نقش جنایت‌کارانه‌ای که امپریالیسم آمریکا در اتحاد با جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی پاکستان به همراه سران شیخ‌نشین‌ها در ویران‌سازی افغانستان و کشتار و آواره کردن مردم این کشور ایفا کرده، چنان بزرگ است که تا به امروز مردم این کشور را رها نکرده است. از سازمان‌دهی و مسلح کردن گروه‌های مرتجع اسلام‌گرا از نمونه القاعده و طالبان و اسلام‌گرایان شیعه برای برپائی جنگ داخلی و سرنگونی رژیم طرفدار شوروی تا لشکرکشی نظامی برای سرنگونی طالبان و به راه انداختن یک جنگ داخلی جدید. از سازش دوباره با گروه مرتجع طالبان برای بازگرداندن آن به قدرت تا به امروز، لیست بلند بالائی از جنایات بی‌شمار امپریالیسم آمریکا و دولت‌های مرتجع منطقه علیه مردم ستمدیده افغانستان، کشتار، ویرانی و آوارگی میلیون‌ها انسان موجود است.
یکی از عواقب آخرین تلاش امپریالیسم آمریکا برای سپردن مجدد قدرت به طالبان، فرار و آوارگی میلیون‌ها تن از مردم افغانستان از فجایع این گروه اسلام‌گرای وحشی به ایران و پاکستان بوده است . رژیم‌های ارتجاعی جمهوری اسلامی ایران و پاکستان در طول تمام این سال‌ها که مستقیماً در خدمت پیشبرد سیاست‌های دولت آمریکا نقش ایفا کردند، در همان تلاش کرده‌اند از طریق همین پناهندگان سیاست‌های منطقه‌ای خود را پیش ببرند. اکنون اما اخراج پناهندگان افغانستانی ابزاری شده است برای انداختن بار بحران‌ها و شکست‌های خود بر دوش پناهندگان و وسیله‌ای برای حل تضادها و اختلافات با طالبان.
رژیم‌های ارتجاعی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری اسلامی پاکستان که با بحران‌های عمیق اقتصادی و اجتماعی روبه‌رو هستند، در طول ماه‌های اخیر تلاش کرده‌اند با برافروختن احساسات ناسیونالیستی و نژادپرستانه علیه مهاجران و پناهندگان افغانستانی گروه‌گروه آنها را اخراج کنند.
دولت پاکستان در اوایل اکتبر دستور اخراج پناهندگان افغانستانی را صادر کرد. به همه پناه‌جویان فاقد مدرک “اقامت قانونی”، که شمار آنها ۷ /۱ میلیون نفر تخمین زده می‌شود، دستور داده شد که این کشور را ترک کنند و ۲ نوامبر (۱۱ آبان) را پایان ضرب‌الاجل خود تعیین کرد. گزارش‌ها حاکی است که صاحب‌خانه‌ها از ترس جریمه‌های سنگین دولت، مستأجران افغانستانی را از خانه‌های خود بیرون کرده و کارفرمایان، کارگران افغانی بدون مدرک را اخراج کرده‌اند. پلیس خانه گردی‌های گسترده‌ای در شهرهای مختلف به راه انداخته است. تاکنون ده‌ها هزار تن از پناهندگان از ترس برخوردهای غیرانسانی نیروهای سرکوب پاکستان این کشور را ترک کرده و در مناطق مرزی آواره و سرگردان شده‌اند.
بر اساس آمار سازمان ملل بیش از ۲ میلیون پناهنده افغانستانی بدون داشتن مدارک قانونی در پاکستان زندگی میکنند که دست‌کم ۶۰۰ هزار نفر از آنها بعد از بازگشت طالبان به قدرت از ترس جان خود و سیاست‌های ارتجاعی این گروه وارد پاکستان شده‌اند. تعداد زیادی از پناهندگانی که خطر اخراج آنها را تهدید می‌کند، خانواده‌هایی هستند که پس از ممنوعیت تحصیل زنان و دختران در افغانستان به پاکستان مهاجرت کرده‌اند. همچنین در میان این پناهندگان در معرض اخراج، هزاران افغانستانی وجود دارد که ۱۵ تا ۲۰ سال پیش به پاکستان مهاجرت کرده‌اند.
درحالی‌که برخی از کشورهای عضو ناتو و در رأس آنها آمریکا پس از سال‌ها ویرانگری و سپس سازش با طالبان وعده داده بودند که گروهی از این پناهندگان را در کشورهای خود اسکان خواهند داد، اما آنها نیز تاکنون به وعده‌های خود عمل‌نکرده‌اند.
هم‌زمان با اخراج و فشار به پناهندگان در پاکستان، رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی ایران نیز اخراج پناهندگان افغانستانی را تشدید کرده و هرروز هزاران تن از آنها را بازداشت و پس از ضرب و شتم و آزار در زندان‌های پاسگاه‌های مرزی، اخراج کرده است.
