقال آن به واحدهای نیشکری “هفت طرح ” و همچنین پرداخت یکی دو ماه دستمزد که قرار است بانک ملی و بانک صادرات آن را تأمین کنند، کارگران را آرام و شرکت هفت‌تپه را به‌طور موقت از پیچ بحران رد کند و بعد از پایان قرارداد، هفت‌تپه را رها کند و بعدازآن شرکت هفت‌تپه به سرمایه‌دار دیگری در بخش خصوصی واگذار شود. درعین‌حال بی‌توجهی کامل نسبت به اورهال کارخانه باعث بیکار ماندن کارگران کارخانه شده و این کارگران مستقیماً در معرض خطر اخراج و بیکاری قرار گیرند. کارگران هفت‌تپه که به‌حق هیچ‌گونه اعتمادی به دولت و نهادهای دولتی ندارند بیم دارند که کل این ماجرا نوعی مسکّن و تاکتیکی برای خواباندن اعتصاب و آرام‌سازی کارگران باشد. کارگران هوشیار هفت‌تپه در جریان عمل، اوضاع را از نزدیک موردبررسی قرار می‌دهند تا ارزیابی دقیقی از اوضاع جدید به دست آورند.
حرف کارگران این است که همراه مدیریت، مالکیت شرکت نیز بایستی مشخص و با آن تعیین تکلیف شود. کارگران هفت‌تپه خواهان تعیین تکلیف فوری مالکیت شرکت و شفاف‌سازی در این مورد هستند. بلاتکلیفی وضعیت مالکیت شرکت و احیاناً واگذاری دوباره آن به سرمایه‌دار بخش خصوصی باواسطه یا بی‌واسطه شرکت توسعه نیشکر( هفت طرح) را تحت هیچ عنوانی نمی‌پذیرند.
اما کارگران هفت‌تپه خواست‌های مهم دیگری نیز دارند که هنوز برآورده نشده‌اند. در رأس این خواست‌ها بازگشت به کار کارگران اخراجی مطالبه گر، اسماعیل بخشی، محمد خنیفر، ایمان اخضری و بیژن سالاری است که این روزها باقدرت و پشتکار بیشتری مطرح‌شده است. پیش‌ازاین در جریان اعتصاب و تجمع کارگران در مقابل اداره کار شوش، عبد الخانی سرپرست اداره کار شوش به کارگران قول داده بود به‌محض شروع کار مدیریت جدید، اسماعیل بخشی، محمد خنیفر و دیگر کارگران اخراجی به سرکار بازخواهند گشت. اما این وعده هنوز عملی نشده و این خواست مهم کارگران تا این لحظه برآورده نشده است. آخرین خبرهای انتشاریافته در روز ۲۴ مهر حاکی از آن است که اداره کار شوش، حکم بازگشت به کار محمد خنیفر و ایمان اخضری را صادر کرده است. بازگشت به کار محمد خنیفر و ایمان اخضری را نیز بایستی پیروزی دیگری در سلسله پیروزی‌های کارگران هفت‌تپه به شمار آورد.اما این هنوز تمام ماجرا نیست چراکه وضعیت اسماعیل بخشی و سالار بیژنی هنوز مشخص نشده است. اداره کار شوش و سایر نهادهای مرتبط با این قضیه شاید تصور کنند با بازگشت به کار دو نفر، ماجرا خاتمه پیدا می‌کند و یا شاید با این کار قصد داشته باشند در صفوف کارگران دودستگی ایجاد کنند. اما کارگران هفت‌تپه هوشیارند، فریب نمی‌خورند و رفقا ویاران خویش را تنها نمی‌گذارند. مبارزه کارگران برای بازگشت به کار اسماعیل بخشی و سالار بیژنی ادامه دارد. در سخنان ابراهیم عباسی منجزی، یوسف بهمنی، امید آزادی، محمد خنیفر و دیگر کارگران در روز شنبه ۲۴ مهر، جملگی بر ادامه تلاش و مبارزه و پیگیری برای بازگشت به کار اسماعیل بخشی و بیژنی تأکید کردند. همه‌ی کارگران هفت‌تپه این را به‌خوبی می‌دانند بدون اسماعیل بخشی و مشعلی که او در هفت‌تپه برافروخت، پیروزی‌های امروز ممکن نبود.کام کارگر هفت‌تپه زمانی شیرین خواهد شد که اسماعیل بخشی نیز به خانه‌اش به هفت‌تپه بازگردد. بخشی و بیژنی نیز فوراً باید به سرکار بازگردند و خسارت‌های دوران اخراج کارگران اخراجی بایستی جبران و پرداخت شود.
