روز سه‌شنبه ۱۶ آذر، چند صد تن از کارگران توزیع برق در مقابل وزارت نیرو تجمع اعتراضی برپا کردند. این کارگران که به نمایندگی از طرف هزاران کارگر توزیع برق از شهرها و استان‌های مختلف کشور راهی تهران شده بودند، با حمل پلاکاردهای متعدد و سردادن شعار” استخدام دائمی حق مسلم ماست” خواستار تبدیل وضعیت شغلی خود و استخدام رسمی شدند. کارگران توزیع برق که سال‌هاست تحت عناوین کارگران شرکتی،حجمی، پیمانی و امثال آن با قراردادهای موقت زیرپوشش صدها شرکت پیمانکاری در سراسر کشور مشغول به کار هستند، خواهان قرارداد مستقیم و دائمی و حذف شرکت‌های پیمانکاری هستند. بنا به گزارش ایلنا مورخ سیزده فروردین ۱۴۰۰ در بخش توزیع برق دست‌کم ۲۱ هزار نیرو وجود دارد که در قالب شرکتی ، حجمی و پیمانی مشغول به کارند که علی‌رغم سابقه کار طولانی گاه تا بیست سال، اما با قراردادهای موقت و دستمزدهای بسیار پایین کار می‌کنند. در شرایطی که نوع کار، مهارت و سابقه یکسانی با کارگران قرارداد مستقیم و دائمی دارند اما مزد و مزایای آن‌ها یکسان نیست و در بهترین حالت دریافتی این کارگران از نصف دریافتی کارگرقرارداد دائمی تجاوز نمی‌کند. کارگران توزیع برق که از این تبعیض آشکار به‌شدت رنج می‌برند برای تبدیل وضعیت شغلی خود بارها دست به اعتراض و تجمع زده و خواهان استخدام رسمی و همسان‌سازی حقوق‌ها شده‌اند. در فروردین سال جاری نیز صدها تن از کارگران توزیع برق از شهرها و استان‌های مختلف کشور در برابر مجلس تجمع کردند و با در دست گرفتن پلاکاردهای گوناگون ازجمله پلاکاردی که بر روی آن نوشته‌شده بود” ما کارگریم برده نیستیم” خواهان استخدام رسمی و قطع دست شرکت‌های پیمانکاری شدند.افزون بر اعتراضات سال جاری، کارگران توزیع برق در روزهای ۱۴ ، ۱۹ ، و ۲۶ اسفند سال گذشته نیز ۳ تجمع اعتراضی مشابه با همین خواست‌ها در مقابل مجلس برپا کردند.علاوه بر تجمعات همزمان اعتراضی در تهران، کارگران و کارکنان توزیع برق در سطح استان‌ها ازجمله استان گلستان نیز برای تبدیل وضعیت شغلی خود تجمعات اعتراضی برپا نموده‌اند. به‌رغم مبارزات و اجتماعات اعتراضی مکرر کارگران توزیع برق اما وزارت نیرو جز وعده‌های پوشالی، هیچ اقدامی برای پایان سرگردانی و بلاتکلیفی این کارگران و استخدام رسمی آن‌ها انجام نداده است.