رژیم حاکم بر ایران که سال‌هاست سیاست ارتجاعی تبعیض‌آمیز علیه مهاجران و پناهندگان افغانستانی را ادامه می‌دهد، زودتر از دولت پاکستان اخراج گسترده این پناهندگان را آغاز کرد. حداقل ۱۰۰ هزار مهاجر افغانستانی تنها در سه ماه تابستان اخراج شدند.
سازمان جهانی مهاجرت می‌گوید که روزانه بیش از ۳۰۰۰ پناه‌جوی افغان به‌زور و خشونت از ایران اخراج می‌شوند.
این سازمان در تازه‌ترین گزارش خود می‌گوید که بیش از یک‌میلیون پناهنده در سال ۲۰۲۱ از ایران به افغانستان برگردانده شده‌اند.
پس از اخراج بی‌سروصدای ده‌ها هزار پناهنده در نیمه اول سال جاری، رژیم به‌ویژه از اوایل مهرماه با به راه انداختن یک موج تبلیغات مسموم علیه مهاجران افغانستانی از طریق روزنامه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، ده‌ها هزار پناهنده افغانستانی را با وحشی‌ترین رفتار دستگیر و به افغانستان بازگردانده است. وزیر کشور روز چهارم آبان رسماً از اجرای طرح اخراج اتباع خارجی از «محدوده برخی اماکن» در کل کشور خبر داد و گفت:”مهاجران غیرقانونی باید کشور را ترک کنند” خبرگزاری دولتی ایسنا روز ۱۲ آبان از قول جانشین فرمانده مرزبانی خراسان رضوی گزارش کرد : مرزبانان هنگ مرزی تایباد طی چهار روز گذشته ۱۵ هزار و ۴۷۲ نفر از اتباع غیرمجاز کشور افغانستان را به کشورشان بازگرداندند.
اما چرا دولت‌های پاکستان و جمهوری اسلامی اخراج پناهندگان را تشدید کرده‌اند؟ علت اخراج مهاجران و پناهندگان افغانستانی از ایران و پاکستان یکی است. از یک‌سو این هر دو دولت با بحران عمیق اقتصادی مواجه‌اند و سیاست‌های آنها برای علاج این بحران به شکست انجامیده است. بنابراین می‌کوشند برای انحراف عمومی از شکست سیاست‌های خود آن را بر عهده پناهندگانی قرار دهند که خودشان قربانی این شرایط‌‌‌اند. از دیگر سو اخراج مهاجران افغانستانی یک ابزار فشارهای سیاسی است که این دولت‌ها برای حل اختلافات خود با رژیم طالبان از آن بهره می‌برند.
پاکستان اکنون با چنان بحران اقتصادی بزرگی روبه‌روست که گفته می‌شود از زمان تشکیل این کشور بی‌سابقه است. اقتصاد عمیقاً با رکود مواجه است. اندوخته‌های ارزی آن زیر فشار بدهی‌ها به صفر رسیده است. بنابراین قادر به تأمین حتی کالا و مایحتاج روزمره مردم نیست. بدهکاری ابعاد بی‌سابقه‌ای یافته و وام‌های عربستان، امارات، چین و صندوق بین‌المللی نیز کارساز نبوده است. در این شرایط ارزش روپیه شدیداً سقوط کرده و تورم ابعاد بی‌سابقه‌ای یافته است.
چند روز پیش بانک جهانی درباره وضعیت اقتصادی پاکستان هشدار داد و گفت: بحران پاکستان در نقطه اوج خود قرار دارد .
علت اخراج پناهندگان افغانستانی از پاکستان در همین بحران است،اما طبقه حاکم بر این کشور توجیه و دست‌آویز آن را حملات گروه‌های اسلام‌گرا در پاکستان قرار داده که با طالبان افغان رابطه نزدیکی دارند.
در مورد جمهوری اسلامی هم مسئله به همین نحو است. نخست این‌که بحران اقتصادی در ایران عمیق‌تر شده و تمام وعده‌های کابینه رئیسی پوچ ازکاردرآمده است . تحت چنین شرایطی مسئله پناهنده‌های افغانستانی علم شده تا گویا چنین وانمود شود آنها مسبب بحران اقتصادی و شکست سیاست‌های رژیم هستند. در همان حال نزاع جمهوری اسلامی با رژیم طالبان بر سر حقابه هیرمند تشدید شده است. حالا اخراج پناهندگان علاوه بر بحران‌های عمیقی که رژیم گرفتار آن است، ابزاری شده است در دست جمهوری اسلامی برای فشار بر طالبان.
در راستای این اهداف است که طرفداران کابینه رئیسی با حمایت روزنامه‌های وابسته به دو جناح و گروه‌های ناسیونالیست نژادپرست حتی ظاهراً اپوزیسیون رژیم، برای منحرف ساختن توجه مردم ایران از فجایعی که نظام سرمایه‌داری و جمهوری اسلامی به‌ویژه در عرصه اقتصادی به بار آورده، از مهرماه متحداً کمپین‌های نژادپرستانه‌ای را ازجمله با هشتک و تویت علیه پناهندگان و مهاجران افغانستانی سازمان دادند.
