یورش وحشیانه مزدوران سرکوب‌گر به صفوف کارگران شرکت واحد در ۱۴ آذر و برخورد قهرآمیز دستگاه حکومتی با یک تجمع ساده کارگری، بار دیگر ماهیت ضدکارگری رژیم سرکوب‌گر سرمایه‌داری حاکم بر ایران را به نمایش گذاشت. براستی مگرکارگران زحمتکش شرکت واحد چه کرده بودند و چه می خواستند که می بایستی این چنین بیرحمانه زیر مشت و چکمه و باتوم مزدوران سرمایه له می شدند؟
سندیکای کارگران شرکت‌واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، در راستای پیگیری خواست مسکن کارگران و در اعتراض به مشکلات و موانعی که مدیریت شرکت‌واحد و شهردار تهران در راه تحقق خواست هزاران کارگر شرکت‌واحد بوجود آورده است، عموم رانندگان و کارگران این شرکت را به تجمع در ساعت ده صبح روز یکشنبه ۱۴ آذر در مقابل شهرداری تهران فراخواند. بدنبال این فراخوان صدها تن از کارگران این شرکت، با لباس فرم و بعضا همراه با اعضای خانواده خود، راهی محل تجمع شدند. رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی و شهردار آن در تهران که از اقدام اعتراضی کارگران به وحشت افتاده بودند، ساعاتی پیش از آن‌که کارگران تجمع خود را آغاز کنند، انبوهی از نیروهای سرکوب را به محل اعزام نمودند به نحوی که نه فقط محوطه مقابل شهرداری، بلکه سرتاسر خیابان بهشت و پارک‌شهر، به اشغال نیروهای انتظامی درآمد. در برابر صف کارگران، صفی از پاسداران نظم موجود قرار گرفت. کارگران که در پارک‌شهر گردآمده بودند، هنگامیکه قصد داشتند از درب جنوبی پارک‌شهر خارج شوند و به سمت شهرداری حرکت کنند، مورد حملات شدید و وحشیانه نیروهای سرکوب واقع شدند. مزدوران سرکوب‌گر بامشت ولگد و باتوم به جان کارگران افتادند. کارگران که باچنین مانعی برخوردکرده بودند، ازدرب شمالی پارک شهر خارج شده و در خیابان‌های اطراف به سمت شهرداری تهران دست به تظاهرات و راه‌پیمایی زدند. در این هنگام یکبار دیگر صفوف کارگران مورد حمله وحشیانه مزدوران رژیم قرار گرفت و سه تن از رانندگان به نام‌های ناصر محرم‌زاده، حسن سعیدی و ایرج فدایی توسط مزدوری به نام سرهنگ عبدالرضا جعفری با باتوم از ناحیه سر و گردن مصدوم شدند. با این همه کارگران تزلزلی به خود راه نداده و با تغییر مسیر و سردادن شعار درحالیکه پلاکارد بزرگی را با خود حمل می‌کردند، به راه‌پیمایی اعتراض‌آمیز خود ادامه دادند. اما پلیس سرکوب‌گر برای بار سوم و این بار وحشیانه‌تر، به صف کارگران یورش برد و ضمن ضرب و شتم شدید کارگران و جمع کردن پلاکارد بزرگ سندیکا که خواست مسکن بر آن نقش بسته بود، ۱۶ تن از کارگران را دستگیر و به پلیس امنیت ارگ و شمار زیادی را مصدوم کرد که به بیمارستان سینا منتقل شدند.