از دیگر خواست‌های کارگران هفت‌تپه، سوای مختومه شدن پرونده فرزانه زیلابی وکیل کارگران، پرداخت فوری سه ماه حقوق معوقه، تسریع در عملیات کشت و اورهال و تعمیر کارخانه و تمدید قرارداد کارگران فصلی است که کمیتی حدود ۱۵۰۰ نفر را تشکیل می‌دهند. این‌ها اقداماتی هستند که با اجرای فوری آن‌ها، مدیریت جدید و وعده‌های مربوطه تا حدی محک زده می‌شود و پیروزی کارگران نیز عینیت بیشتری می‌یابد.
درست در میان همین تحولات و آغاز به کار شرکت و انتشار خبر بازگشت به کار محمد خنیفر و ایمان اخضری، سخنگوی قوه قضائیه در ۲۱ مهر ۱۴۰۰ احکام قطعی در ارتباط با پرونده اسد بیگی و رستمی مالکان پیشین کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه را اعلام کرد. مطابق این احکام، امید اسدبیگی و مهرداد رستمی مالکان قبلی شرکت نیشکر هفت‌تپه “به اتهام مشارکت در اخلال در نظام ارزی از طریق قاچاق ارز و مباشرت مستقیم در قاچاق عمده ارز” هریک به ۲۰ سال حبس و رد اموال و جزای نقدی محکوم‌شده‌اند. گرچه مجازات مربوطه در مقایسه با موارد مشابه بسیار سبک‌تر است، اما نباید فراموش کرد که اسد بیگی ازآنجاکه رگ خواب مقامات و مأمورین دولتی را به دست آورده، یقیناً با دادن رشوه‌های کلان، برای لغو حکم یا تخفیف آن سعی خود را خواهد کرد. درهرحال این موضوع روشن است که اعلام حکم هنوز به معنای اجرای آن نیست. به همین خاطر یکی دیگر از خواست‌های کارگران هفت‌تپه، اجرای فوری حکم زندان اسد بیگی و رستمی است. بازداشت و محاکمه و مجازات امید اسد بیگی و رستمی، دلیل آشکار دیگری بر حقانیت کارگران هفت‌تپه و مبارزات آن‌هاست.
