شعرم کار نان آزادی
تقدیم باد به قاب عکس‌های بی روح خاوران
تقسیم می‌کنم
بین تک تک انسانهای در بند اسارت
هم آغوشان خاوران
رفیق خلق فدایی در میان جلادان
روزها
ماه‌ها
از دیوارهای بلند
روزنه سلول
ستاره‌ها را می‌شمارند
بهار از راه رسد
گل سرخ ترانه شود
در نی لبک چوپان
برای معشوقش
قطره
قطره خون شهیدان
می‌ماند بر گورهای بی نشان
برای فردا
شعرم را به روز اول ماه می می‌سپارم
تا شعار پرچم سرخ کارگران باشد
که هر که داشتند دزدیدن
حتی
نان
کار
آزادی
شناسنامه
و آ بشان را
تو در این روز فریاد می‌زنی
برخیزید رنجبران
برخیزید ستم کشان
بهار پشت سیم‌های خاردار است
پشت دیوارهای بلند اوین
به پا می‌خیزند میلیون‌ها میلیون کارگر
سرودشان می‌پیچد
کارگر زندانی آزاد باید گردد
حکومت شورایی ایجاد باید گردد
سیاهکوه
نظرات شما