سرکوب‌گران بر این خیال واهی بودند که با اقدام وحشیانه و برخورد قهرآمیز، می‌توانند صدای اعتراض کارگران شرکت‌واحد و سندیکای آن‌ها را خاموش سازند. اما سندیکای کارگران شرکت‌واحد، همان روز، به فوریت و چابکی، از عموم رانندگان شرکت‌واحد خواست که در اعتراض به اعمال وحشیانه نیروهای انتظامی و به نشانی همبستگی با کارگرانی که مورد تعرض و ضرب و شتم قرار گرفته بودند، روز دوشنبه ۱۵ آذر با چراغ روشن و سرعت پایین (۳۰ کیلومتر) حرکت کنند. این خواست سندیکا به شکل نسبتا گسترده‌ای مورد استقبال رانندگان شرکت‌واحد قرار گرفت. مدیرعامل شرکت‌واحد که از این اقدام سندیکا و گسترش حرکت اعتراضی کارگران به وحشت افتاده بود، کلیه نیروهای “حراست، بازرسی و بهره‌برداری” شرکت‌واحد را بسیج و در سامانه‌ها و خطوط “بی ار تی” و بر سر چهارراه‌ها مستقر ساخت. عوامل مدیریت، از رانندگان می‌خواستند که چراغ‌ها را خاموش کنند و درعین‌حال به قصد ارعاب، اقدام به فیلم‌برداری می‌کردند. اما رانندگان شرکت‌واحد در حمایت از سندیکای خود و در اعتراض به برخورد خشن نیروی انتظامی با تجمع همکاران خویش، اتوبوس‌ها را با چراغ روشن و سرعت کم، به نحوی که قطاری مرکب از اتوبوس‌های پشت سر هم را شکل می‌داد، به حرکت درآوردند.
بدین‌سان تلاش مذبوحانه مدیریت شرکت‌واحد و همپالگی آن شهردار تهران برای خاموش ساختن صدای اعتراض کارگران به کلی باشکست وناکامی روبرو گردید. کارگران شرکت‌واحد، چه در شکل راه‌پیمایی و تظاهرات در خیابان‌های اطراف پارک‌شهر در روز ۱۴ آذر و چه با ابتکار عمل سندیکا و حرکت اتوبوس‌ها با چراغ روشن و سرعت پایین در روز ۱۵ آذر، اعتراض خود در مقابل شهرداری تهران را عملا به اعتراض در خیابان‌های مختلف تهران تبدیل نموده و پژواک اعتراض خویش را گسترده‌تر ساختند.
تجمع اعتراضی چند صد نفره کارگران شرکت‌واحد با خواست مسکن در روز یکشنبه ۱۴ آذر، پنجمین تجمع اعتراضی از این دست بود که توسط سندیکای کارگران شرکت‌واحد سازماندهی شده بود. این تجمع که در ادامه تجمعات پیشین کارگران بود باضافه حرکت اعتراضی نمادین رانندگان شرکت‌واحد در روز ۱۵ آذر، یکبار دیگر نشان داد که سندیکای کارگران شرکت‌واحد اتوبوسرانی تهران و حومه پایه‌های خود را در میان کارگران این شرکت مستحکم ساخته است. اقدامات اعتراضی کارگران درعین‌حال نشان داد که عموم کارگران و رانندگان شرکت‌واحد، به اهمیت داشتن تشکیلات و سندیکای خود پی‌برده‌اند و هر آینه سندیکا فراخوانی صادر کند به آن پاسخ مثبت داده و حامی سندیکای خویش‌اند. امروز هر کار شرکت‌واحد مستقل از آن‌که در یک تجمع اعتراضی سازماندهی شده توسط سندیکا، حضور فیزیکی داشته یا نداشته باشد، خود را در آن اعتراض سهیم میداند و بالاتر از این، از چنان درجه‌ای از روحیه اتحاد و همبستگی برخوردار است که خود را همدوش کارگر تجمع‌کننده و حتا در جای آن قرارداده و در حمایت از رفقای همکار خود، هیچ‌گونه درنگی به خود راه نمی‌دهد و به فراخوان سندیکا که پیشتاز مبارزات کل کارگران شرکت‌واحد است، پاسخ مثبت می‌دهد. قدرت ما، در اتحاد، همبستگی و تشکل ماست! این است عصاره مفهوم حرکت اخیر کارگران شرکت‌واحد. کارگر شرکت‌واحد در پرتو مبارزات و فعالیت‌های سندیکای این شرکت، امروز به این درجه از آگاهی رسیده است که بداند گرفتاری‌ها ، مشکلات و خواست‌های صدها کارگر تجمع‌کننده، همان گرفتاری‌ها، مشکلات و خواست‌های تک‌تک کارگران و هزاران کارگر این شرکت است و این چیز دیگری نیست مگر رشد آگاهی سیاسی و رشد همبستگی طبقاتی در میان کارگران شرکت‌واحد.