ادعا کردند پناهندگان افغانستانی باعث فشار اقتصادی بر مردم کشور شده‌اند. مشاغل را در اختیار خود گرفته و باعث بیکاری و گرسنگی مردم ایران شده‌اند. فرصت‌های شغلی را از هم‌وطنان گرفته‌اند. آنها عامل گرانی و تورم‌اند. مسبب افزایش اجاره‌بها شده‌اند، در هرسال از میلیاردها تومان یارانه نان و کالاهای اساسی و غیره بهره برده‌اند، باعث افزایش جرم و جنایت و کاهش امنیت شده‌اند، بافت جمعیتی کشور را تغییر داده‌اند و جنوب تهران به اشغال افغان‌ها در آمده است. خلاصه مطلب این‌که مهاجران و پناهندگان افغانستانی باعث‌وبانی تمام فجایعی معرفی شدند که نظم سرمایه‌داری و جمهوری اسلامی در ایران به بار آورده‌اند.
با ادعای جعلی و موهوم ۸ میلیون پناهنده افغانستانی در ایران عنوان کردند با اخراج آنها بیش از ۱ میلیون شغل ایجاد خواهد شد، نرخ تورم ، قاچاق مواد مخدر، جرائم، اجاره‌بها خانه و غیره کاهش خواهد یافت.
وزیر کار رژیم ادعائی مسخره‌تر را عنوان کرد و گفت: «پنج میلیون شغل در اختیار اتباع بیگانه است و اگر دولت بتواند ۵ / ۲ میلیون شغل را به ایرانیان برگرداند، می‌تواند معضل بزرگی را در حوزه اشتغال حل کند».
چنین ادعای مسخره‌ای در حالی عنوان‌شده است که بر طبق تحقیقات صاحب‌نظران و متخصصان جامعه‌شناسی خود رژیم تعداد پناهندگان و مهاجران افغانی با تمام اعضای خانواده آنها حتی به ۵ میلیون نیز نمی‌رسد، آنگاه وزیر کار شارلاتان جمهوری اسلامی ادعا می‌کند که ۵ میلیون شغل در اختیار آن‌هاست.
پیامد این تبلیغات مسموم فاشیستی توأم با اخراج‌های گسترده، حملات وحشیانه فاشیست‌ها به پناهنده‌های افغانستانی تشدید شد. گروه‌های سازمان‌یافته موتورسوار با صورت‌های پوشانده شده وحشیانه به مراکز مسکونی مهاجرین یورش بردند و به ضرب و شتم آنها متوسل شدند. کارگران افغانستانی را روز روشن کتک زدند. حتی یکی از کارگران افغانستانی را در خراسان به قتل رساندند.
بر کارگران و زحمتکشان ایران پوشیده نیست که تمام ادعاهای رژیم جمهوری اسلامی و مبلغان فاشیست و نژادپرست آن علیه پناهندگان و مهاجران افغانستانی یک‌مشت دروغ و جعلیات است. بحران اقتصادی جامعه ایران معضل امروز و دیروز جامعه ایران نیست. سال‌هاست که ادامه دارد و برخاسته از نظم سرمایه‌داری و سیاست‌های اقتصادی جمهوری اسلامی است. همین بحران باعث بیکاری نزدیک به ۴۰ میلیونی جمعیت در سن کار، تورم‌های دو و سه‌رقمی و افزایش روزافزون بهای کالاها، فقر و گرسنگی اکثریت بزرگ مردم ایران شده است.
مهاجران و پناهندگان افغانستان همواره در ایران از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی محروم بوده و در معرض فشار و سرکوب قرار داشته‌اند. اکثریت بسیار بزرگ این پناهندگان و مهاجران، کارگرانی هستند که در وحشیانه‌ترین شرایط و محروم از هرگونه حق‌وحقوق، با دستمزدهای نازل زندگی میکنند.
آنها حتی در مواردی که مدرک اقامت دریافت کرده باشند، یک یا دوساله است و چنانچه تمدید نشود غیرقانونی محسوب شده و اخراج می‌شوند. ازاین‌جهت همواره در وضعیت ناپایداری بسر می‌برند. از همین روست که حتی آن‌هایی که سال‌ها در ایران زندگی میکنند فرزندان و نوه‌های آنها هنوز اتباع افغانستان محسوب می‌شوند. آنها از دریافت هرگونه خدماتی محروم‌اند و برای دریافت این خدمات باید هزینه هنگفتی را متحمل شوند. ستمی که بر این پناهندگان در ایران اعمال می‌شود در کشورهای دیگر جهان نمونه‌ای ندارد.
تمام ادعاهای رژیم و متحدان نژادپرست و پناهنده ستیز آن علیه پناهندگان افغانستانی جعلی است. رژیم ارتجاعی حاکم نمی‌تواند فجایعی را که در ایران به بار آورده با تبلیغات نژادپرستانه به پناهندگان افغانستانی نسبت دهد و آنها را اخراج کند. این حق پناهندگان افغانستانی است که در ایران زندگی کنند. اخراج پناهندگان افغانستانی، یک اقدام نژادپرستانه است که باید محکوم و متوقف شود.
نظرات شما