جنبش بازنشستگان یکی از جنبش‌های فعال کنونی توده‌های مردم ایران علیه نظم حاکم است که به‌رغم تمام اقدامات سرکوبگرانه رژیم استبدادی، به یک مبارزه مستمر، مستقیم و علنی در خیابان‌ها روی آورده است. هم‌اکنون سه روز در هر هفته شاهد تجمعات اعتراضی و راه‌پیمایی‌های خیابانی بازنشستگان در تعدادی از شهرهای کشور با شعارهای اغلب سیاسی هستیم.
در هر هفته بازنشستگان تأمین اجتماعی یک‌شنبه‌های اعتراضی خود را با تجمع‌ها در مقابل سازمان تأمین اجتماعی و گاه فرمانداری شهرها برپا می‌کنند و علیه بیدادگری نظم حاکم که آنها را به فقر و بدبختی سوق داده با سردادن شعارهایی از نمونه “فقط کف خیابون به دست میاد حقمون”،” تا کی سرافکندگی یا مرگ یا زندگی”،” گرانی تورم بلای جای مردم”خواستار تحقق مطالبات خود می‌شوند. بازنشستگان تأمین اجتماعی خوزستان پیگیرتر از دیگر استان‌ها و شهرها در این مبارزه حضوری فعال دارند و پیگیری آنها در استمرار مبارزه تا به بدانجاست که حتی گرمای ۵۰ درجه تابستان نیز نتوانسته خللی در مبارزه و ایستادگی آنها ایجاد کند.
بازنشستگان تأمین اجتماعی خواستار بهبود شرایط معیشتی خود برای نجات از فقر غیرقابل‌تحمل و تحقق مطالبات دیگر خود ازجمله متناسب‌سازی حقوق هستند که سال‌ها یکی از مطالبات اولیه آنها بوده است. جمهوری اسلامی نه‌فقط باسیاست‌های ارتجاعی خود شرایطی را پدید آورده که مستمری ماهانه بازنشستگان پس از سال‌ها کار و پرداخت حق بیمه کفاف هزینه‌های حتی ده روز زندگی آنها را نمی‌دهد، بلکه از اجرای قوانین خودش نیز سر باز می‌زند. ازجمله اینکه بر طبق بند ب ماده ۱۲ قانون برنامه ششم توسعه، قرار بود سازمان تأمین اجتماعی، حقوق بازنشستگان و مستمری‌بگیران را برای جبران کاهش میزان مستمری آنها، متناسب‌سازی کند، اما به‌طور کامل به آن عمل نکرد. بازنشستگان تأمین اجتماعی خواهان اجرای کامل این مصوبه و پرداخت متناسب‌سازی دو سال اخیرند.
معاون سابق وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در گفتگو با خبرگزاری ایلنا در این رابطه می‌گوید:
” سازمان تأمین اجتماعی (علیرغم وجود مصوبات) قانونی نسبت به اجرای کامل این وظیفه قانونی خود (در کنار اجرای ماده ۹۶ قانون تأمین اجتماعی) اقدام نکرده است. لذا در خصوص متناسب‌سازی مستمری بازنشستگان تأمین اجتماعی به دلیل اینکه در متناسب‌سازی سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۳۹۸ صد در صد عمل نشده است؛ درواقع در بحث متناسب‌سازی سازمان ۷۵ درصد از کل آن را انجام داده و در مورد بازنشستگان سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ به‌جز حداقل بگیران سال ۱۴۰۰ هنوز اصلاً این تکلیف را انجام نداده است. ”
علاوه بر این، مطالبه افزایش حقوق از سوی بازنشستگان تأمین اجتماعی در شرایطی مطرح‌شده است که تورم افسارگسیخته عملاً متجاوز از ۵۰ درصد مستمری‌ها را سال‌به‌سال به نحوی کاهش داده که اکنون آنچه بازنشستگان دریافت می‌کنند، به‌زحمت می‌تواند در هرماه جبران‌کننده یک‌سوم هزینه‌های حداقلی آنها باشد.