خواست مسکن که در تجمعات مختلف کارگران شرکت‌واحد به عنوان یکی از خواست‌های اصلی مطرح شده و در شعار “یک مسکن مناسب حق مسلم ماست” تجلی یافته است، خواست اکثریت کارگران این شرکت است که هر یک به نحوی با آن درگیر هستند.
واقعیت این است که تنها درپرتو فعالیت‌ها و پی‌گیری‌های چند ساله و مستمر سندیکای کارگران شرکت‌واحد در زمینه خواست مسکن و سازماندهی تجمعات اعتراضی مکرر در مقابل شهرداری تهران بود که به‌رغم تمام سنگ اندازی‌ها، مخالفت‌ها و موانعی که مدیریت شرکت بر سر راه کارگران و سندیکای آن‌ها ایجاد کرده بود، سرانجام درتاریخ هشتم شهریور ۹۴ منجر به مصوبه ای درستاد ساماندهی مسکن کارکنان شهرداری تهران گردید که برطبق بند چهارم آن، بیش از شش هزار تن از رانند گان و کارگران شرکت واحد می بایستی از تسهیلات بلاعوض مسکن بهره مندگردند. اما این مصوبه به دلیل کارشکنی قالیباف شهردار تهران و مدیریت شرکت‌واحد اجرایی نشده است.
از سوی دیگر رانندگان و کارگران عضو پروژه سپیدار ۲ و ۳ که با اجبار مدیریت شرکت‌واحد برای بهره‌مندی از تسهیلات بلاعوض مسکن، عضو تعاونی مسکن اداره مرکزی شرکت‌واحد شدهاند، با وجود آن‌که بیش از ۳ سال از موعد تحویل واحد مسکونی‌شان گذشته است، اما مسکنی تحویل کارگران داده نشده ودرحالی که پیشرفت ساخت پروژه کم‌تر از ۵۰ درصد بوده، ازسال ۹٠ متوقف شده است. در همین رابطه یک دعوی حقوقی سه ساله نیز میان تعاونی مسکن و پیمان‌کار پروژه فوق وجود داشت که با رای دادگاه به سود تعاونی مسکن خاتمه یافته است. مدیریت تعاونی مسکن وعده داده بود پس از صدور رای دادگاه، به سرعت ساخت پروژه را آغاز خواهد کرد، اما این وعده نیز عملی نشده است.
برخی دیگر از رانندگان و کارگران شرکت‌واحد که به همین سیاق به عضویت تعاونی مسکن اداره مرکزی شرکت‌واحد درآمده‌اند، عضو “پروژه سهیل” می‌باشند که واحدهای مسکونی خود را که از مصالح نامرغوب تهیه شده بود، با چند سال تاخیر درحالیکه حداقل‌های ضروری برای زندگی در این واحدها فراهم نیست، تحویل گرفته‌اند. این در‌حالی‌ست که مبالغی اضافه بر قرارداد نیز از کارگران گرفته‌اند.
همچنین گروه دیگری از کارگران که در قالب “مسکن مهر” سازمان داده شدهاند و کارگران و رانندگان عضو “پروژه شقایق” کماکان با مشکلاتی در زمینه مسکن روبرو هستند و حقوق آن‌ها نیز در این زمینه تضییع شده است.
سندیکای کارگران شرکت‌واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، خواستار حل مشکلات تمام کارگران این شرکت در زمینه مسکن است و برای رسیدگی به این معضلی که اکثریت کارگران با آن دست بگریبانند، تجمعات اعتراضی مکرر و از جمله تجمع اعتراضی روز ۱۴ آذر را سازمان داد. ارتجاع حاکم، به تجمع مسالمتآمیز کارگران شرکت‌واحد حمله‌ور شد و با قهر و خشونت به مقابله با کارگران پرداخت. اما این اقدام وحشیانه نتایج معکوسی برایش ببار آورد. اتحاد و همبستگی در میان کارگران شرکت‌واحد و همبستگی طبقاتی عموم کارگران را بیش از پیش تقویت کرد و حمایت از سندیکا را گسترده‌تر ساخت.