نیازی به توضیح نیست که اگر اتحاد و استمرار مبارزات کارگران هفت‌تپه نبود، اگر اعتصابات، تجمعات و اعتراضات خیابانی و پرشور کارگران هفت‌تپه نبود، اگر مبارزات سندیکای کارگران هفت‌تپه در سال‌های گذشته و موضع‌گیری‌های آن نبود، اگر افشاگری‌ها و آگاه گری‌های کارگر مبارز هفت‌تپه اسماعیل بخشی، ابراهیم عباسی منجزی و سایر کارگران پیشرو هفت‌تپه و فعالیت متشکل آن‌ها به‌ویژه از سال ۹۷ به بعد نبود، نه صحبتی از خلع‌ید از اسد بیگی مطرح بود، نه نشانی از بازداشت و محاکمه و حکم ۲۰ سال حبس وی درمیان بود، نه از تغییر مدیریت خبری بود و نه‌حرفی از بازگشت به کار محمد خنیفر و ایمان اخضری و دو کارگر اخراجی دیگر زده می‌شد که البته هنوز به مرحله اجرا درنیامده است. پیروزی‌ها و توفیقات نسبی کارگران هفت‌تپه به‌ویژه از سال ۹۷ به بعد اساساً محصول اتحاد و مبارزات کارگران و فعالیت تشکل جدید و مستقل کارگران هفت‌تپه است که توسط خود کارگران در محل کار و تولید ایجادشده است. این تشکل مستقل کارگران هفت‌تپه توانسته است با تکیه‌بر خرد جمعی و تصمیمات جمعی، اعتصابات و اعتراضات خیابانی کارگران هفت‌تپه را در ابعاد گسترده‌ای سازمان دهد و هدایت کند. کارگران آگاه و پیشرو هفت‌تپه در جریان اعتصابات و مبارزات پرشور خویش در سال ۹۷ تشکل جدیدی را پایه‌ریزی کردند. کارگران هفت‌تپه ۲۲ نماینده را از بخش‌های مختلف انتخاب کردند که مجمع نمایندگان را تشکیل دادند و این مجمع برای پیشبرد امور اجرایی جمع ۹ نفره ای را به نام شورا برگزید. مجمع نمایندگان به‌رغم برخی تغییرات درونی و جابجایی افراد آن، تشکل مستقلی است که در محل کار ایجاد شد و از آن تاریخ به بعد به فعالیت خود در هفت‌تپه و درمیان کارگران ادامه داده است. تمام مبارزات و اعتصابات کارگران هفت‌تپه در طول این سال‌ها نشان می‌دهد که این تشکل مستقل کارگران هفت‌تپه، توانسته است ارتباط فعال و تنگاتنگی با بدنه کارگری برقرار نموده،آن را حفظ کند و گسترش دهد. این، تشکلی است که درعین‌حال توانسته است به تلفیق مناسبی از فعالیت علنی و غیرعلنی شکل دهد. رابطه نزدیک و فعال با بدنه کارگری و پیوند با توده کارگران، به این تشکل چهره‌ای زنده و فعال بخشیده و مکانیسم تکیه‌بر خرد جمعی و تصمیم جمعی و درنهایت سازمان‌دهی اعتصابات، تجمعات و اعتراضات خیابانی را ممکن ساخته است. در اثر حضور فعال همین تشکل است که امروز فعالیت و مبارزه متشکل در هفت‌تپه قائم به یک شخص نیست. تشکل مستقل کارگران هفت‌تپه رهبران عملی متعددی را در درون خود پرورش داده است. این واقعیتی است که حضور فعال سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه در محل کار و تولید و ارتباط زنده و فعال با بدنه کارگری به‌شدت کم‌رنگ و تضعیف‌شده است. چرائی این موضوع و باز کردن علل آن نیاز به بحث بیشتری دارد که از حوصله این نوشته خارج است و مقاله مستقل دیگری را می‌طلبد. اما تشکل مستقل و جدید کارگران یا همان مجمع نمایندگان که کارگران هفت‌تپه به تجربه و در جریان عمل به‌ضرورت ایجاد آن پی برده و آن را سازمان داده‌اند، تا حد زیادی آن را جبران نموده است.
