در وعده‌گاه شبانه خیابان‌های شهر، زنان تشنه با عطشی به قدمت چهل‌وسه‌ساله برای آزادی می‌شتابند و می‌رزمند. حضور شکوهمند زنان در مبارزات مردم زحمت‌کش علیه دیکتاتوری نظام منفور جمهوری اسلامی، ارتجاع حاکم را به کوچه بن‌بست رسانده است. زنان مبارزی که دیرگاهی است صدایشان به‌جایی نرسیده است و اکنون در آستانه فتح قله‌های آزادی فریاد می‌زنند زن زندگی آزادی. آری زن درخت زندگی است که برگ برگ این درخت، زخمیِ تازیانه‌های تبعیض و ستم است. ظلم رژیم مرتجع زن‌ستیز، سرشاخه‌های سبز درختان زندگی را کبود کرده است. کوردلان تاریک‌اندیش نمی‌دانستند ریشه درخت زندگی به عمق تاریخ حیات بشری است. محکم است و پابرجا. با اشک‌های مادران داغدار سال‌های خونین دهه شصت تنومند می‌شد و درحال قد کشیدن و پربار شدن بود. هزاران ساقه گل این درخت را شکستند و به خون نشاندند اما درخت نشکست. هرروز خیابان‌های شهر شاهد سپیده‌ها و مهساها و دختران جوانی که به بهانه حجاب دستگیر و تحقیر و کشته‌شده‌اند، بوده است. زنان با ترس و بیم در خیابان قدم می‌گذارند. گشت ارشاد چه واژه تحقیرکننده‌ای.! دیگر نیازی به تردید نبود و قفل لب زنان شکسته شد. دیگر زنان خسته از اسارت دیرین ارتجاع، در کوچه‌ها و خیابان‌های شهر، زنجیر اسارت ازسر برداشته، سنت سیاه ارتجاعی رژیم مذهبی جمهوری اسلامی را لگدمال می‌کنند. آبشار گیسوان زنان در قله‌های مبارزه برای فتح آزادی شهر را آذین‌بندی کرده است. مزدوران آماده کشتار، سرگردان از اتحاد زنان و مردان مبارز، از عزم استوار مردمان زحمت‌کش مصمم برای رسیدن به آزادی، کتک‌خورده، گیج و تلوتلوخوران به خود می‌پیچند و فرار می‌کنند. در سینه خیابان‌های شهرهای ایران چه افسانه‌های خون باری نهفته است. چوبه‌های داری که در همین خیابان‌ها برای مردم به پا کردند و جلوی چشمان و قلب کوچک فرزندانشان، شاید برای داشتن و ربودن یک وعده نان، مردم را پای جوخه دار می‌بردند. در همین خیابان‌ها انگشتان سارقین را قطع می‌کردند. اما به اختلاس گران و دزدان حکومتی پاداش می‌دادند. مردم شاهدان این‌همه سال ظلم و فساد و جنایت بوده‌اند. کف خیابان دیرگاهی است خونین است. از مژگان دختران جوان خون می‌چکد. سنگ‌فرش خیابان‌ها شاهد خون‌دل مادران داغدار دی نودوشش و آبان نودوهشت است. از قلم خون می‌چکد. ازنان کول بران خون می‌چکد. از پاهای ترک‌خورده کودکان کار خون می‌چکد. بال‌های کودکان مسافر هواپیما خونین شد و خون مسافران هواپیمای اوکراینی از آسمان تا زمین چکید. برج‌های سر به فلک کشیده مترو پل خون کارگران را در خاک ریخت. فقر کارگران را به خودسوزی و خودکشی رساند و خون ریخته شده‌شان برای کارخانه‌داران و سرمایه‌داران کوچک‌ترین ملالی نداشت. انباشت این‌همه ظلم و ستم، تبعیض و نابرابری و فقر است که امروز مردم زحمت‌کش و جوانان مبارز یکپارچه و متحد در خیابان ایستاده‌اند. کف خیابان چهل‌وچهار سال است که از خون جوانان مبارز و مردم زحمت‌کش سرخ است. مردم آگاهانه شعارهایشان را انتخاب می‌کنند که می‌گویند این‌همه سال جنایت. خیابان‌های خونین می‌دانند که سهم مردم از زندگی در سال‌های حاکمیت ننگین و فاسد سرمایه‌داری جمهوری اسلامی چیزی جز بیگاری و بردگی نبوده است. چهل سال است به‌راحتی خوردن یک لیوان آب مردم را کشته‌اند. در جمهوری جنایتکار اسلامی، مرگ در زندگی مردم پایانی ندارد. کشتار مبارزان راه آزادی در سال‌های دور رفته، جا نماند ه است، این داغ‌ها زنده و تازه است و مانند داستان هزارویک‌شب در گوش جوانان و فرزندان خانواده‌ها خوانده‌شده است. از همان سال‌ها مردم شاهد بوده‌اند که قانون در جوامع سرمایه‌داری تنها می‌تواند در خدمت سرمایه‌داران باشد. حکم جوانان مبارز و مردم اعدام، کشتار و زندان و سرکوب است. کوچک‌ترین عدالتی در عدالت‌خانه‌های نظام‌های سرمایه‌داری برای مردم وجود ندارد. به‌ویژه در جمهوری سرمایه‌داری اسلامی ایران که بی‌عدالتی بیداد می‌کند. قانون در خدمت سرمایه‌داران است. کارگران و مردم زحمت‌کش در خدمت به سرمایه‌داران به‌کارگماشته می‌شوند. زندگی برای سرمایه‌داران است و بس. پنداشتند مذهب و خرافات و سرکوب زنان برای استثمار و بندگی مردم همیشگی است. اکنون خیابان‌های خون‌بار در زیر پای زنان، کارگران و مردم ستم‌کشیده، زیر پای جوانان سرکوب‌شده از جوش‌وخروش فریادهای مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه‌ای، مرگ بر جمهوری اسلامی می‌لرزد. در خیابان‌ها صدای صدها هزار درد خفته به گوش می‌رسد. در پی اعتراضات وفوران خشم مردم ستم دیده، پایه‌های رژیم سرمایه‌داری اسلامی لرزیده است و ستون‌های فرسوده بنای حاکمیت دارو شکنجه ترک برداشته است. مرگ شمارا آبشار گیسوان زنان رقم‌زده است. کارگران پرچم آزادی و رهایی از ستم و استثمار و بندگی را خواهند برافراشت و ریشه ظلم را بر خواهند کند. آنچه جاودانه است توده کارگران و زحمت کشان و حاکمیت شوراهاست که بر ویرانه‌های نظم موجود برپا خواهد شد.
زنده‌باد اتحاد کارگران و زحمتکشان!
زنده‌باد مبارزات زنان، کارگران و زحمتکشان
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی- برقرار باد حکومت شورایی
کار نان آزادی حکومت شورایی
چهار مهر ۱۴۰۱
کنش‌یار
نظرات شما