سندیکای کارگران نی‌شکر هفت‌تپه با صدور اطلاعیه‌ای “یورش ماموران سرکوب‌گر و حافظان سرمایه” به تجمع مسالمتآمیز کارگران شرکت‌واحد را محکوم کرد. از کارگران شرکت‌واحد حمایت و با آنان ابراز همبستگی نمود. بسیاری از تشکل‌های فعالان کارگری نیز حملات وحشیانه مزدوران حکومتی به تجمع کارگران شرکت‌واحد را محکوم و با آنان ابراز همدردی و همبستگی کردنند.
سازمان فدائیان (اقلیت) نیز همان روز ۱۴ آذر بلافاصله هجوم وحشیانه مزدوران حکومتی به صفوف کارگران شرکت‌واحد را محکوم کرد و مثل همیشه از مبارزات و خواست‌های کارگران شرکت‌واحد و سندیکای آن‌ها حمایت بعمل آورد. افزون بر این، بسیاری از سازمان ها و احزاب سیاسی دیگر، برخی اتحادیه‌های کارگری در کشورهای دیگر و تشکل‌های ایرانی خارج کشورکه درراستای دفاع و حمایت از مبارزات کارگران ایران فعالیت می‌کنند نیز این اقدام وحشیانه را محکوم و با کارگران شرکت‌واحد ابراز همدردی و همبستگی کردند. و بدین‌سان می‌توان گفت که همبستگی کارگران از سطح کارگران شرکت‌واحد فراتر رفت.
ناگفته نماند که درخارج کشور تلاش هائی برای سوءاستفاده از اقدام اعتراضی کارگران شرکت واحد و سندیکای آن ها نیز بعمل آمد که سندیکای کارگران شرکت واحد با صدور اطلاعیه کوتاهی درتاریخ شانزده آذر، راه را برهرگونه سوء استفاده مسدود کرد. دراین اطلاعیه ازجمله گفته شده” سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه دادخواهی ها و اعتراضات برای احقاق حقوق کارگران را با توجه به مشکلات موجود و خرد جمعی کارگران و اعضای حاضر در سندیکا هدایت می کند. و مصاحبه های عنصر سابق خارج نشین سندیکا در رسانه ها را سوء استفاده های تبلیغاتی ایشان از این دادخواهی ها قلمداد می کند. بار دیگر صریحا اعلام می کنیم هیچ نماینده و یا سخنگویی در خارج از کشور نداریم و هر گونه ادعای هویدا و نهفته در این باره را قویا رد و تکذیب می کنیم.”(تأکید ازماست)
از سوی دیگر تعمّد آگاهانه روزنامه‌های رسمی در سکوت و بی‌تفاوتی نسبت به تجمع کارگران شرکت واحد و برخورد خشونت آمیز باآن نیز دوام نیاورد. موضوع سرکوب کارگران شرکت‌واحد و سندیکای آن‌ها به روزنامه‌ها نیز کشیده شد. “شهروند” سخنان ایرج فدایی یکی از کارگران مصدوم را بازتاب داد.”جامعه” گزارشی درمورد تجمع کارگران همراه باتصویری از پلاکارد و کارگران معترض را به چاپ رساند. یک عضو شورای شهر تهران (محسن سرخو) از کارگران شرکت‌واحد و خانواده‌های آن‌ها عذرخواهی کرد. هفت تن از نمایندگان مجلس در خصوص ضرورت پی گیری برخورد با تجمع و ضرب و شتم کارگران شرکت‌واحد، به وزیر کشور تذکر دادند و غیره.
اما این واکنش‌ها و این” تذاکرات” برای کارگران شرکت‌واحد مسکن نمی‌شود. تمام شواهد حاکی از آن است که شهرداری تهران در رأس آن قالیباف و شورای شهر تهران به سادگی حاضر نیستند خواست کارگران را عملی سازند. نحوۀ برخورد بسیار زنندهی چمران رئیس‌شورای شهر تهران و “معصومه آباد” عضو شورای شهربا نمایندگان کارگران شرکت واحد باردیگراین واقعیت را به اثبات رساند.