در کنار بازنشستگان تأمین اجتماعی، بازنشستگان مخابرات، روزهای دوشنبه هر هفته را تبدیل به دوشنبه‌های اعتراضی خودکرده‌اند. آنها دوشنبه‌های هر هفته، خیابان‌ها را در شهرهای مختلف تسخیر می‌کنند و در مقابل ساختمان اداره‌های مخابرات ، وزارت ارتباطات و فناوری و گاه مجلس ، تجمع‌های اعتراضی برپا می‌کنند.
بازنشستگان مخابرات حضور گسترده‌تری نسبت به بازنشستگان تأمین اجتماعی در تجمع‌های خود دارند و هر بار لااقل در ده شهر تجمع اعتراضی برپا می‌کنند و شعار سر می‌دهند “اجرای آیین‌نامه حق مسلم ماست”، “بازنشسته داد بزن حقتو فریاد بزن”، “وعده وعید کافیه – سفره ما خالیه”، “نه مجلس نه دولت – نیستن به فکر ملت.”
آنها خواستار اجرای آیین‌نامه پرسنلی و استخدامی سال ۸۹، رفع مشکلات بیمه درمانی و مسائل معیشتی، کاهش سهم بیمه تکمیلی از ۵۰ درصد به ۲۰ درصد، پرداخت سهم خواربار و رفاهیات‌اند که حدود ۲۰ ماه قطع‌شده است.
یکی از نتایج خصوصی‌سازی مخابرات، تأثیرات وخیمی است که بر تنزل سطح معیشت بازنشستگان این موسسه برجای نهاده است. بعد از واگذاری مخابرات به بخش خصوصی، بسیاری از حقوق و مزایای بازنشستگان حذف شد. تنها یک نمونه آن را کارگر بازنشسته مخابرات در ارتباط با بیمه‌های تکمیلی چنین توضیح می‌دهد:
” وضعیتِ بازنشستگان مخابرات هرسال بدتر از سال قبل می‌شود. سال گذشته در میانه‌ی قرارداد سهم کارفرما از بیمه تکمیلی ۵۰ و سهم کارگر نیز ۵۰ درصد شد. در حالی که پیش از آن، سهم کارفرما ۸۰ درصد و سهم کارگر ۲۰ درصد بود. سال گذشته در قرارداد بیمه تکمیلی برای عمل‌های جراحی، سقفی تعیین نشده بود، اما امسال سقف تعیین‌شده، که این کار مشکلاتی را برای بازنشستگان به وجود می‌آورد.
سال گذشته هیچ سقفی برای دارو وجود نداشت و امسال این سقف به ده میلیون تومان رسیده است. در قرارداد بیمه تکمیلی ۴ میلیون تومان برای هزینه‌ی یک سال دندان‌پزشکی هر فرد تعیین کرده‌اند که با توجه به افزایش قیمت‌های دندان‌پزشکی این مبلغ، چیزی شبیه شوخی است. ” به‌رغم اعتراضات مکرر بازنشستگان مخابرات، جمهوری اسلامی تاکنون به هیچ‌یک از خواسته‌‌های آنها پاسخی نداده و کسی مسئولیت تعهدات را بر عهده نمی‌گیرد.
