رفقای کارگر ؛ اول ماه می روز ماست . در این روز در سراسر جهان ، ما کارگران و فعالان این طبقه ، پرچم سرخ برمی افرازیم و اتحاد و یگانگی خود را در برابر ستمکاران استثمارگر اعلام میداریم.
اعلام میداریم جهان یگانه است وطبقه کارگر طبقه‌ای جهانی ودارای منافع یگانه است . در این روز در برابر سروری سرمایه و همه پلشتی وپلیدی آن با قامتی افراشته خواهیم ایستاد و اعلام میداریم که آماده تعیین تکلیف قطعی با نظم سرمایه و پایان دادن به همه ستمگری های ناشی از آنیم .
جهان سرمایه داری بیش از هر زمان در گرداب بحران فرورفته است. بحرانی که سرمنشا واساس آن بر استثمار و بهره کشی، نابرابری انسان در همه ابعاد اقتصادی ،اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی و…ریشه دارد که جز با پیروزی ما بر سرمایه ونفی کامل نظم موجود نمی‌توان به آن پایان داد .
رفقای کارگر ؛ جهان در بحران ناشی از یکه تازی طبقه سرمایه داران است . جنگ بر بخش‌هایی از جهان سایه گسترده وکشتار و ویرانی می آفریند . در اوکراین هیچ چشم اندازی به صلح وثبات دیده نمی‌شود. بر عکس هر روز بیش از پیش سوخت آنرا افزایش می‌دهند تا از شعله های ویرانگر آن کاسته نشود . در فلسطین در تداوم اشغالگری وفاشیسم حکومتی مذهبی( اسرائيل ) و در تقابل با گروه های تروریستی مذهبی اسلامی مانند حماس وجهاد اسلامی که از طریق ارتجاع جمهوری اسلامی ایران وبعضی حکومت‌های مرتجع دیگر تغذیه وتشویق به اقدام میگردند، تاکنون جان بیش از ۳۵ هزار نفر عمدتا زن وکودک از فلسطينيان غزه گرفته شده است. دوبرابر این تعداد مجروح و معلول و بیش از ۵ /۱ میلون نفر خانه ومحل زندگی‌شان ویران وآواره شده اند . در ایران وجهان ، هر روز بر گرسنگان افزوده و میلیونها دانش آموز و دانشجو از چرخه تحصیل جدا و انسانهای بی‌شمار از بهداشت ودرمان و… محروم میگردند واین در شرایطی است که جهان امروز بیش از هرزمان دیگر می‌تواند به تامین کار، نان وآموزش ، بهداشت ودرمان ومسکن برای عموم و برپا ساختن فرهنگی انسانی وبدون جنگ وخونریزی نائل آید .
از کار وزحمت ما، ثروت‌های بی‌حساب در نزد اندک افراد وسازمانهای انحصاری ودول امپریالیستی ودیگر دولت‌های سرمایه داری وبدون توجه به گرسنگی وفقر وفلاکت ناشی از آن بر توده های عظیم انسانها ، اندوخته می‌شود. هرچه انباشت سرمایه بیشتر و این توده عظیم ثروت بزرگتر وبزرگتر می‌شود، از سرمنشا خود فاصله اش بیشترو خطر ویرانگری اش افزون تر می‌گردد.
درایران تحت سیطره نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی اقلیت ناچیزی حکم می‌رانند که با ادغام کامل دین و دولت و تکیه بر خرافات مذهبی استثمار وحشیانه ای را بر طبقه کارگر تحمیل نموده اند. این اقلیت ناچیز برثروتی عظیم چنگ انداخته‌اند که تماما حاصل کار وزحمت و دسترنج ماکارگران است و برای حفظ این ثروت قدرتی جهنمی ساخته‌اند که تابع هیچ قاعده وقانون بشری نیست وجز سرکوب وقتل وشکنجه وبیحرمتی وتجاوز، قانونی نمی‌شناسند. قوانین کار وتامین نان وآزادی را باشدت وحدت تمام سرکوب کرده و در سایه این همه ددمنشی به چپاول هست ونیست طبقه ما وهمه زحمتکشان وستمدیدگان تداوم بخشیده اند .
رفقای کارگر ؛ نظم سرمایه داری در ایران بیش از هر جای دیگر بر سنتهای سرکوب عریان وعنان گسیخته بنا نهاده شده است ومحال است که جز با رهبری طبقه ما وایجاد یک حکومت شورایی خللی در این وضعیت ایجاد شود . مایه تاسف است که طبقه ما تاکنون نتوانسته است در برابر این استبداد وسرکوبگری طبقه حاکم بدیلی قدرتمند بسازد تا حداقل بر آن مهار زده واز ترک تازی اش بکاهد . ضعف بزرگ ما در عدم انسجام ما به عنوان یک طبقه است . تا به عنوان طبقه ای که امروز در اکثریت مطلق است متحد نشویم وبه ایجاد تشکل های مستقل از جریانات مدافع سرمایه نپردازیم و قدرتمند در برابر عنان گسیختگی واستبدادشان بپا برنخیزیم ، در بر همین پاشنه خواهد چرخید وچیزی تغییر نخواهد کرد .
در شرایط کنونی اعتراضات و اعتصابات بسیار حتی افزون بر دیگر کشورهای سرمایه داری جریان دارد ، اما باید پذیرفت که این اعتراضات واعتصابات عمدتا نتوانسته است جامعه را از مداری که سرمایه تعیین کرده است خارج نماید . برای اینکه از اعتصابات و اعتراضات نتیجه ای حاصل شود باید به ایجاد کمیته ها و هسته های فعال در کارخانجات ومحل کار و زیست اقدام نمائیم، ارتباط بین هسته ها را ایجاد ، به رشته های هم صنف و به صنایع و کارخانجات دیگر گسترش دهیم . البته این فعالیت ها و این ارتباطات خشم بورژوازی را صد چندان خواهد کرد وافراد بیشتری را از طبقه جداکرده وبه حبس وحصر خواهد انداخت ویا تلاش خواهد کرد با تهدید و ارعاب، این فعالین را به انفراد بکشاند . اما راه همین است وما تجربیات غنی از مبارزه را علیه بورژوازی در ایران وسراسر جهان باخود داریم .
رفقای کارگر ؛ تنها ما به عنوان یک طبقه انقلابی می‌توانیم کل جامعه را از کثافات نظام طبقاتی برهانیم .بنابر این، دفاع سرسختانه از اقشار زحمتکش وستمیده مانند معلمان ، بازنشستگان ، پرستاران ، زنان ستمدیده و عموم تهیدستان جامعه را باید در برنامه خود داشته باشیم .
رفقای کارگر؛ این امری بدیهی است که هر پیروزی وپیشروی ما در امر مبارزه طبقاتی فقط با اتحاد و همبستگی و تشکل وتحزب ما به ثمر خواهد نشست . اول ماه می روز همبستگی واتحاد ماست ، در اتحاد با پرولتاریای جهانی این روز را هرچه با شکوه تر گرامی میداریم .
ما در این روز قانون خود را مجری ، کار را تعطیل وخیابانها را از آن خود نموده وپرچم ” کارگران جهان متحد شوید ” را به اهتزاز در می آوریم.
سرنگون باد رژیم سرمايه داری جمهوری اسلامی ایران – برقرار باد حکومت شورایی
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم!
نهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۳
هسته کار، نان ،آزادی ، هوادار سازمان فدائيان( اقلیت )
نظرات شما