داود رضوی و حسن سعیدی دو عضو سندیکا که به عنوان نمایندگان کارگران شرکت‌واحد روز ۲۱ آذرو با دعوت قبلی، به منظور پیگیری مطالبه مسکن به شورای شهر تهران مراجعه کرده بودند، نه تنها مانع حضور آن هادرشورای شهر شدند، بلکه موردهتاکی وبی احترامی چمران رئیس شورای شهر تهران نیز قرار گرفتند.آن ها هنگامیکه به “معصومه آباد” عضو شورای شهر تهران مراجعه و درمورد پی گیری نامه سندیکا که درتاریخ ۱۹ مرداد تحویل وی داده شده بود پرس و جو کردند، معلوم شد که هیچ کاری در این زمینه انجام نداده و آن نامه ، پنج ماه خاک خورده و حتا به جریان هم نیافتاده است!این برخورد ها بار دیگر این واقعیت را به اثبات می رساند که سرمایه داران و نمایندگان آن ها، تا مجبور نشوند، حق و حقوق کارگررا نمی دهند. تنها با قدرت متشکل کارگری با اتحاد گسترده‌تر و استمرار مبارزه و اتخاذ تاکتیک‌های موثرتر مبارزه است که می‌توان و باید عناصر و نهادهای ضد کارگری را عقب نشاند.
داود رضوی و حسن سعیدی بعد از این برخوردها در گزارش به کارگران نوشتند: ما ” تلاش و پیگیری خودمان را انجام دادیم اما متاسفانه فساد و رانت خواری چنان در اینگونه مراکز ریشه گرفته که گویا هیچکس صدای دادخواهی و حق طلبی ما را دراین شهرداری و شورای شهر نمی شنود به نظر ما تنها راه دست‌یابی به حق‌مان همان حفظ اتحاد و پیگیری است، لذا فقط انسان‌هایی شکست می‌خورند که دست از تلاش برمی‌دارند، متحد باشیم و با تلاش دیگر سعی در گرفتن حق‌مان کنیم.” و درادامه، برپی گیری خواست کارگران چنین تأکید نمودند” سندیکای کارگران شرکت واحد اعلام میدارد اینگونه پاسخگویی از سوی نمایندگان شورای شهر(را) بی تفاتی نسبت به حقوق و مطالبات کارگران ورانندگان شرکت واحد میداند و سندیکای کارگران شرکت واحد هرگز از خواسته های بحق کارگران و رانندگان عقب نشنی نخواهد کرد و این اعتراضات را تا بدست آوردن خواسته های بحق ادامه خواهد داد.”
آری دشمن طبقاتی به آسانی عقب نمی نشیند و به خواست کارگران تمکین نمی کند . طبقه کارگراساساًبرای زیر و رو کردن نظم موجود و برچیدن استثمار و طبقات مبارزه می کند. ولی مادامکه هنوز بساط سرمایه داری پابرجاست و قدرت سیاسی دردست بورژوازیست، طبقه کارگر راه دیگری ندارد جز آن‌که برای تحقق خواست هائی چون افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار، برخورداری از یک مسکن مناسب و خواست های دیگری نظیر آن نیزچنگ درچنگ طبقه حاکم اندازد.
تنها اتحاد وهمبستگی و تداوم مبارزه متشکل است که می‌تواند نتیجه‌بخش باشد. شورای شهر تهران، مدیریت شرکت‌واحد، چمران و قالیباف و مانند این‌ها احتمالا اعتصابات گسترده و چندهزار نفرۀ کارگران شرکت‌واحد را از یاد برده‌اند! کارگران شرکت‌واحد و سندیکای پیشتاز آن‌ها، با تقویت اتحاد و همبستگی در صفوف خود، چنانکه در شعارهای خود نیزاشاره نموده و به شهردارتهران هشدارداده اند، باسازماندهی و برپائی اعتصاب، این حضرات را ازفراموشی درخواهندآورد.
نظرات شما