سخنان ابراهیم عباسی منجزی روز ۱۲ مهر ۱۴۰۰ در هفتمین روز دور جدید اعتصاب، در تجمع کارگران مقابل فرمانداری شوش پیرامون مجمع نمایندگان کارگران هفت‌تپه و نیز سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه وضعیت و موقعیت واقعی تشکل کارگری در هفت‌تپه را بیان می‌کند. عباسی در توضیح دستاوردهای کارگران هفت‌تپه از اتحاد کارگران به‌عنوان یک فاکتور بسیار مهم یادکرد و در ادامه، به کاربست خرد جمعی و حضور حداکثری کارگران درصحنه اشاره نمود. وی از مجمع نمایندگان به‌عنوان یک تشکل مناسب و موفق در هفت‌تپه یادکرد. ابراهیم عباسی البته دستاوردهای سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه را نفی نکرد. وی از جاده انصاف خارج نشد و از پیشروان این سندیکا به احترام یاد نمود. اما از مجمع نمایندگان به‌عنوان تشکلی یادکرد که کارایی بیشتری در محل دارد و می‌تواند موفق‌تر باشد. برای اینکه مستند صحبت کرده باشیم، در اینجا خلاصه‌ای از سخنان عباسی را می‌آوریم. عباسی گفت:” با شورای پنج‌هزارنفری تصمیم گرفتیم و نتایج زیادی گرفتیم. بعضی‌اوقات شکست خوردیم، بعضی‌اوقات بردیم، بعضی‌اوقات عقب‌نشینی کردیم. با پشتوانه اعتصاب، مذاکره داشتیم با دولتی‌ها و مسئولین” ابراهیم عباسی در ادامه سخنان خود ضمن تأکید بر کار و خرد جمعی و مرزبندی با فردگرایی و فرد محوری چنین ادامه داد:” خرد جمعی در رأس کار است. مجمع نمایندگان راه افتاد، مزایایی داشت، آزمونی داشت، شاید خطا هم بود در آن جمع، اما موفق بود. پنج سال کارگران هفت‌تپه تونستند به مطالبات نسبی خودشان دست پیدا کنند”. ابراهیم عباسی ضمن اشاره به اینکه ۲۲ نفر عضو مجمع نمایندگان بودند که تعدادی حذف و از رده خارج شدند، در مورد سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه می‌گوید: “بعضی‌ها می‌گویند سندیکا پیشرو بوده و دستاورد داشته ، بله،اما ما مجمع نمایندگان و فعالین مستقل را تجربه کردیم و فهمیدیم که کارایی بیشتری تو هفت‌تپه داره و می تونه موفق‌تر باشه. پیشروان سندیکا قابل‌احترام بودند زحمت کشیدند، اما ما مجمع نمایندگان را می‌خواهیم و این را حتماً انجام می‌دهیم. اثبات کردیم.” عباسی در پایان سخنان خود ضمن اشاره به ابتکار عمل کارگران که با اتکا به خرد جمعی درب دفتر شورای اسلامی را گل گرفتند گفت: “ما در عمل اثبات کردیم که مجمع نمایندگان برتر از سندیکا و شورای اسلامی است”.
تمام شواهد موجود و پروسه مبارزاتی چند سال گذشته کارگران هفت‌تپه نیز حاکی از آن است که بدون حضور و فعالیت تشکل مستقل کارگران هفت‌تپه در محل کار و تولید، بدون ادامه کاری و فعالیت این تشکل که توانسته است ارتباط قابل‌توجهی با بدنه کارگری برقرار سازد و نفوذ خویش را درمیان کارگران گسترش دهد، پیروزی‌های نسبی کارگران هفت‌تپه و دستاوردهای مبارزاتی اخیر ازجمله بازگشت به کار محمد خنیفر و ایمان اخضری نیز ممکن و میسر نبود. اکنون وقت آن است که اسماعیل بخشی نخستین افشا کننده کلان اختلاس گر و ابر قاچاقچی ارز و کسی که پرچم نان و کار و آزادی و اداره شورایی را در هفت‌تپه به اهتزاز درآورد به سرکار بازگردد. کارگران آگاه و مبارز هفت‌تپه به‌حق پای بازگشت به کار اسماعیل بخشی ایستاده‌اند و برای آن تلاش می‌کنند. کارگران مبارز هفت‌تپه نباید اجازه دهند موضوع بازگشت به کار اسماعیل بخشی به درازا بکشد. زنده‌باد کارگران مبارز هفت‌تپه! زنده‌باد تشکل مستقل کارگری در محل کار و تولید.
نظرات شما