بیش از دو دهه است که شرکت‌های پیمانکاری در تمام صنایع ازجمله در صنعت برق فعال‌اند و با تحمیل بی حقوقی مفرط و شرایط شبه برده‌داری، کارگران را به‌شدت استثمار می‌کنند.اعتراضات مکرر و روبه تزاید ده‌ها هزار کارگر تحت پوشش این شرکت‌ها، دولت را واداشت لایحه‌ای تحت عنوان “لایحه دائمی شدن قانون مدیریت خدمات کشوری” را به مجلس ببرد. همزمان با آن، وعده‌هایی درزمینهٔ سازمان‌دهی و تبدیل وضعیت این نیروها داده شد. این قانون در اسفند ۹۶ به تصویب مجلس رسید اما در عمل روی کاغذ ماند و گرهی از مشکلات این گروه بسیار بزرگ کارگران باز نکرد. سال‌هاست که وزارت نیرو، بخش زیادی از وظایف خود را به شرکت‌های پیمانکاری واگذار نموده و سال‌هاست که کارگران برق برای تبدیل وضعیت شغلی خود تلاش و مبارزه می‌کنند. سیاست وزارت نیرو در قبال این نیروها درگذشته نه‌چندان دور چنین بود که هرساله تعداد اندکی از نیروهای مشغول به کار در شرکت‌های وابسته به خود در بخش صنعت برق را از طریق آزمون، تبدیل وضعیت و استخدام می‌کرد. اما از سال ۹۶ اجرای این سیاست متوقف شد. با تشدید اعتراضات و گسترش تجمعات اعتراضی کارگران برق، وزارت نیرو در اردیبهشت سال ۹۹ طی نامه‌ای اعلام کرد کلیه نیروهای شرکتی و حجمی مشغول به کار در صنعت برق ظرف سه سال باید تعیین وضعیت و تعیین تکلیف شوند. به دنبال آن، تبدیل وضعیت این کارگران به آزمون تعیین صلاحیت علمی مشروط شد. این سیاست، اعتراض شدید کارگران را در پی داشته است. افزون بر اعتراض کارگران نسبت به ابهام و ناروشی و عدم شفافیت آزمون و نیز اعمال‌نظر و پارتی‌بازی در جریان برگزاری این نوع آزمون‌ها که همگان از نزدیک شاهد آن بوده‌اند، کارگران توزیع برق نسبت به‌کل این سیاست اعتراض دارند و استخدام دائمی و رسمی را حق مسلم خود می‌دانند.
در تمام اعتراضات و تجمعات کارگران توزیع برق ازجمله ۵ تجمع بزرگ و همزمان این کارگران طی ۱۰ ماه گذشته، “استخدام دائمی حق مسلم ماست” یکی از شعارهای ثابت و پایه‌ای کارگران بوده است. وزارت نیرو در موارد متعددی نیروهای موسوم به “ایثارگران” را تبدیل وضعیت نموده است. این سیاست همزمان در وزارت نفت ، وزارت نیرو و سایر وزارتخانه‌ها درحال اجراست. در بودجه سال ۱۴۰۰ نیز موضوع تبدیل وضعیت ایثارگران موردتوجه قرارگرفته و در همین راستا دولت نیز شماری از این گروه از کارگران توزیع برق را به استخدام دائمی درآورده است. دولت البته با تبدیل وضعیت برخی از نیروهای “ایثارگر” سعی نموده از این طریق میان نیروی کار صنعت برق نفاق و دودستگی ایجاد کند. اما کارگران تا این لحظه هوشیاری خود را حفظ نموده مخالف هرگونه تبعیض و خواهان رسمی شدن تمام کارگران توزیع برق در سراسر کشور هستند. این خواست اما جز با اتحاد کارگران و تشدید مبارزه ازجمله سازمان‌دهی تجمعات و اعتراضات سراسری برآورده نخواهد شد. تجمعات و اعتراض‌های همزمان کارگران چندین شهر و استان در تهران، یکی از شیوه‌های مؤثر مبارزه کارگری است که با تمام توان باید به آن استمرار بخشید و بخش‌های هرچه بیشتری از کارگران را به میدان مبارزه کشاند. ازیاد نبریم که کارگران برق فشارقوی نیز با همین شیوه مبارزه و برپائی تجمعات سراسری گسترده توانستند وزارت نیرو را به عقب‌نشینی وادار کنند. اپراتورهای برق فشارقوی تنها با مبارزات مستمر، متحدانه و همزمان خود در دهه ۹۰ توانستند از موانع متعدد عبور کنند و در پرتو پشتکار و جدیت مبارزاتی سرانجام موفقیت‌هایی نیز به دست آورند. نمایندگان مجلس، اعضای کابینه و عوامل دیگر دولتی سال‌ها تلاش کردند با وعده‌های سرخرمن و بحث‌های تکراری و فرسایشی با نمایندگان کارگران، آن‌ها را خسته و فرسوده کنند و از ادامه مبارزه منصرف سازند. افزون براین، دستگاه سرکوب و امنیتی نیز وارد موضوع شد. چندین نفر از کارگران فعال و پیشرو برق فشارقوی را بارها مورد ارعاب و تهدید قرار داده و حتی اعضای ” شورای هماهنگی اپراتورهای برق فشارقوی” را که سازمانده اعتراضات و تجمعات همزمان و سراسری بودند، به دورترین مناطق در استان‌ها تبعید کردند تا شاید کارگران را از ادامه مبارزه و اعتراض بازدارند. اما هیچ‌یک از این اقدامات نتوانست در اراده کارگران برق فشارقوی به ادامه مبارزه برای تبدیل وضعیت و استخدام دائمی خللی وارد سازد.درست برعکس، تداوم مبارزات کارگران برق فشارقوی و برپایی تجمعات سراسری، سرانجام وزارت نیرو را در خرداد سال ۹۶ وادار به عقب‌نشینی و صدور بخشنامه‌ای پیرامون تبدیل وضعیت کارگران برق فشارقوی نمود. خصوصاً آنکه کارگران برق فشارقوی در آخرین تجمعات خویش مهلتی را تعیین نموده و چنین هشدار دادند چنانچه دولت و مجلس به خواست آن‌ها رسیدگی نکنند، دست به اعتصاب خواهند زد و “باید منتظر خاموشی‌های گسترده در سراسر کشور باشند”.