اما گسترده‌ترین اعتراضات چند ماه اخیر را بازنشستگان کشوری( بازنشستگان فرهنگی) در روزهای سه‌شنبه هر هفته در ده‌ها شهر مقابل صندوق بازنشستگی، استانداری‌ها و مراکز دولتی دیگر برپا کرده‌اند. شعارهای این بازنشستگان عموماً سیاسی است. “بازنشسته بیدار است، از تبعیض بیزار است.” ، ” نه مجلس نه دولت، نیستند به فکر ملت”، ” دولت خیانت می‌کند، مجلس حمایت می‌کند”، “اجرای همسان‌سازی، حق مسلم ماست “، “معلم زندانی ، آزاد باید گردد”، ” تورم گرانی، ننگ بر این زندگی”، “ما میگیم حقوق کمه ، قیمت نان گران میشه”
بازنشستگان فرهنگی همانند بازنشستگان دیگر در شرایط معیشتی دشواری زندگی می‌کنند. با مشکلات بیمه درمانی و تکمیلی مواجه‌اند. ازجمله مهم‌ترین مطالبات آنها همسان‌سازی حقوق بازنشستگان با ۹۰ درصد حقوق شاغلین هم‌تراز، آزادی معلمان و همکاران زندانی، اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال ۱۳۸۶، اجرای ماده ۸۵ قانون مدیریت خدمات کشوری در مورد بیمه کارآمد، اجرای ماده ۱۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری و افزایش حقوق، برابر با نرخ تورم، اصلاح ماده ۷۵ قانون پرداخت معوقات احکام همسان‌سازی سال ۹۹، است .
مبارزات و مطالبات بازنشستگان آشکارا نشان می‌دهد که نظام سرمایه‌داری حاکم بر ایران و جمهوری اسلامی باسیاست‌های اقتصادی ارتجاعی موسوم به نئولیبرال چه شرایط اسف‌بار برای بازنشستگان پدید آورده است. کارگران و زحمتکشانی که پس از سی سال جان کندن و زحمت کشیدن و پرداخت حق بیمه به سن بازنشستگی رسیده‌اند و ظاهراً قرار بوده است سال‌های پایانی عمر خود را بی‌دغدغه در آرامش به سر برند، با فقری کمرشکن و مشکلات بیمه‌ای و درمانی چنان جدی مواجه‌اند که باید در گرمای کشنده تابستان و سرمای سخت زمستان در خیابان‌ها حضور یابند و به وضعیت اسف‌بار خود اعتراض کنند و کسی پاسخگوی مطالبات آنها نباشد. اما بازنشستگان با تمام سختی راه و دشواری‌هایی که رژیم به آنها تحمیل کرده دریافته‌اند که جز ادامه مبارزه راهی برای تحقق مطالبات آنها وجود ندارد. در جریان این مبارزه برای اینکه تلاش‌ها مؤثرتر واقع شود، تلاش کرده‌اند که مبارزات خود را به نحوی هماهنگ کنند که صدای بازنشسته رساتر شنیده شود. سه روز پی‌درپی اعتراض در هر هفته نتیجه این تلاش است. شعار “کشوری، لشکری، تأمین اجتماعی، اتحاد، اتحاد” نشان از تلاشی دیگر است که آنها برای اتحادی گسترده‌تر در میان بازنشستگان آغاز کرده‌اند. به‌رغم مطالبات مختلف و جداگانه‌ای که بازنشستگان صندوق‌های مختلف دارند، اما لااقل همه در این مطالبات مشترک‌اند که عموم بازنشستگان خواستار بهبود شرایط معیشتی، افزایش حقوق و برخورداری از بیمه کامل هستند و این می‌تواند پایه‌ای برای اتحاد مبارزاتی میان بازنشستگان صندوق‌های مختلف باشد. علاوه براین، آگاه‌ترین و پیشروترین بازنشستگان که می‌دانند حتی تحقق مطالبات پایه‌ای بازنشستگان به تنهائی و در چهارچوب نظم ارتجاعی کنونی ممکن نیست، شعار “شاغل و بازنشسته اتحاد، اتحاد” را سر داده‌اند. در واقعیت نیز شعار اتحاد و مبارزه مشترک عموم کارگران و زحمتکشان است که می‌تواند پاسخی قاطع به طبقه سرمایه‌دار برای برانداختن نظم ستمگر حاکم و ایجاد یک نظم نوین کارگری ، حکومت شورایی و سوسیالیسم باشد که بازنشسته را از فلاکت کنونی نجات دهد وزندگی شایسته انسان را به ارمغان آورد.
نظرات شما