بنابراین بعد از یک سلسله اعتراضات و اجتماعات سراسری و پس از هشدار فوق بود که دولت به خواست کارگران توجه نمود. اگرچه خواست کارگران برق فشارقوی تمام و کمال برآورده نشد و هنوز شمار زیادی از این کارگران تبدیل وضعیت نشده‌اند، اما در نیمه دوم سال ۹۶ بیش از ۲۳۰۰ کارگر برق فشارقوی قرارداد دائمی گرفتند.
هزاران کارگر توزیع برق ضمن آنکه بایستی دست اتحاد به‌سوی همکاران خود در برق فشارقوی دراز کنند و با جلب حمایت آن‌ها، صفوف خود را یکپارچه و متحد سازند، از تجارب مبارزاتی این کارگران نیز باید بیاموزند. تنها با اعتراض و مبارزه هست که می‌توان دولت را به عقب‌نشینی وادار نمود. اعتراضات و تجمعات فرا واحدی و سراسری را باید ادامه و گسترش داد. تمام شواهد به‌ویژه هماهنگ نمودن اعتراض و مبارزه کارگران توزیع برق در چندین شهر و استان و سازمان‌یابی ۵ تجمع سراسری در تهران گویای این واقعیت است که به همت کارگران آگاه و پیشرو، تشکل هماهنگ‌کننده‌ی مبارزات کارگران درمیان این بخش از کارگران برق نیز شکل‌گرفته و قوام‌یافته است. این تشکل یا ” شورای هماهنگی مبارزات کارگران توزیع برق”، با سازمان‌دهی گسترده‌تر تجمعات و اعتراضات سراسری در تهران، قادر است وزارت نیرو را به عقب‌نشینی وادار کند. پوشیده نیست که با اتحاد و هماهنگی میان کارگران برق فشارقوی و کارگران توزیع برق و ارتباط و هماهنگی میان تشکل‌هایشان، می‌توان نیروی اعتراض و مبارزه کارگران برق را دوچندان کرد و مبارزات وسیع‌تری را در رشته برق سازمان داد. مهم در شرایط کنونی در مرحله نخست تقویت این تشکل‌ها و هماهنگ‌سازی مبارزات شمار بیشتری از کارگران و در مرحله بعد، سازمان‌دهی اشکال مؤثرتر مبارزه است. با سازمان‌دهی اشکال مؤثرتر مبارزه و به‌طور مشخص سازمان‌دهی اعتصاب و تعطیل کار، دولت را به عقب‌نشینی وادار ساخت. دولت ارتجاعی حاکم تنها زمانی به حرف کارگران گوش می‌دهد و در برابر آن‌ها عقب می‌نشیند که به آن مجبور شده باشد. هیچ دولتی را در برابر قدرت متشکل کارگران یارای مقاومت نیست. وقتی‌که کارگران برق با اتحاد محکم صفوف و مبارزه متشکل خود، اعتصابات سراسری برق را سازمان دهند، وزارت نیرو نیز راه دیگری جز پذیرش خواست کارگران ندارد. تنها با اعتصابات سراسری است که می‌توان ضربات کاری بر دولت وارد ساخت و گامی به عقب راند و شعار” استخدام دائمی حق مسلم ماست” را جامه عمل پوشاند.
نظرات شما